เรากับแฟนกับกันมา 7 ปี เป็นแฟนที่เราไปบ้านเขาบ้าง เขามาบ้านเราบ้าง แต่ว่าเขามีเช่าหอพักไว้ด้วยเพื่อเอาไว้นอนพักตอนเข้ากะกลางคืน แต่เราไม่ได้ย้ายไปอยู่หอกับเขา เราก็อยู่บ้านของเรา จะไปนอนกับเขาเป็นบางครั้งอาทิตย์ละ1วัน เพราะเราเป็นคนติดบ้านคงเป็นผู้หญิงแหละทางบ้านเลยให้ความใส่ใจหน่อย เราทั้งคู่ไม่เคยไปนอนค้างบ้านฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพราะมีหอพักคั่นกลางไว้ จะเข้าบ้านของแต่ละฝ่ายก็ต่อเมื่อไปกินข้าวกับผู้ใหญ่เท่านั้น จนมาล่าสุดแฟนเราเขาอยากมีบ้าน และเขาก็ตัดสินใจมีบ้านเลย เขาได้ปรึกษาเราไหมก็พูดให้ฟังแต่เราก็มองว่ามันเงินของเขา เขาอาจจะอยากมีทรัพย์สินเป็นของตัวเองบ้างแหละ แล้วหลังจากบ้านเขาสร้างใกล้เสร็จ เขาก็ให้ผู้ใหญ่ทางบ้านเขา มาคุยกับพ่อแม่เรา เพราะเขาเองก็อยากพาเราออกไปอยู่ด้วย แต่ทางพ่อแม่ของเราเขาไม่ได้เผื่อใจว่าวันหนึ่งลูกสาวจะได้ออกไปอยู่ที่อื่น เขารักและเอ็นดูแฟนเราเหมือนกับลูกชายคนหนึ่ง แต่เขาไม่ค่อยพอใจที่เราจะได้ออกไปอยู่ที่อื่น แล้วก็ยังไม่ได้ตอบรับอะไรใดๆ และหลังจากวันที่ทางบ้านแฟนมาคุยนั้น พ่อเราก็ได้แนะนำแฟนเราว่าตอนนี้แม่อาจจะตกใจกับเรื่องนี้นิดหน่อยก็ลูกสาวเขาแหละ ทางที่ดีก็มาเที่ยวบ้านพ่อบ่อยๆให้แม่เขาใจอ่อน แต่มันก็ไม่เป็นไปตามที่พ่อคุยไว้ เรากับแฟนก็โทรคุยกันทุกวันแบบแฟนกันปกติ แฟนเราก็มาบ้านบ้างหายไปเป็นเดือนบ้างกว่าจะมาบ้าน (แค่ไม่มาบ้านเรา แต่ว่าเรากับเขาเจอกันตลอดเจอที่บ้านใหม่ของเขา เราไปหาเขาอาทิตย์ละหนึ่งวันเหมือนตอนอยู่หอ ตอนนี้ยกเลิกหอแล้ว)

สิ่งที่อยากถามและอยากปรึกษาคือ 
1 .(ถึงพ่อแม่) เราเองก็ค้างคากับเรื่องการมาคุยหมั้นหมายครั้งนั้นว่าตกลงพ่อแม่จะยังไง เค้าทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งเราอึดอัดใจมาก พ่อแม่จะรู้ไหมว่าบางทีมันท้อแท้มันอยากคุย อยากระบาย แต่ทำได้แค่อยู่เงียบๆ

2.(ถึงแฟน) แฟนเราไม่ค่อยมาบ้านเหมือนก่อนๆเพราะมาแต่ละทีแม่ก็ไม่ค่อยคุยด้วย(อาจจะอึดอัดใจแหละดูออก)
แต่ในฐานะที่อยากได้ลูกสาวเขาก็ต้องพยายามใช่ไหม ทำยังไงก็ได้ที่จะชนะใจแม่เขารึป่าว

3.(ถึงตัวเอง) เราไม่กล้าพูดกับแฟนตรงๆเพราะรู้ว่าการพูดออกไปอาจจะทะเลาะกันแล้วสุดท้ายก็อาจจะเลิกกันก็ได้

##ในฐานะเป็นคนกลางลำบากใจมาก จะเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้ ฝั่งหนึ่งก็พ่อแม่ ฝั่งหนึ่งก็คนที่เรารัก