คือพ่อแม่พวกผม ชอบแบบ ด่าผมเเรงๆ เวลามีปัญหา ผมจะอธิบายไม่ได้อ้าปากเลยบอกเงียบอย่างเดียว ตอนเรียนพิเศษครูจะปิดบ้านเพราะครูมีธุระก็ห่วงลูกค้า อันนี้ก็พอเข้าใจไม่มีเงินก็สูญเปล่าทั้งชีวิตผมก็คิดแบบผู้ใหญ่แต่ต้องถูกไม่ใช่ผู้ใหญ่ถูกเสมอ ประเด็นไม่ใช่ตรงนี้
 (พ่อแม่ผมโกหก ครูว่า ผมสมาธิสั้น) เพื่อให้ครูดูแลผม แต่ไม่จริง ทะเลาะกันมันก็ผิดเหมือนกัน เวลาพ่อแม่ผมพูดกัยครูผมผิดตลอด ไม่ให้ผมได้มีสิทธิ์เสียงไรเลย ผมนั่ง เก็บกด มาตลอดทุกวัน หาว่าผมไม่ทำงานงานก็ทำ กลับมาจากโรงเรียนผมเหนื่อยใช้ผมเลยผมก็ทำเมื่อก่อนก็ทำนาตากเเดด เอาตรงๆ ผมไม่ใช่คนดีหรอก ผมเกิดมาจาก สังคมคนติดยาสังคมนักเลงอันธพาลสังคมคนเลว ผมก็เป็นนักเลงอ่ะแหละแต่แค่ไม่ชอบยุ่งกับคนอื่น กลับมาต่อเรื่องที่พ่อแม่ผมโกหกครูว่าผมกินยา มันไม่ช่วยเเถม ทำให้เพื่อนล้อผมอีก พ่อแม่ก็บอก ไม่ต้องสนใจ มันก็ล้อพอผมไม่สนใจมันตบหัวเลย สวนกลับก็เป็นเรื่อง 
อีกอย่าง จริงๆผมไม่ได้กิน พ่อแม่บอกก็ไม่ต้องยุ่งกับคนอื่นคุยแต่เพื่อน แล้ว พอโกหกงี้เเล้วเพื่อนเชื่อ ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนผมเลย ผมก็อธิบายไรไม่ได้มากแม่จะด่าเอา ผมผ่านมาเยอะอาบน้ำร้อนมาแล้ว เจอสังคมหลายรูปแบบ ผมบอกแม่แล้ววว่าอย่าโกหกครู แม่ผมเล่นเเบบ ผมเรียนกับครูอะไรบอกครูหมดเลย (โลกที่ไม่มีใครเข้าใจ) อยู่ไปก็เท่านั้น