รักแม่มากนะคะ ไม่อยากพูดว่าทำไมแม่ถึงไม่เหมือนก้บแม่คนอื่นๆ เราเลยอยากถามว่าเราควรรับมือกับแม่ยังไงดี 
 แม่ชอบน้อยใจ ชอบโกรธ (ซึ่งเรารู้สึกว่ากับลูกไม่น่าจะต้องใช้นิสัยแบบนี้)
 แม่ชอบพูดถีงเรื่องบุญคุณ เรื่องที่เกิดเรามา ต้องให้เราทดแทนบุญคุณส่วนมากก็จบด้วยเรื่องเงิน
ตอนนี้ที่เราตั้งกระทู้นี้แม่ก็โกรธเราอยู่เรืองมันเล็กน้อยมาก แต่มันทำให้เราเครียดมากเหมือนกัน ใน1ปีมี12 เดือนแม่จะโกรธเรา1เดือนเว้นไป3เดือนก็จะมีเรื่องทำให้แม่น้อยใจจนแม่โกรธอีก พอกลับมาคุยกันปกติก็จะมีเรื่องที่ทำให้แม่โกรธอีก เราเหนื่อยมากกับการกระทำ และคำพูดแม่ที่ทำให้เราบันทอนจิตใจ จนเรารู้สึกว่าพื้นที่ปลอดภันสุดท้ายของมนุษย์ทุกคนคือครอบครัว คือพ่อแม่ แต่มันไม่ใช่สำหรับเรา เราไม่อยากเป็นคนง้อแม่แล้ว เราเหนื่อยเราแค่อยากให้แม่เข้าใจเราบ้าง เราควรทำยังไงดี เพราะความสัมพันธ์นี้มันตัดขาดไม่ได้