ช่วงนี้เรารู้สึกแย่ไม่อยากทำอะไรเลยอยากนอนเฉยๆ
จากที่กินเยอะๆแต่ตอนนี้ความอยากอาหารน้อยลง
ทำอะไรก็ช้ายืดยาดไปหมดเอานั่งคิดอะไรไปเรื่อยจนงานบ้านที่กำลังจะทำก็ไม่ได้ทำไปอีกแล้วมันก็เป็นแบบนี้ทุกวันเรามักจะเห็นคนอื่นมีความสุขไม่ได้เห็นแล้วรู้สึกอิจฉาว่าทำไมเราไม่มีความสุขแบบนั้นบ้างทำไมชีวิตเราไม่เป็นแบบนั้นบ้างเราพยายามที่จะไม่คิดแต่มันก็อดไม่ได้อดไม่ได้จริงๆรู้สึกแย่วันๆก็อยู่ไม่เป็นสุขหมกมุ่นไปเรื่อยเรามีอาการอารมณ์ร้อนร่วมด้วยเราหงุดหงิดง่ายขี้โมโหใครว่าอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งแค่มีคนเข้ามาในบ้านเราก็โมโหแล้วเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยเราชอบคิดมากคิดบ่อยเพราะมันหยุดไม่ได้จริงๆเราสับสนกับตัวเองจนอธิบายไม่ถูกอะพอตกกลางคืนก่อนนอนเรามักจะนึกภาพเก่าๆตอนเด็กๆที่ตัวเองโดนแม่ซ้อมขึ้นมาในหัวจนเรารู้สึกทั้งแค้นทั้งโมโหอยากจะกรี๊ดดังๆมันรู้สึกเจ็บปวดไปหมดอยากเอาคืนเราสับสนกับอาการตัวเองจะไปหาหมอก็ไม่รู้จะอธิบายหรือพูดยังไงดี