จากกระทู้ก่อนหน้าที่เราเล่าว่าแฟนชอบบ่นว่าไม่มีเงินกินข้าว ขอเงินซื้อพอต ตอนแรกที่เราตั้งใจว่าจะไปคุยกันต่อหน้าที่รร เราพึ่งจองรรไปค่ะ ไม่รู้ว่าพูดแล้วจะดีขึ้นมั้ย เราทนไม่ได้ได้คุยผ่านทรศไปแค่ส่วนนึงที่เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคนะคะ มันอดไม่ได้จริงๆ เขามีแต่บ่นว่าไม่มีเงินกินข้าว ปวดท้อง แม่ไม่ให้ตัง ฟิลเหมือนเด็กไม่รู้จักโตมาก เราคิดในมุมคนเป็นแม่ถ้าลูกเรียนจบขนาดนี้ไม่ไปหาการหางานทำก็คงบ่นละไม่ให้ตังแบบนั้นแหละค่ะ แม่คงดัดนิสัยให้ไปหางานทำจะได้มีเงินไว้ใช้ไว้กิน แต่เรายังไม่ได้คุยเรื่องที่ว่าเขาจะหางานจะทำงานจริงจังเมื่อไหร่ อยากคุยต่อหน้าเพราะเคยถามละเขาตอบว่าดูๆงานอยู่ นี่ก็จองรรไปจ่ายเองทุกอย่าง กระทั่งค่ากินอยู่ที่รรเวลาอยู่ด้วยกัน นี่เลยแอบคิดว่าจะมีประโยชน์อะไรมั้ยนะจะคุยรู้เรื่องมั้ย เขาจะยังทำตัวแบบเดิมมั้ย ไม่อยากรู้สึกว่ามีแฟนเหมือนมีลูกอะค่ะ มันเหนื่อย ถามว่ารักมั้ยก็รักเขาก็มีข้อดีตรงที่เวลาอยู่ด้วยกันนี่ใช้เขาทำทุกอย่าง ตัวเองแทบไม่ได้ลุกใช้ไปซื้อของเดินลงไปเอาของ ชวนทะเลาะเวลาเป็นเมนส์อันนี้สำคัญเราขี้หงุดงิดมากละเขาก็ไม่เคยโกรธเลยสักครั้ง ทะเลาะทุกครั้งเขาไม่ผิดก็จะเป็นฝ่ายง้อ ขอโทษเราก่อน คือถ้าตัดเรื่องเงินออกไปได้เขายอมเราในระดับนึงเลยค่ะ  เราไม่รู้ควรไปต่อหรือพอแค่นี้แต่จองรีไปหมดแล้วอะคิดว่าคงไปพูดให้เขาปรับตัวก่อน ทุกคนว่าเราควรเริ่มพูดแบบไหนให้เขารู้สึกดีที่จะตอบเราบ้างคะ กลัวเขาว่าเราไปยุ่งชีวิตเขาพ่อแม่ก็ไม่ใช่กลัวเขามองว่าเราวุ่นวาย