1. พอแล้วๆ รู้แล้ว จู้จี้จริงๆ พูดอยู่นั่นแหละ

2. มีอะไรอีกไหม ไม่มีอะไร จะวางสายละนะ
(ที่พ่อแม่โทรมา ก็เพราะอยากจะได้ยินเสียงลูก
อยากถามไถ่ความเป็นอยู่ อย่าได้เห็นเป็นเรื่องน่ารำคาญ
ทีพูดกับเพื่อนกับแฟนยังพูดได้เป็นชั่วโมง)

3. พูดยังไงพ่อกับแม่ก็ไม่เข้าใจหรอก ไม่ต้องถามแล้วนะ!

4. บอกพ่อกับแม่กี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำ
ถึงทำไปก็ไม่เห็นจะดีอะไรเลย
(พ่อแม่แก่เฒ่า มีใจแต่ไร้กำลัง แต่การที่พูดแบบไม่คิดอย่างนี้กลับกลายเป็นการทำร้ายจิตใจของท่านแทน)

5. ความคิดแบบนี้มันโบราณไปแล้ว ยุคนี้ทำอย่างนี้ไม่ได้หรอก!
(คำแนะนำของพ่อแม่อาจจะช่วยอะไรเราไม่ได้แต่ทำไมเราไม่เปลี่ยนมาเป็นรับฟัง อย่างน้อยอาจมีสิ่งดีๆ
ที่เราคาดไม่ถึง ออกมาจากประสบการณ์ของพ่อแม่ก็เป็นได้)

6. บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องเข้ามาจัดห้อง เห็นไหมล่ะ!
หาของไม่เจออีกแล้ว วันหลังไม่ต้องยุ่ง!
(ห้องรก ต้องรู้จักจัดเก็บ ไม่จัดเก็บให้ดี ก็อย่าได้โทษพ่อกับแม่)

7. ผมรู้ว่าผมจะกินอะไร วันหลังไม่ต้องทำเผื่อ!

(พ่อแม่เฝ้ารอคอยลูกๆกลับบ้านความรักความอาทรถูกเติมลงไปในอาหารที่ทำ
จงรับเอาความห่วงหาอาทรนี้ไว้เถิดอย่าทำร้ายน้ำใจของท่านเลยมีคนจำนวนเท่าไหร่ที่อยากทานอาหารที่พ่อแม่ปรุงให้แต่ไม่มีโอกาสนั้นแล้ว)

8. บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ากินของที่เหลือ บอกแล้วไม่รู้จักจำ
(พ่อแม่ประหยัดกินประหยัดใช้จนเป็นนิสัย บอกท่านทำให้น้อยลงดีกว่าให้ท่านเป็นคนเก็บของเก่ามากินเอง)

9. ผมโตแล้ว ผมรู้ว่าผมจะต้องทำยังไง พูดอยู่ได้ รำคาญ!

10. ของเก่าๆพวกนี้เก็บไว้ทำไม รกบ้านเปล่าๆ
ใช้การอะไรก็ไม่ได้!
(มันอาจจะไร้ค่าสำหรับเรา แต่มันอาจมีค่าสำหรับพ่อแม่ของแต่ละชิ้นล้วนมีประวัติศาสตร์ เราไม่ดีใจเหรอของที่เราใช้ในตอนเด็ก วันนี้มันยังอยู่กับเรา?)

* 10 ประโยคนี้ เราอาจเคยพูดกับพ่อแม่ คุณๆทั้งหลายครับ
อย่ารอจนถึงวันที่เรารู้คุณค่าแต่ท่านไม่อยู่เสียแล้ว…

บทความ Cr. นุสนธิ์บุคส์