คุณยืมเงินผม 100 บาท บอกว่าพรุ่งนี้จะคืนให้ พอวันรุ่งขึ้น คุณกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พอค่ำนั้นผมทักเรื่องนี้ขึ้นมา คุณกลับตอกกลับผมมาว่า “ทำไมใจแคบจังวะ เงินแค่ 100 บาท จะอะไรกันนักหนา?” แถมยังเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังในทางเสียหาย ผลสุดท้ายกลายเป็นผมใจแคบ ไม่มีน้ำใจกับเพื่อน มิน่าล่ะ โบราณถึงว่าไว้ “เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง กลับเอากระดูกมาแขวนคอ”
…
ความเป็นคน สูงส่งกันที่รู้คุณ สำนึกคุณ
คนอื่นยื่นมือช่วย คุณควรสำนึก แต่หากไม่สำนึกก็ไม่เป็นไร อย่าทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป
...
ผมให้คุณยืม 5 หมื่น เขาให้คุณยืม 1 แสน
คุณเที่ยวไปคุยกับใครๆว่า เขามีน้ำใจให้คุณมากกว่าผม
แต่คุณไม่รู้ เขามีเงินอยู่ในมือ 1 ล้าน ผมมีเงินอยู่ในมือ 5 หมื่น
…
ผมให้ลูกกวาดคุณ 1 เม็ด พอเห็นผมให้คนอื่น 2 เม็ด คุณเอาไปบอกใครๆ ว่าผมลำเอียง เลือกที่รักมักที่ชัง แต่คุณไม่เคยรู้ว่าเขาเคยให้ลูกกวาดผมก่อนหน้านั้น 2 เม็ด ในขณะที่คุณไม่เคยให้ลูกกวาดผมเลยสักเม็ด
เพื่อนเอ๋ย ที่ช่วยคุณเพราะน้ำใจ ไม่ช่วยคุณก็ไม่ได้หมายความว่าแล้งน้ำใจ
ขอบคุณบทความดีๆ : นุสนธิ์บุคส์