ช่วงแรกๆ ต้องใช้วิธีท่อง คำศัพท์ ไปก่อนครับ
เพราะปัญหาของการเรียนภาษา คือ ไม่รู้จักคำคัพท์พื้นฐาน (ใช้ในชีวิตประจำวัน) และคำเชื่อมประโยค ทำให้แปลความหมายไม่ได้ ไม่เข้าใจ

ขั้นต่อมา คือ simplified คำต่างๆแบบง่ายๆ เพื่อจะได้รู้ว่า คำพวกนี้แปลคล้ายกัน (synonym) จะช่วยจำง่ายขึ้น
want = ต้องการ , need ต้องการมากกกก , necessary ต้องการแบบขาดไม่ได้  ซึ่งต้องใช้ prefix, adj., adv. พวกนี้เอามาขยายคำศัพท์ให้ specific ขึ้น

ซึ่งสุดท้ายแล้ว เราจะพบว่า บางทีเราขี้เกียจบรรยายยาวๆ = หาศัพท์ใหม่มาแทน/ประโยคใหม่มาแทน

ส่วนการพูดประโยคง่ายๆ
ส่วนตัวไม่อยากจำมากนัก ก็ใช้แบบบ้านๆ/ภาษาไทยไปเลย คือ บอกเวลาไปเลยว่าเรื่องที่จะพูดเกิดเมื่อไหร่ เช่น in past... day, previous day, tomorrow , in future …. แล้วต่อด้วย present simple tense สุดธรรมดานี่แหละ มันก็เข้าใจง่าย
(แต่ถ้าจะไปเขียนหนังสือ บทความ วิชาการ ก็ค่อยแปลงเป็น tense ให้ถูกต้อง)

ส่วนประโยคหรูหรา หรือวลี ต้องใช้การอ่านและเลียนแบบเอา