ขออนุญาตมาเขียนถึงความประทับใจที่มีต่อเรื่องนี้ ในฐานะคนเคยทำงานตรงนี้มา บทนางเอก ปลายฝนของเรื่อง จากเหยื่อสู่ผู้ให้ความช่วยเหลือ

ข้อดีของปลายฝนคือคนที่มีความเห็นอกเห็นใจคนอื่น ช่วยเหลืออย่างเต็มที่ เรียกได้ว่ามาแบบใจใจเลย จนบางครั้งอาจจะเป็นข้อเสียตรงที่เธออาจจะข้ามเส้นความห่วงใยไป หลายคนอาจจะมองว่าผิด แต่ความคิดเห็นส่วนตัวคือ คนอย่างปลายฝนคือดีกว่าพวกทำงานเช้าชามเย็นชาม หรือเข้ามาทำงานตรงนี้เพื่อภาพลักษณ์ เส้นสาย และหาประโยชน์จากงานตรงนี้ในชีวิตจริงมาก

ละครมักจะเขียนนางเอกให้เป็นเหมือนนางฟ้า นางสวรรค์จนหลุดจากความเป็นจริง ทำเหมือนคนดูคิดไม่ได้ว่าอะไรถูกผิด แต่เรื่องนี้กล้าให้นางเอกได้ทำผิด เรียนรู้ ค้นหาคำตอบ

ความยากของการทำงานสังคมสงเคราะห์คือการรักษาสมดุลก้าวข้ามความเวทนา ความสงสารต่อเหยื่อ กับการไม่ให้ชินชากับความเจ็บปวดน่าสงสารเหล่านั้น

สุดท้ายเธอก็รู้ตัว ว่าเธอไม่ได้เหมาะกับงานนี้ และอยากไปช่วยเหลือเด็กๆ ไร้โอกาสในชุมชนแออัดในแบบของเธอเอง

ส่วนตัวขอชมอีกอย่างคือบทไหม เราเชื่อว่าหลายคนคงมีพี่ไหมเป็นของตัวเอง แต่ที่น่าเสียใจคือคนแบบพี่ไหม ไม่ค่อยได้ขึ้นไปมี power มากพอ ทำให้วงการนี้ไม่ก้าวไปไหนสักที