เหนื่อยแบบบอกไม่ถูกไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกอย่างนั้นเลยลองหาที่ปรึกษาเป็นคนในครอบครัวแต่วันนั้นทะเลาะกับย่าจากนั้นคนคนนั้นก็ด่าเราเป็นชุดเลยค่ะว่าเราเป็นเด็กมีปัญหาไม่มีอะไรดีสักอย่างแล้วก็พูดเรื่องที่เราเคยปรึกษาไปว่าโลกหมุนรอบตัวเองหรือไงตัวเองดีเลิศว่างั้นด่าสารพัดเขียนมาไม่หมดค่ะมันเยอะวันนั้นเราซึมทั้งวันเลยค่ะเลยลองไปปรึกษาเพื่อนแต่มันเอาไปเล่าต่อแล้วมีแต่คนบอกให้เล่าให้ฟังหน่อยจนตอนนี้เราไม่กล้าปรึกษาใครเลยค่ะเปลี่ยนเป็นการร้องไห้คนเดียวแทนไม่มีวันที่ไม่ร้องไห้จากคำพูดวันนั้นว่าเราเป็นเด็กมีปัญหาตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรก็แย่ไปหมดกลัวคนอื่นจะรู้สึกว่าเรานิสัยเสียบางทีเราอาจจะเป็นเด็กมีปัญหาจริงๆก็ได้อยู่โรงเรียนก็ร่าเริงปกติแต่อยู่บ้านนั่งร้องไห้เราควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ไม่รู้ควรจัดการตัวเองยังไง