ที่บ้านไม่ให้ผมออกไปหางานทำตอนนี้ผมอายุ22ปีแล้วผมควรทำอย่างไรซึ่งผมเรียนป.ตรีเสาร์อาทิตย์และค่าเทอมคอนข้างสูง และ ทุกคนจะถามว่าทำไหมผมถึงเลือกเรียนเสาร์อาทิตย์ทำไหมไม่เรียนเต็มวันไปเลยมันมีอยู่ว่าตอนผมกำลังจะจบปวสผมได้ขอที่บ้านเรียนต่อป.ตรีซึ่งที่บ้านผมก็เห็นด้วยกะการเรียนต่อป.ตรีในครั้งนี้แต่ที่บ้านบอกให้เรียนเสาร์อาทิตย์และจันทร์-ศุกร์ไปทำงานหาเงินจ่ายค่าเทอมผมก็โอเครแต่พอเริ่มสมัครเรียนปุ๊ปผมก็ยังไม่ได้ออกไปทำงานเพราะว่าที่บ้านมีการปรับปรุงบ้านผมต้องค่อยเฝ้าช่างที่บ้านเพราะที่บ้านผมไม่มีใครอยู่ซึ่งคนที่บ้านบอกผมว่าท่าทำบ้านเสร็จค่อยออกไปหางานซึ่งตอนนั้นผมประมาณอายุ21ปีจนกะทั้งงานบ้านต่อเติมบ้านผมนั้นมีการล่าช้าผมก็ไม่ได้ออกไปทำงานเพื่อหาเงินค่าเทอมแต่ค่านักศึกแรกเข้าผมเอาเงินที่ได้จากการฝึกงานจ่ายไปหมดผมได้เริ่มเรียนปีแรกจนจบเทอม1พอขึ้นเทอมสองต้องจ่ายตังที่บ้านผมออกค่าเทอมให้ซึ่งออกแบบเป็นการผ่อนจ่ายต่อมาผมก็เรียนไปทำแบบเดิมๆจันทร์-ศุกร์ดูช่างที่บ้านเสาร์-อาทิตย์ไปเรียนจนตอนนี้บ้านผมใกล้ต่อเติมเสร็จที่บ้านผมได้มาบอกผมว่าจะเปิดร้านขายของเล็กๆ20บาทผมเลยถามไปว่าใครจะดูร้านที่บ้านบอกผมว่าให้ผมเป็นคนดูซึ่งที่บ้านบอกผมว่าให้ผมเป็นคนดูร้านซึ่งอันนี้ไม่รู้ว่าผมเป็นคนไม่ดีหรือเป็นลูกที่ไม่ดีหรือป่าวนะในใจผมโครตน้อยใจเลยว่าใหนบอกทำบ้านเสร็จจะอนุญาติให้ออกไปหางานทำได้แต่ผมก็ไม่ได้บอกเขาไปผมก็เงียบไม่ได้พูดอะไรจนตอนนี้ผมคิดว่าชีวิตผมเลือกที่จะทำอะไรได้ด้วยตัวเองไหมคือผมแค่อยากใช้ชีวิตแบบคนทั่วไปอะคือออกไปทำงานเก็บเงินมาจ่ายค่าเทอมที่เรียนโดยไม่ต้องให้ที่บ้านจ่ายให้ซึ่งผมคิดว่าท่าผมบอกกะที่บ้านตรงว่าอยากไปทำงานผมคงโดนว่ากลับมาแน่ว่าเดียวนี้ปีกกล้าขาแข็งกล้าเถียงผู้ใหญ่ซึ่งต้องบอกก่อนปกติผมเป็นคนไม่เถียงผู้ใหญ่เวลาโดนด่าจนตอนนี้ผมไม่รู้ทำยังไงต่อแล้วผมเครียดมากที่ใช้ชีวิตแบบนี้ไปวันๆเพราะผมอายุ22แล้วยังไม่มีโอกาศทำงานเก็บเกียวประสบการการทำงาน *ผมอาจเล่ามาไม่ละเอียดหรืองงเพราะผมเล่าเรื่องไม่เก่งขออภัยด้วยครับ*
อีกเรื่องที่ผมทุกข์ใจเลยมีอยู่ว่าบ้านผมมีผมพี่น้องและพ่อแม่และแฟนพี่ คือมีอยู่ที่บ้านผมเขาจะให้ผมเป็นคนดูแลทุกอย่างในบ้านไม่ว่าจะทำความสะอาดไหว้พระเช้าใส่บาตรจันทร์-ศุกร์รดน้ำต้นไม้บ้านเวลาใครทำบ้านรกให้ผมเป็นคนเก็บกวาดซึ่งผมก็ทำตามที่บอกโดยไม่บ่นอะไรแต่มีอย่างหนึ่งที่ผมน้อยใจมากเลยคือเวลาใครทำบ้านรกคนที่บ้านเขาจะมาบ่นผมบอกผมไม่ดูแลทำความสะอาดซึ่งผมก็พยามเก็บกวาดให้สะอาดแล้วแต่บางที่มันไม่ทั่นซึ่งคำที่ผมน้อยใจสุดๆเลยเขาจะบอกว่าผมเหลวไหลจันทร์-ศุกร์ไม่ได้ไปทำงานงานแค่ดูแลบ้านยังต้องให้เขามาบ่นซึ่งทุกวันนี้ผมเครียดมากกกกกกไม่รู้จะทำอย่างไรดีหรือว่าผมเป็นลูกที่ไม่ดีเองหรือป่าวหรือความคิดผมเอาแต่ใจเกินไปผมแค่อยากออกไปทำงานมีเงินจ่ายค่าเทอมมีเงินซื้อของที่อยากได้แค่นั้นเองซึ่งหลายๆรอบเพือนผมก็ชวนผมไปสมัครงานทำหลายที่แต่ผมปฏิเสธไปหมดเพราะว่างานปรับปรุงบ้านผมยังเสร็จส่วนเรื่องปรับปรุงบ้านทำไหมช้าต้องบอกก่อนที่บ้านผมไปจ้างช่างขี้เมามาทำและพ่อเขาถูกใจช่างคนนี้มากเพราะราคาเขารับทำถูกซึงเวลาช่างทำบางที่ผมกะพี่หรือไม่บางทีผมคนเดียวต้องมาตามเก็บงานต่อให้เสร็จซึ่งเป็นแบบนี้หลานครั้งแล้วที่บ้านผมเวลาเกิดเหตุการแบบนี้ก็จะมาหงุดหงิดกะทางผมซึ่งผมก็นอมรับคำว่าด่าเพราะทำไรไม่ได้เขาบอกดูช่างไม่ดีจนบางที่ผมแอบไปร้องไหเครียดมากทำไหมผมถึงได้เจออะไรแบบนี้ชาติที่แล้วไปทำไรมาวะส่วนหลายคนอาจคิดว่าผมเจอเพื่อนบางไหมส่วนใหญ่ผมจะคุยกะเพือนผ่านเน็ตและท่าเพือนชวนไปใหนผมจะไม่ไปเพราะเดียวไม่มีคนดูช่างทำงานทุกวันนี้ผมได้แต่คิดว่าเมือไรผมจะได้ไปทำงานแบบคนปกตินะซึ่งเดียวหลายคนถามทำไหมผมไม่ไปสมัครงานไปเลยพี่ผมเคยส่งงานให้ผมลองไปสมัครสอบเป็นผู้ช่วยช่างแต่ที่บ้านผมบอกว่าจนกว่าบ้านจะเสร็จจะไม่ให้ไปทำอะไรเลยซึ่งท่าวันดื้อไปสมัครผมคิดว่าเขาคงกลับมาด่าผมมากมายหลายอย่างหรือไล่ผมออกจากบ้านซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้นผมเลยทำใจไม่ไปสมัครเพื่อไม่ให้โดนว่าให้หนักใจ
และอีกเรื่องที่ผมหนักใจเลยคือ ที่บ้านชอบด่าผ่านผมซึ่งผมไม่รู้ว่ามันเกิดแบบนี้ขึ้นได้ไงคือมีอยู่ว่าเวลาที่ผมไปทำอะไรแปลกเขาจะโทรหรือมาด่าผมละและบอกว่าไปบอกพี่ด้วยซึ่งผมก็ไปบอกพี่ผมให้เป็นแบบนี้เลือยจนผมรู้สึกว่าคนที่โดนด่ามันเหมือนผมไม่ใช้พี่ผมเลยเวลาเขาด่าเขาก็จะด่าผมเสริมด้วยแบบเหมือนสมหัวร่วมคิดซึ่งผมไม่รู้อะไรเลยจริงงงเขาก็ไม่เชื่อผมทุกวันผมใช้ชีวิตแบบรู้สึกว่าไม่มีเป้าหมายอะไรเลยเหมือนต้องทำตามคนที่บ้านสั่งตลอดเพียงแค่ผมอยากเป็นเด็กดีไม่ดื้อต่อคำพูดผู้ใหญ่หรือที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดผมเป็นคนคิดมากฝ่ายเดียวแต่ผมเครียดจริงๆนะยิ่งวันเกิดยิ่งเครียดว่าเมือไหร่จะอนุญาติผมไปทำงาน (ขอบคุณสำหรับการระบายครับ)
ผมควรทำอย่างไรดี
อีกเรื่องที่ผมทุกข์ใจเลยมีอยู่ว่าบ้านผมมีผมพี่น้องและพ่อแม่และแฟนพี่ คือมีอยู่ที่บ้านผมเขาจะให้ผมเป็นคนดูแลทุกอย่างในบ้านไม่ว่าจะทำความสะอาดไหว้พระเช้าใส่บาตรจันทร์-ศุกร์รดน้ำต้นไม้บ้านเวลาใครทำบ้านรกให้ผมเป็นคนเก็บกวาดซึ่งผมก็ทำตามที่บอกโดยไม่บ่นอะไรแต่มีอย่างหนึ่งที่ผมน้อยใจมากเลยคือเวลาใครทำบ้านรกคนที่บ้านเขาจะมาบ่นผมบอกผมไม่ดูแลทำความสะอาดซึ่งผมก็พยามเก็บกวาดให้สะอาดแล้วแต่บางที่มันไม่ทั่นซึ่งคำที่ผมน้อยใจสุดๆเลยเขาจะบอกว่าผมเหลวไหลจันทร์-ศุกร์ไม่ได้ไปทำงานงานแค่ดูแลบ้านยังต้องให้เขามาบ่นซึ่งทุกวันนี้ผมเครียดมากกกกกกไม่รู้จะทำอย่างไรดีหรือว่าผมเป็นลูกที่ไม่ดีเองหรือป่าวหรือความคิดผมเอาแต่ใจเกินไปผมแค่อยากออกไปทำงานมีเงินจ่ายค่าเทอมมีเงินซื้อของที่อยากได้แค่นั้นเองซึ่งหลายๆรอบเพือนผมก็ชวนผมไปสมัครงานทำหลายที่แต่ผมปฏิเสธไปหมดเพราะว่างานปรับปรุงบ้านผมยังเสร็จส่วนเรื่องปรับปรุงบ้านทำไหมช้าต้องบอกก่อนที่บ้านผมไปจ้างช่างขี้เมามาทำและพ่อเขาถูกใจช่างคนนี้มากเพราะราคาเขารับทำถูกซึงเวลาช่างทำบางที่ผมกะพี่หรือไม่บางทีผมคนเดียวต้องมาตามเก็บงานต่อให้เสร็จซึ่งเป็นแบบนี้หลานครั้งแล้วที่บ้านผมเวลาเกิดเหตุการแบบนี้ก็จะมาหงุดหงิดกะทางผมซึ่งผมก็นอมรับคำว่าด่าเพราะทำไรไม่ได้เขาบอกดูช่างไม่ดีจนบางที่ผมแอบไปร้องไหเครียดมากทำไหมผมถึงได้เจออะไรแบบนี้ชาติที่แล้วไปทำไรมาวะส่วนหลายคนอาจคิดว่าผมเจอเพื่อนบางไหมส่วนใหญ่ผมจะคุยกะเพือนผ่านเน็ตและท่าเพือนชวนไปใหนผมจะไม่ไปเพราะเดียวไม่มีคนดูช่างทำงานทุกวันนี้ผมได้แต่คิดว่าเมือไรผมจะได้ไปทำงานแบบคนปกตินะซึ่งเดียวหลายคนถามทำไหมผมไม่ไปสมัครงานไปเลยพี่ผมเคยส่งงานให้ผมลองไปสมัครสอบเป็นผู้ช่วยช่างแต่ที่บ้านผมบอกว่าจนกว่าบ้านจะเสร็จจะไม่ให้ไปทำอะไรเลยซึ่งท่าวันดื้อไปสมัครผมคิดว่าเขาคงกลับมาด่าผมมากมายหลายอย่างหรือไล่ผมออกจากบ้านซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้นผมเลยทำใจไม่ไปสมัครเพื่อไม่ให้โดนว่าให้หนักใจ
และอีกเรื่องที่ผมหนักใจเลยคือ ที่บ้านชอบด่าผ่านผมซึ่งผมไม่รู้ว่ามันเกิดแบบนี้ขึ้นได้ไงคือมีอยู่ว่าเวลาที่ผมไปทำอะไรแปลกเขาจะโทรหรือมาด่าผมละและบอกว่าไปบอกพี่ด้วยซึ่งผมก็ไปบอกพี่ผมให้เป็นแบบนี้เลือยจนผมรู้สึกว่าคนที่โดนด่ามันเหมือนผมไม่ใช้พี่ผมเลยเวลาเขาด่าเขาก็จะด่าผมเสริมด้วยแบบเหมือนสมหัวร่วมคิดซึ่งผมไม่รู้อะไรเลยจริงงงเขาก็ไม่เชื่อผมทุกวันผมใช้ชีวิตแบบรู้สึกว่าไม่มีเป้าหมายอะไรเลยเหมือนต้องทำตามคนที่บ้านสั่งตลอดเพียงแค่ผมอยากเป็นเด็กดีไม่ดื้อต่อคำพูดผู้ใหญ่หรือที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดผมเป็นคนคิดมากฝ่ายเดียวแต่ผมเครียดจริงๆนะยิ่งวันเกิดยิ่งเครียดว่าเมือไหร่จะอนุญาติผมไปทำงาน (ขอบคุณสำหรับการระบายครับ)