คือในห้องปกติเราเป็นคนเงียบๆ ชอบใส่หูฟัง(บางคาบ) เวลาว่างๆหรือทำงานก็จะชอบใส่หูฟังเพราะไม่อยากได้ยินเสียงรอบข้าง ง่ายๆคือต้องการสมาธิ เราเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เพื่อนในห้องก็มี แต่เป็นแค่เพื่อนคุยงานแค่นั้น เข้าประเด็นเลยดีกว่า คือ มีวันนึงเรายืนรอสอบอยู่ เราก็ใส่หูฟังปกติ เพราะยืนรอเพื่อนในกลุ่มที่คุณครูจับให้ เรายืนรอปกติมาก แต่เราไม่ได้ใส่หูฟังสองข้าง เราใส่แค่ข้างเดียวแล้วก็เปิดเพลงเบาๆไปพลางๆเพราะก็ไม่รู้จะคุยกับใคร เรายืนรอแป๊บเดียวก็มีเพื่อนผู้หญิงในห้องเดินผ่านเราแล้วก็พูดว่า "แม่ งใส่หูฟังทั้งวัน" ด้วยน้ำเสียงที่แบบขำๆปนประชด(หรือเปล่าเขาเรียกว่าอะไร เราไม่รู้) เรายืนงงๆว่าเขาต้องการอะไรจากเรา ถ้าคิดว่าเขาหมายถึงคนอื่น เราก็อยากจะคิดแบบนั้น แต่ในช่วงเวลานั้นหรือในห้องเราก็ไม่ค่อยมีใครใส่หูฟังเลย คือถ้าเขาหมายถึงคนอื่นก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้าหม่ยถึงเรา เราก็ยังตั้งคำถามกับเขาอยู่ดีว่าจะยุ่งเรื่องที่เราใส่หูฟังบ่อยไปทำไม แทนที่เขาจะสนใจเรื่องของตัวเอง แต่ทำไมถึงมาสนใจเรื่องหูฟังของเราแทน