[ความในใจ]

ตอนนี้ขึ้นม.4มาได้เดือนกว่าๆแล้วค่ะ(เหมือนแป๊บเดียวแต่ความรู้สึกคือนานมากๆ)เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีเพื่อนเลย ตอนม.ต้นเรามีเพื่อนสนิท4คน พอขึ้นม.ปลายมาทุกคนต่างกระจัดกระจายออกไปหมดช่วงนั้นเราเคยคิดเล่นๆว่าถ้าไม่มีเพื่อนเราจะอยู่ได้มั้ยเราคิดนานมากๆคำตอบที่ตอบตัวเองคือ"อยู่ได้"แต่พอมาจริงๆแล้วมันก็ได้แหล่ะแต่อึดอัดเข้ากับใครไม่ได้เลย แต่ก็พอมีเพื่อนจากห้องเดียวกันตอนม.ต้นมาด้วย เราก็พยายามคุยกับเค้าค่ะเอาไว้ปรึกษางานทำงานกลุ่มเพื่อนทุกคนน่ารักมากๆพยายามไม่ทำให้เราเหงาแต่ด้วยความที่เวลาอยู่ในห้องเราเงียบมากๆเพราะไม่รู้จะพูดไรแล้วก็เกร็งเพื่อนก็ไม่ค่อยกล้าพูดด้วยเราก็ไม่ได้ชวนใครคุยเลย พอตอนเที่ยงตอนเช้าตอนเย็นเราก็อยู่กับเพื่อนสนิทกลุ่มเดิมที่อยู่ห้องอื่นค่ะมันรู้สึกโอเคกว่าห้องใหม่มากๆห้องใหม่มันก็ดีแต่มันคงไม่เหมาะกับเรา มันฟังเหมือนโอเคแต่ความรู้สึกข้างในมันไม่โอเคเลยมันอึดอัดเวลาอยู่กับคนอื่นมันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินพยายามเปิดใจให้เพื่อนใหม่มันก็ไม่ได้อยู่ดีอึดอัดเกร็งไปหมดทักษะการเข้าสังคมต่ำมากๆ แล้วเราเป็นคนแบบพวกที่เข้าหาคนอื่นไม่ค่อยเก่งค่ะพอจะพูดจะพิมไรออกไปคิดนานมากๆกับคนที่ไม่สนิทเหมือนเราขีดเส้นใต้ไว้ชัดเจนเลย พอกับคนสนิทมันสนิทใจมากๆจะพิมอะไรเล่นเราก็ไว้ใจ


ไม่ได้มาอะไรมากมายค่ะแค่ระบายอึดอัดมากๆเราจะพยายามให้มากกว่านี้ค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่