ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ รู้สึกอยากหายไปเงียบๆจากคนที่เรารู้จักคาะ ตอนนี้เราเอาแต่ชอบคิดว่าเราเป็นตัวภาระกับคนอื่น และทำให้คนอื่นๆรำคาญค่ะ สิ่งที่เราชอบและถนัดมากๆคิดออกทุกวันว่าจะทำอะไรคือการวาดรูป ตัดต่อคลิปหรือ่นกมแต่ตอนนี้เรากลับหมดไฟค่ะ เห็นสมุดหลายเล่มที่เราวาดไว้อยู่ๆความคิดมันก็แว๊บมาค่ะว่าเราทำไปทำไมทั้งๆที่มีแต่คนไม่ให้ทำ การตัดต่อเรานึกอะไรไม่ออกเลยค่ะมันทึบไปหมด ร่างกายเพลียๆอ่อนล้าไปหมด เลือดกำเดาไหลบ่อยทั้งๆที่ไม่เคยไหลและนอนวันละ6-8ชม. เกมที่เคยชอบไปเล่นคลายเครียดดูตัวบะคชอบรที่ตัวเองชื่นชอบแต่ตอนนี้กลับเบื่อและไม่อยากสนใจหรือรับรู้ ชอบอยู่ๆก็ร้องไห้ค่ะ กลัวทุกคนมองว่าเราบ้า กลัวทุกคนรังเกลียด แทบไม่กล้าตัดสินใจหรือทำอะไรเพราะกลัวว่าคนอื่นจะไม่พอใจและทำร้ายเราแบบที่เราเคยเจอมาค่ะ ส่วนตัวคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเราเป็นคนอ่อนไหวง่ายอยู่แล้วแล้วช่วงนี้เจอแต่คำพูดแย่ๆและการกระทำของคที่เราเคยเจอจนตอนนี้เรากลัวแบบในสปอย(มีอธิบายความรุนแรง) ถึงแม้เราจะไดยินมาบ่อยแล้วก็ตาม เราเคยเป็นแบบนี้แต่ก็ดีขึ้นและก็กลับมาเป็นอีกแล้ว เราไม่เคยไปปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับสุขภาะจิตเลยค่ะ เคยบอกคนรอบตัวว่าเราเป็นแบบนี้แต่พวกเขาเอาแต่บอกว่าเราบ้าค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ ทำยังไงให้เรากลับมามองทุกอย่างให้แจ่มใสและทำในสิ่วที่ชอบได้อีกครั้งคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไปตายเหอะ / อยู่ที่ไหนก็ /อีบ้ามันบ้า /อยู่ไปก็รกโลก/เกิดมาทำไม/อัปลักษณ์/ฯลฯ  ถูกขว้างเขวี้ยงข้าวของเช่น ขัน ไม้กวาด ถูกบีบคอ เตะ ตบหน้า ด่าทอด้วยคำรุนแรงและหยาบคาย /ถูกบังคับไม่ให้ร้องไห้ถึงแม้เราจะเสียใจหรือเจ็บ ห้ามแสดงสีหน้าโกรธหรือความรู้สึกโกรธ