ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา จากความรู้สึกส่วนตัวเลยนะครับ เพื่อนๆ พี่ที่เห็นต่าง มีความเห็นที่ทำให้ผมสบายใจขึ้น ยินดีมากๆครับ
เข้าเรื่องเลยครับ
ผมเป็นวัยกลางคนที่ผ่านชีวิต ยุค 90 ที่เราต้องการอะไรไม่ได้หามาได้ง่ายๆ จนถึงปัจจุบัน แค่เรามีมือถือ และเงิน เราสามารถ เนรมิตของมากองที่ ตะกร้าหน้าบ้านได้
โลก ออนไลน์ ทำให้เรามีเวลามากขึ้น จริงเหรอ อาจจะจริงสำหรับหลายๆคน ในความรู้สึกผม....
ขอยกตัวอย่าง หลายๆแบบ นะครับ
- สมัยก่อน อยากได้ เกมส์์ ต้องขอ พ่อให้ขับรถไป ตลาด ได้ใช้เวลา นั่งบนรถ คุยกับพ่อ พากันไปกินข้าว เดินซื้อเกมส์ และก็บอกพ่อรีบกลับ เพื่อไปเล่นเกมส์
-- ปัจจุบัน ผมสามารถ สั่งซื้อเกมส์ให้ลูกได้ 2 วันของมาถึง ลูกรับไปนั่งเล่น เราแทบไม่ได้คุยกันเลย
- สมัยก่อน อยากซื้อ อุปกรณ์ มาซ่อมบ้าน เรามีเวลานั่งคุยกัน พ่อ แม่ ลูก ดูว่าต้องทำอะไรบ้าง ต้องไปที่ไหน แวะกินอะไรกันก่อน ไปร้าน ซื้อเสร็จมาช่วยกันทำ ถ้ายากก็ต้องเรียกช่าง หาเบอร์ ==> รอเป็นวันๆ กว่าจะเสร็จ ใช้เวลา 2-3 วันอย่างน้อย
-- สมัยนี้ เราแค่ถ่ายรูป แล้วหาตาม shopping online ........... บางที่ ให้ช่างมาพร้อม คิดค่าซ่อมอีก 3-5 ร้อย
- สมัยก่อนการไปห้าง เป็นอะไรที่ตื่นเต้น เพราะ เราได้วิ่งไปซื้อขนม ได้ต่อรอง กับพ่อ แม่ว่า ขอ 1 ชิ้น ขอ 2 ชิ้น ได้ไปกินข้าว ได้ไปซื้อเสื้อผ้า ได้ใช้เวลาทั้งวันด้วยกัน คุยกันหลายๆ เรื่อง พ่องกบ้าง แม่งกบ้าง ขนมแต่ละอย่าง ก็ไม่ได้ อยู่ใกล้ๆกัน ต้องขับรถไปหาที่จอด เหมือนการไปแต่ละครั้ง มีความท้าทายและเหนื่อย แต่มีความสุข
-- ตอนนี้ online เข้ามา แค่บอกว่าอยากกินอะไรก็สั่งมา สะดวก สบายทุกอย่าง เราก็จะพูด ประโยคเดิมๆกัน บนโต๊ะว่า "เออ ดีเนอะ อยากกินอะไรก็สั่ง ไม่ต้องลำบาก ขับรถไป" ช่วงแรกๆ ผมก็คิดว่าดีเนอะ แต่ช่วงไม่กี่ปีนี้ ผมกลับรู้สึกว่าเราไม่ได้มีเวลาด้วยกัน เวลาเราใช้ด้วยกันน้อยจริงๆ
ผมไม่ได้ต่อต้าน online ที่ทำให้เราสบายขึ้นนะครับ ผมแค่คิดถึง บรรยากาศ สมัยที่ผมเป็นเด็ก จนวัยรุ่น ที่เราได้ใช้เวลาทำกิจกรรม ต่างๆ
ซึ่งพี่พี่ เพื่อนๆ ก็บอกว่า ก็ทำได้ หาเวลาเอา.... นัดกันไป (อันนี้ผมเพิ่งลองมา เมื่อไม่กี่วัน แค่ถามที่บ้าน เค้าก็บอกว่า ไปทำไม สั่งเอา ไม่เห็นต้องลำบาก ไม่ต้องร้อน ไม่ต้องเสียค่ารถ)
แต่เดี๋ยวนี้ การออกจากบ้าน เหมือน เป็นสิ่งที่เราต้องรู้สึกว่า จำเป็นต้องไปจริงๆ
อดีต ที่อยูในความทรงจำของผม ผมมีความสุขกว่า ตอนนี้ (คิดถึงวันเก่าๆ จัง)
โลก ออนไลน์ ทำให้เรามีเวลามากขึ้น จริงเหรอ
เข้าเรื่องเลยครับ
ผมเป็นวัยกลางคนที่ผ่านชีวิต ยุค 90 ที่เราต้องการอะไรไม่ได้หามาได้ง่ายๆ จนถึงปัจจุบัน แค่เรามีมือถือ และเงิน เราสามารถ เนรมิตของมากองที่ ตะกร้าหน้าบ้านได้
โลก ออนไลน์ ทำให้เรามีเวลามากขึ้น จริงเหรอ อาจจะจริงสำหรับหลายๆคน ในความรู้สึกผม....
ขอยกตัวอย่าง หลายๆแบบ นะครับ
- สมัยก่อน อยากได้ เกมส์์ ต้องขอ พ่อให้ขับรถไป ตลาด ได้ใช้เวลา นั่งบนรถ คุยกับพ่อ พากันไปกินข้าว เดินซื้อเกมส์ และก็บอกพ่อรีบกลับ เพื่อไปเล่นเกมส์
-- ปัจจุบัน ผมสามารถ สั่งซื้อเกมส์ให้ลูกได้ 2 วันของมาถึง ลูกรับไปนั่งเล่น เราแทบไม่ได้คุยกันเลย
- สมัยก่อน อยากซื้อ อุปกรณ์ มาซ่อมบ้าน เรามีเวลานั่งคุยกัน พ่อ แม่ ลูก ดูว่าต้องทำอะไรบ้าง ต้องไปที่ไหน แวะกินอะไรกันก่อน ไปร้าน ซื้อเสร็จมาช่วยกันทำ ถ้ายากก็ต้องเรียกช่าง หาเบอร์ ==> รอเป็นวันๆ กว่าจะเสร็จ ใช้เวลา 2-3 วันอย่างน้อย
-- สมัยนี้ เราแค่ถ่ายรูป แล้วหาตาม shopping online ........... บางที่ ให้ช่างมาพร้อม คิดค่าซ่อมอีก 3-5 ร้อย
- สมัยก่อนการไปห้าง เป็นอะไรที่ตื่นเต้น เพราะ เราได้วิ่งไปซื้อขนม ได้ต่อรอง กับพ่อ แม่ว่า ขอ 1 ชิ้น ขอ 2 ชิ้น ได้ไปกินข้าว ได้ไปซื้อเสื้อผ้า ได้ใช้เวลาทั้งวันด้วยกัน คุยกันหลายๆ เรื่อง พ่องกบ้าง แม่งกบ้าง ขนมแต่ละอย่าง ก็ไม่ได้ อยู่ใกล้ๆกัน ต้องขับรถไปหาที่จอด เหมือนการไปแต่ละครั้ง มีความท้าทายและเหนื่อย แต่มีความสุข
-- ตอนนี้ online เข้ามา แค่บอกว่าอยากกินอะไรก็สั่งมา สะดวก สบายทุกอย่าง เราก็จะพูด ประโยคเดิมๆกัน บนโต๊ะว่า "เออ ดีเนอะ อยากกินอะไรก็สั่ง ไม่ต้องลำบาก ขับรถไป" ช่วงแรกๆ ผมก็คิดว่าดีเนอะ แต่ช่วงไม่กี่ปีนี้ ผมกลับรู้สึกว่าเราไม่ได้มีเวลาด้วยกัน เวลาเราใช้ด้วยกันน้อยจริงๆ
ผมไม่ได้ต่อต้าน online ที่ทำให้เราสบายขึ้นนะครับ ผมแค่คิดถึง บรรยากาศ สมัยที่ผมเป็นเด็ก จนวัยรุ่น ที่เราได้ใช้เวลาทำกิจกรรม ต่างๆ
ซึ่งพี่พี่ เพื่อนๆ ก็บอกว่า ก็ทำได้ หาเวลาเอา.... นัดกันไป (อันนี้ผมเพิ่งลองมา เมื่อไม่กี่วัน แค่ถามที่บ้าน เค้าก็บอกว่า ไปทำไม สั่งเอา ไม่เห็นต้องลำบาก ไม่ต้องร้อน ไม่ต้องเสียค่ารถ)
แต่เดี๋ยวนี้ การออกจากบ้าน เหมือน เป็นสิ่งที่เราต้องรู้สึกว่า จำเป็นต้องไปจริงๆ
อดีต ที่อยูในความทรงจำของผม ผมมีความสุขกว่า ตอนนี้ (คิดถึงวันเก่าๆ จัง)