คือวันนี้ทะเลาะกับแม่ เรื่องไร้สาระ(ขอไม่บอกนะครับว่าเรื่องอะไร)
เรา:ของอยู่หน้าบ้าน ทำไมไม่เก็บ ของยังใช้ได้อยู่เลย ไม่เห็นคุณค่าของมัน
แม่: อยากได้ก็ไปเก็บเอง
เรา:แล้วทำไมแม่ไม่เก็บ คือถ้าตัวเองไม่อยากได้ก็จะไม่เก็บเลยใช่มั้ย 
แม่:ของต้องกี่วันแล้ว นึกได้ก็จะเอา ไม่ต้องบ่น อยากเก็บก็ไปเก็บ
เรา:ไม่อยากเก็บ
แม่:ที่พูดก็เพราะว่าอยากเก็บ แต่ว่าขี้เกียด (จริงๆแล้วผมไม่ได้อยากเก็บนะครับ แค่จะบอกว่าทีหลังให้เก็บด้วย ของมันใช้ได้ ไม่ใช่ว่าทิ้งปล่อยเหี่ยวแห้ง)
เรา:ของมันใช้ได้ เห็นทำแบบนี้หลายครั้งละ
แล้วก็เถียงกันไปกันมา
แม่:เถียงคำไม่ตกฝากเลยนะ
เรา:ทีหลังแม่ก็เก็บบ้างก็ได้
แม่:ไม่ต้องมาสอนกู
เรา:สอนอะไร หนูบอกบ้างไม่ได้หรอ อะไรที่ตัวเองผิด ยอมรับบ้างก็ได้นะ แล้วก็เถียงกันเรื่อยๆ
จนแม่บอกว่า:ในร่างมนุษย์ ด่ากูว่ากู ฉอดๆ
เรา: หนูยังไม่ได้ด่าคำหยาบอะไรเลย หนูด่าอะไรแม่ทำอะไรนิดหน่อยก็จะแช่งให้เป็นเปรตตลอดอะ
แม่: ของมันต้องกี่วันแล้ว นึกอะไรได้ก็จะเอา อดยาก วันหนึ่งไม่ได้ไหนหรอก อยู่แต่บ้านรอ- จะ-ๆ อย่างเดียว ไอ้ ไอ หัดคิดสำนึกสันดานบ้างนะ แล้วเขาก็ไปบอกพี่สาวว่า ไม่ต้องไปคุยกับไอเด็ก...นะ ด่ากูว่ากู 
เรา:หนูด่าคำหยาบอะไรแม่ อย่าไปใส่ร้ายหนูได้ม้ะ
แล้วแม่ก็ด่าต่อเรื่อยๆ สารพัดอย่าง 
กระทู้นี้มีคำหยาบต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ จริงๆแล้ว ที่ผมเถียงแม่กับที่แม่ต่อว่าผม มีมากกว่านี้นะครับ แต่ผมจำได้แค่นี้ จริงๆแล้วผมอาจจะมีส่วนผิด แต่แค่มาปรึกษาครับ (ปล.แล้วเขาก็ไปบอกพี่ชายผมอีกว่า กูจะหลับๆ ไม่ได้หลับ มันด่ากู) ผมไม่ได้ด่าอะไรเลยครับ ผมแค่เถียงแล้วก็บอกเขา ผมไม่ได้เขียนเข้าข้างตัวเองนะครับ แต่ยอมรับว่าผมเป็นคนชอบเถียงฉอดๆ