พ่อเฒ่า เป็นคำในภาษาใต้ แปลว่า “พ่อของแม่” หรือก็คือ “คุณตา” ในภาษากลางนั่นเอง ข้าพเจ้าฝันถึงพ่อเฒ่าในคืนเดียวกันกับที่ฝันเรื่อง “รับน้องนองเลือด” กับ “สามคนบนทางรถไฟ”
      พ่อเฒ่าในความฝันเป็นนักสะสม”ของเก่า” โดยเฉพาะโทรทัศน์ ซึ่งพ่อเฒ่าสะสมไว้ตั้งแต่ท่านยังหนุ่มๆ ท่านบอกข้าพเจ้าว่าโทรทัศน์ทั้งหมดที่สะสมไว้ “เสีย” ทุกเครื่อง
      ข้าพเจ้ากับน้อย น้องชายของข้าพเจ้า ตกลงปลงใจที่จักอาศัยอยู่ในบ้านของพ่อเฒ่าเป็นการถาวร เพราะพ่อเฒ่าได้ยกบ้านให้แก่เราสองศรีพี่น้องแล้ว ส่วนท่านจักไปใช้ชีวิตในบั้นปลาย ณ บ้านของน้าอ้อย น้องสาวแม่ ณ หมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งในอำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี
      บ้านของพ่อเฒ่าหลังที่ข้าพเจ้าแลน้อยครอบครองนั้น เป็นบ้านปูน ๒ชั้น ตั้งตระหง่านในชนบทของอำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นบ้านสองสี ชั้นล่างทาด้วยสีแดงบานเย็น ส่วนชั้นบนทาด้วยสีเขียวมะนาว หลังคานั้นสีเขียวหัวเป็ดรูปทรงสามเหลี่ยมหน้าจั่ว มิใช่หลังคาทรง M0dern เพิงหมาแหงนแต่อย่างใด
      เนื่องจากข้าพเจ้าแลน้อยต่างเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงด้วยกันทั้งคู่ เราจึงมีอาณาเขตของตนเอง ในเมื่อพ่อเฒ่ายกบ้านให้หลังเดียวต่อคน ๒ คน จึงต้องมีอาณาเขตชั้นละคน ดังนั้นข้าพเจ้าจึงเลือกอยู่ชั้นล่าง ส่วนน้อยอยู่ชั้นบน
      ชั้นบนบรรยากาศเป็นอย่างไรข้าพเจ้าไม่ทราบ แต่ชั้นล่างเต็มไปด้วยโทรทัศน์มากมาย มันเป็นของพ่อเฒ่านั่นเอง มีทั้งรุ่นภาพขาวดำ-ภาพสี รุ่นที่ต้องหมุนเปลี่ยนช่อง หรือรุ่นที่มีรีโมทคอนโทรล แต่ไม่มีโทรทัศน์รุ่นจอ LED สักเครื่อง เนื่องจากมันเป็นโทรทัศน์รุ่นใหม่
ข้าพเจ้ามาสะดุดตากับโทรทัศน์เครื่องหนึ่ง มันเป็นโทรทัศน์ที่มีหลายจอในเครื่องเดียวกัน
 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

(ภาพวาดของโทรทัศน์ในความฝันของข้าพเจ้า)

คงเอาไว้ดูวงจรปิดกระมัง ข้าพเจ้านึกสนุกเลยลองเสียบปลั๊กแลกดสวิตซ์ดู ปรากฏว่าโทรทัศน์เครื่องนี้ใช้การได้ แม้จักเป็นระบบ Analog ก็สามารถรับชม Digital TV ได้สบายๆ
    ข้าพเจ้าเรียกน้อยน้องชายให้มาดูทีวีเครื่องนี้ว่ามันยังใช้การได้ เราทั้งสองดูทีวีกันอย่างเพลิดเพลินบันเทิงใจ ต่อมาพ่อเฒ่าท่านกลับมาเยี่ยมบ้านของท่าน ข้าพเจ้าจึงบอกพ่อเฒ่าเกี่ยวกับโทรทัศน์เครื่องนี้  พ่อเฒ่ารู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง ท่านยืนยันว่าโทรทัศน์เครื่องนี้ใช้การไม่ได้นานมากแล้ว ทั้งข้าพเจ้าแลน้อยต่างรู้สึกแปลกใจนักว่าเพราะอะไรโทรทัศน์เครื่องนี้จึงใช้การได้ ฤามันอาจเป็น “ทีวีผีสิง” แต่เราก็มิได้กลัวเกรงโทรทัศน์เครื่องนี้แต่อย่างใด เรายังคงก้มหน้าก้มตาดูจอโทรทัศน์เครื่องนี้ต่อไป จวบจนข้าพเจ้าได้ตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดหลัง ในเช้าวันเสาร์ที่ ๑๖ มีนาคม ๒๕๖๗ ข้าพเจ้ารู้สึกคิดถึงพ่อเฒ่าเหลือเกิน หากว่าสรวงสวรรค์มีจริง แลข้าพเจ้ามีโอกาสได้ขึ้นไปยังสถานที่แห่งนั้น ข้าพเจ้าปรารถนาอย่างยิ่งที่จักได้เจอกับพ่อเฒ่าของข้าพเจ้าอีกครั้ง