เรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวนะครับ อาจจะเป็นเพราะการเลี้ยงลูกแบบผิดๆของพ่อแม่และการเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องของผม ทำให้น้องชายผม ซึ่งผมไม่อยากเรียนไอคนแบบนั้นว่าน้องเลย ต้องเล่าไปในตอนผมเด็กๆ น้องผมมันยังปกติอยู่ จนกระทั่งพวกผมรู้จักอินเทอร์เน็ตตอนอายุ5-7ขวบซึ่งน้องชายเด็กกว่าผม2ปี หลังจากท่องโลกอินเทอร์เน็ตพวกผมได้ซึมซับคำหยาบมากมาย ซึ่งแน่นอนว่าพวกผมเอามาใช้พูดกันเอง ทำให้ชีวิตประจำวันเริ่มมีคำหยาบเข้ามาเรื่อยๆ แต่ไม่รู้ว่าตอนไหนที่น้องชายเริ่มพูดคำหยาบใส่พ่อแม่ แรกๆพ่อแม่ก็ห้ามแต่ก็ไม่รู้ตอนไหนเช่นเคยที่การที่น้องชายด่าพ่อแม่เป็นเรื่องปกติ ผมที่ต่อยกับน้องบ่อยครั้งเพราะมันทำเรื่องสันดานเสียเช่นการด่าพ่อแม่ ผมกับน้องสาว(น้องเล็กสุด)บอกกับพ่อแม่เป็นประจำว่าพามันไปหาหมอเถอะเพราะดูแล้วไม่มีทางหายเองแน่แต่เพราะพ่อกับแม่ก็เอาแต่ปฏิเสธ และชอบบอกว่ากลัวเป็นปม ผมก็เล่นสงสัยว่าถ้ากลัวเป็นปมแล้วจะปล่อยให้มันทำตัวแย่ๆไปเรื่อยๆหรอ เรื่องมันก็เป็นมาหลายปีจากตอนแรกที่ผมอายุ5-7ขวบ มาตอนนี้ผม19ปี แต่ละปีความสันดานของน้องชายก็แย่ลงเรื่อย ตอนนี้ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็ด่า ขอยกตัวอย่างคือวันนึงพ่อผมคงเห็นว่ามันอยากกินกุ้งเลยทำกุ้งให้แต่พ่อไม่ได้แกะเปลือกให้ครับ พ่อก็เห็นว่ามันกินอยู่ก็เลยพูดไปด้วยยิ้มไปด้วยอย่างอารมณ์ดีว่า"เห็นว่าอยากกิน" แต่มันกลับตอบว่า"ไม่แกะเปลือกให้กู" ใช่ครับตอนนี้มันแทนตัวเองว่า'กู'กับพ่อแม่แล้ว ซึ่งมันแทนแบบนี้มาก็น่าจะเกือบ10ปีได้ ซึ่งผมได้คุยกับพ่อว่าพามันไปรัษาเถอะแต่ก็ตอบผมว่าพามันไปรักษาก็ไม่น่าหาย เพราะมันไม่ได้บ้า เวลามันอยู่กับคนอื่นมันปกติ แต่เวลาอยู่บ้านมันจะตัวแบบที่ผมพูดมาตั้งแต่ต้น ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ ผมหมดหนทางแล้ว ผมอยากให้มันกลับมาเป็นปกติครับ ถึงแม้ผมจะเกลียดและถึงรังเกียจมันแต่มันก็ยังคงเป็นน้องผม

มันยังเรียกพ่อด้วยคำว่าพ่อนะครับ แต่มันเรียกมันด้วยคำด่าที่ขึ้นต้นด้วยไอ้.....