สวัสดีค่ะเราชื่อป๊อปอายุ13ปีค่ะจะเล่าเรื่องของคุณทวด
เรื่องเกิดขึ้นตอนเราอายุ5-6ขวบเห็นจะได้และบ้านเราอยู่ ต.จ.ว.ไม่มีตลาดชุมชนเล็กๆที่บ้านมีด้วยกันอยู่5คนมีเรายายตาหม่อนและทวดค่ะ
วันนึงทวดเราป่วยและทรุดหนักมากๆเลยไป ร.พ
ซึ่งเราก็ไปด้วยตอนนั้นทวดนั่งเบาะหน้า
ตาขับและยายกับเรานั่งแคปหลังระหว่างทางที่ไปทวดก็เอาแต่สวดมนต์พึมพัมไม่เป็นภาษาเรากลัวเสียงที่ทวดพูดเลยกอดคุณยายตลอดทางพอถึงมือคุณหมอทวดก็กลับอาการดีขึ้นแบบไม่หน้าเชื่อเลยพากลับบ้านตอนนั้นเป็นเวลาเห็นจะเที่ยงคืนค่ะถึงบ้านก็ตอนตี1จะตีสองแล้วเพร่ะบ้นกับโรงบาลค่อนข้างที่จะห่างกันพอสมควรพอถึงบ้านยายก็พยุงทวดไปนอนบนบ้านซึ่งบ้านจะเป็นบ้านไม้ยกสูงนิดหน่อยมีชั้นเดียวทวดนอนกับพื้นอาการสงบลงไม่เจ็บไม่ปวดแต่ยายกับหม่อนก็ดูแลไม่ห่างค่ะหนูอยู่กับตาข้างล้างบ้านยายเดินลงมาคุยกับตาเรื่องที่ทวดสวดมนต์บนรถระหว่างนั้นเสียงหม่อนก็ดังขึ้นตะโกนลงมาจากบ้านว่าทวดเสียแล้วยายรีบอุ้มหนูขึ้นบ้านไปดูทวดหนูเสียใจมากเพราะทวดใจดีและดูแลตั้งแต่เด็ก
เป็นเวลาตี4กว่าญาติๆมาเต็มบ้านเลยค่ะทุกคนต่างร้องไห้เมื่อถึงวันเผายายฝันว่าทวดวิ่ง4ขามามองหน้าและทำหน้านิ่งๆไม่พูดอะไรแล้วก้กระโดดขึ้นบันได้บ้านแล้วก้คลานไปนอนแล้วภาพก้มืดยายตื่นขึ้นมาเลยไปทำบุญให้ทวดเวลาผ่านไป3ปีหนูขึ้นป.1ละค่ะวันนั้นเป็นวันที่30มีนาคมที่บ้านจัดงานใหญ่แจกข้าวให้ทวดจ้างดนตรีมาเล่นโต๊ะจีนหลายร้อยโต๊ะวันนั้นหนูรู้สึกมีความสุขมากๆค่ะวันนั้นมีแต่ความสุขและเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นวันที่30ของเดือนมีนาของอีกปีตอนนั้นหนูขึ้นป.2หนูจำขึ้นใจเลยค่ะยายของหนูเจอเงาสีดำตะคุ่มอยู่หลังบ้านเดินมาที่ประตูหลังบ้านละอยุดนิ่งๆไม่ขยับยายก้ได้แต่มองแล้วเงามันเข้าใกล้เรื่อยๆเรื่อยๆจนเงามาอยู่ต่อหน้ายายคุณยายขาแข็งวิ่งไม่ออกเลยค่ะอยากตะโกนให้คนช่วยเสียงก้ไม่ออกแต่ดีที่คุณตามาเห็นยายยืนนิ่งเลยเดินมาแตะที่ไหล่คุณยายขาอ่อนและร้องไห้ซึ่งหนูก้ได้แค่ยืนดุเพราะทำตัวไม่ถูกยายเล่าสิ่งที่เจอให้ฟังตอนนั้นเป็นเวลา2-3ทุ่มแล้วค่ะพอยายใจเย็นขึ้นทุกคนแยกย้ายกันไปนอนเราขึ้นไปนอนบนบ้านกับหม่อน
คืนนั้นฝนก็ตกเวลาตี3หนูได้ยินเสียงสวดมนต์พอฟังชัดๆมันคือเสียงที่กลัวที่สุดมันคือเสียงที่ทวดเคยพูดคืนก่อนตายเสียงสวดมนต์แห้งๆลอยมาตามลมหนูนอนกอดหม่อนแน่นมากแล้วหนูก้ร้องไห้หนูก็หลับไปตอนเกือบเช้าฟ้าใกล้สว่างมีเสียงคนเขย่าประตูเหล็กหน้าบ้านจนหนูตื่นพร้อมหม่อนเสียงเขย่าดังไม่อยุดหม่อนเลยตะโกนออกไปว่าเป็นใครเสียงก็เงียบลงพอตอนเช้าตอนลงจากบ้านก็เห็นรอยเท้าที่เปื้อนโคลนตรงที่หน้าประตูเลยไปเล่าให้ตายายฟังทุกคนไม่มีใครไปเขย่าเลยแต่ก้ไม่ได้ใส่ใจอาจจะเป็นคนสติไม่มีแถวบ้านมาแกล้งแต่พออีกคืนมันก็เริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆตอนดึกเราขึ้นไปคนเดียวบนบ้านเพื่อเอาเสื้อผ้าแต่เห็นมีผู้หญิงผมยาวถึงตูดผิวเหลืองๆขาวๆยืนหันหลังสวดเหมือนที่ทวดเคยพูดเสียงนั้นมันเริ่มช้าลงแล้วอยุดผู้หญิงหันหน้ามาหนูยืนขาแข็งตะโกนไม่ออกเลยค่ะอาการนี้เหมือนที่ยายเคยเป็นมาก่อนหน้าตาผู้หญิงเหมือนหน้าของแม่หนูมากแต่แม่หนูไปทำงานที่ก.ท.มยังไม่กลับผู้หญิงมองด้วยสายตาหน้ากลัวแล้วกระโดดออกทางหน้าต่างวิ่งหายเข้าไปป่าหลังบ้านหนูตกใจมากขาหนูอ่อนพอลุกได้ก็วิ่งไปหาตากับยายและหม่อนที่กินข้าวทุกคนเลยตัดสินใจว่าจะไม่นอนแล้วนั่งอยู่ที่หน้าบ้านเปิดไฟทุกดวงเวลาเที่ยงคืนกว่ามีเสียงคนวิ่งที่หลังป่าลมพัดแรงจนของหล่นหมดแต่พอมันเป้นแบบนี้อยู่นานไม่มีอะไรมาเลยตัดสินใจไปนอนกันพอตอนเช้าคุณยายเหงื่อเต็มตัวสั่นรนไปหมดหนูเลยเข้าไปจับมือหม่อนกับตาถามเป็นอะไรยายก้ตอบว่าผีแล้วพูดว่าผีไม่อยุดตาเลยไปเรียกญาติๆและคนแก่ที่เป็นผู้นับถือมาดูยายตั้งสติเลยพูดว่ามีผีผู้หญิงมาเข้าฝันแล้ววิ่ง4ขาคลานบ้างวิ่งบ้างรอบตัวยายแล้วลุกขึ้นกรี๊ดตะโกนว่าเอาของมาคืนกูคนของไม่ทำตามสัญญาแล้วยายก็สดุ้งตื่นยายเล่าจบหนูนึกถึงผู้หญิงที่ยืนบนบ้านที่เจอคนที่หมู่บ้นนับถือบอกว่าในห้องเก่าของทวดค้นไปเจอผ้าสิ้นขาดๆเปิดออกเจอแหวนเจอสร้อยเลยเอาไปให้ผู้นับถือดูเขาบอกว่าอันนี้แหละที่มันอยากไดอยากได้คืนทุกคนและญาติๆพากันไปทำบุญและให้พระทำพิธีกับของนั้นเมื่อกลับบ้านหม่อนจึงทักเสากลางบ้านที่ตกมันและพูดให้ยายฟังว่าเสากลางบ้านตกมันเคยฝันเห็นคนมากอดเสาแล้วเรื่องทุกอย่างก็จบลง เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงและเติมแต่งบางช่วงอ่านเพื่อนความบันเทิงนะคะ.....
30มีนาของอีกปี.
เรื่องเกิดขึ้นตอนเราอายุ5-6ขวบเห็นจะได้และบ้านเราอยู่ ต.จ.ว.ไม่มีตลาดชุมชนเล็กๆที่บ้านมีด้วยกันอยู่5คนมีเรายายตาหม่อนและทวดค่ะ
วันนึงทวดเราป่วยและทรุดหนักมากๆเลยไป ร.พ
ซึ่งเราก็ไปด้วยตอนนั้นทวดนั่งเบาะหน้า
ตาขับและยายกับเรานั่งแคปหลังระหว่างทางที่ไปทวดก็เอาแต่สวดมนต์พึมพัมไม่เป็นภาษาเรากลัวเสียงที่ทวดพูดเลยกอดคุณยายตลอดทางพอถึงมือคุณหมอทวดก็กลับอาการดีขึ้นแบบไม่หน้าเชื่อเลยพากลับบ้านตอนนั้นเป็นเวลาเห็นจะเที่ยงคืนค่ะถึงบ้านก็ตอนตี1จะตีสองแล้วเพร่ะบ้นกับโรงบาลค่อนข้างที่จะห่างกันพอสมควรพอถึงบ้านยายก็พยุงทวดไปนอนบนบ้านซึ่งบ้านจะเป็นบ้านไม้ยกสูงนิดหน่อยมีชั้นเดียวทวดนอนกับพื้นอาการสงบลงไม่เจ็บไม่ปวดแต่ยายกับหม่อนก็ดูแลไม่ห่างค่ะหนูอยู่กับตาข้างล้างบ้านยายเดินลงมาคุยกับตาเรื่องที่ทวดสวดมนต์บนรถระหว่างนั้นเสียงหม่อนก็ดังขึ้นตะโกนลงมาจากบ้านว่าทวดเสียแล้วยายรีบอุ้มหนูขึ้นบ้านไปดูทวดหนูเสียใจมากเพราะทวดใจดีและดูแลตั้งแต่เด็ก
เป็นเวลาตี4กว่าญาติๆมาเต็มบ้านเลยค่ะทุกคนต่างร้องไห้เมื่อถึงวันเผายายฝันว่าทวดวิ่ง4ขามามองหน้าและทำหน้านิ่งๆไม่พูดอะไรแล้วก้กระโดดขึ้นบันได้บ้านแล้วก้คลานไปนอนแล้วภาพก้มืดยายตื่นขึ้นมาเลยไปทำบุญให้ทวดเวลาผ่านไป3ปีหนูขึ้นป.1ละค่ะวันนั้นเป็นวันที่30มีนาคมที่บ้านจัดงานใหญ่แจกข้าวให้ทวดจ้างดนตรีมาเล่นโต๊ะจีนหลายร้อยโต๊ะวันนั้นหนูรู้สึกมีความสุขมากๆค่ะวันนั้นมีแต่ความสุขและเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นวันที่30ของเดือนมีนาของอีกปีตอนนั้นหนูขึ้นป.2หนูจำขึ้นใจเลยค่ะยายของหนูเจอเงาสีดำตะคุ่มอยู่หลังบ้านเดินมาที่ประตูหลังบ้านละอยุดนิ่งๆไม่ขยับยายก้ได้แต่มองแล้วเงามันเข้าใกล้เรื่อยๆเรื่อยๆจนเงามาอยู่ต่อหน้ายายคุณยายขาแข็งวิ่งไม่ออกเลยค่ะอยากตะโกนให้คนช่วยเสียงก้ไม่ออกแต่ดีที่คุณตามาเห็นยายยืนนิ่งเลยเดินมาแตะที่ไหล่คุณยายขาอ่อนและร้องไห้ซึ่งหนูก้ได้แค่ยืนดุเพราะทำตัวไม่ถูกยายเล่าสิ่งที่เจอให้ฟังตอนนั้นเป็นเวลา2-3ทุ่มแล้วค่ะพอยายใจเย็นขึ้นทุกคนแยกย้ายกันไปนอนเราขึ้นไปนอนบนบ้านกับหม่อน