เรายอมรับเลยว่าเราคุยกับคนเก่าของเพื่อนซึ่งเพื่อนคนนั้นเป็นคนที้ราสนิทด้วยมากๆในเมื่อก่อน ละก็เพือนคนนี้ยังรักคนเก่าของนางมากๆ 
ตอนที่เราคุยกับคนเก่าของเพื่อนเราคิดนะว่าถ้าทุกคนรู้จะทำยังไงแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรให้มันจริงจังมากเพราะยังไม่มีใครรู้ ที่ผ่านมาที่เราคุยกับคนเก่าของเพื่อนมันดีมากๆจนเราลืมคิดในช่วงเวลาตอนจบ 
พอเพื่อนเรารู้เพื่อนก็เริ่มไม่คุยด้วยเริ่มลงโน้ตแซะลงเพลงด่า ตอนนั้นเรารู้ตัวแล้วว่าเพื่อนรู้เรื่องนี้แล้วเราเลยไม่กล้าที่จะพูดคุยหรือสบตาเพื่อนในกลุ่มแล้วเราก็เลิกคุยกับคนเก่าของเพื่อน
ทุกคนเป็นแบบนี้มาประมาณ 3 วัน ถึงไม่นานมากแต่มันเป็นช่วงเวลาที่เราอึดอัดมากที่สุดบรรยากาศในการคุยกันในกลุ่มเปลี่ยนไป ดั่งกับทุกคนพร้อมจะแทงเราด้วยมีดอยู่เสมอ
จนมาวันนี้เราไปคุยกับเพื่อนคนนั้นเราไปขอโทษนาง สายตาที่นางมองเรามันไม่เหมือนเดิมเลยสายตานางเกลียดเรามากๆ นางพูดว่า แกก็รู้ใช่ไหมว่าคนนี้เรารักมากๆ เราไม่อยากเห็นหน้าแกเลยเราพยายามที่จะเลี่ยงการเห็นหน้าแกหรือการคุยกับแก รู้ไหมเราคิดด้วยนะว่าเราจะกำจัดแกออกจากชีวิตเรายังไงดีแล้วเราก็คิดไว้ด้วยว่าถ้าเพื่อนๆที่ไปต่างจังหวัดกลับมาเราจะบอกแกว่าเลิกเป็นเพื่อนกันไหม เราคิดมากทุกวันเราร้องไห้ทุกคืนเพราะแกคือเพื่อนที่เราเล่าเรื่องคนเก่าคนนี้มากที่สุด มันพูดยาก เราขอไปเคลียใจตัวเองก่อน

เราได้ยินแบบนั้นมันจุกแทบพูดไม่ออกเรารู้สึกผิดมากๆที่เลือกจะทำแบบนั้นรู้สึกผิดที่ไม่รู้จักหักห้ามใจตัวเองรู้สึกผิดที่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมระหว่างเพื่อนคนนี้ เรากลัวทุกอย่างเรากลัวว่าสังคมข้างหน้าจะเป็นยังไงครูจะผิดหวังไหมทุกคนจะมองเรายังไง เราเกลียดตัวเองพร้อมกับโอบกอดตัวเองในเวลาเดียวกันเราพึ่งใครไม่ได้เลย