คือเรื่องมีอยู่ว่าคุณครูวิชาภาษาอังกฤษให้จับคู่กันแต่งประโยคถามตอบกับเพื่อนหน้าชั้นเรียนค่ะ (เราไม่เก่งไม่ถนัดภาษาอังกฤษ) โดยห้ามดูบทต้องไปท่องจำมาค่ะ แล้วเราก็จับคู่กับเพื่อนสนิทเราค่ะ เรากับเพื่อนก็เลือกหัวข้อเลือกคำตอบกันตามปกติไม่ได้มีปัญหาอะไร แล้วทีนี้ก่อนวันที่ต้องออกไปพูดเนี่ย เพื่อนได้ทักมาคุยกับเราเรื่องบทค่ะ แล้วเพื่อนเราก็ถามประมาณว่าอ่านได้เปล่าเดี๋ยวหาคำอ่านให้ซึ่งอันนี้เราเข้าใจนะคะว่าเพื่อนหวังดีแล้วเราก็รู้สึกดีใจด้วยที่เพื่อนเป็นห่วงเราถึงแม้ว่าเราจะจำบทของตัวเองได้แล้วก็เถอะ แต่ประโยคต่อมาเราว่าเรารู้สึกน้อยใจนิดหน่อยที่เพื่อนพิมพ์มาแบบนี้ ประโยคที่เพื่อนพิมพ์มาแล้วเราน้อยใจนั้นมีเนื้อหาประมาณนี้ค่ะ "ถ้าอ่านไม่ได้เดี๋ยวเราอ่านคนเดียวเอง" ซึ่งตอนเราได้อ่านข้อความนั้นเรารู้สึกว่าเหมือนเพื่อนไม่อยากคู่กับเรายังไงไม่รู้แบบยังไงดี มันเป็นงานคู่อ่ะค่ะยังไงยังไงต่างคนก็ต้องต่างมีคำตอบของตัวเองอยู่แล้ว เพราะว่างานที่คุณครูสั่งนั้นต้องสลับกันถามตอบอีกฝ่ายอยู่แล้ว จะให้เพื่อนเราท่องแล้วเรายืนอยู่เฉยๆคนเดียวในขณะที่เพื่อนๆคู่อื่นๆเขาสลับกันท่องเราว่ามันน่าจะดูแปลกๆแล้วเราก็น่าจะไม่ได้คะแนนด้วย เพราะคุณครูเขาให้คะแนนเป็นรายคนอยู่แล้วเราเลยไม่เข้าใจว่าเพื่อนเราจะพิมพ์ประโยคๆนี้มาทำไม เราเลยรู้สึกหมดกำลังใจในการท่องนิดหน่อยน่ะค่ะ มันน้อยใจอ่ะ😢
รู้สึกน้อยใจเพื่อนค่ะ🥲