สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กอายุ24ที่เรียนจบเมื่อสองปีที่แล้วและย้ายมาอยู่ที่อเมริกาได้สองปี หนูยืมเงินคนที่บ้านมาประมานสามแสน หนูมาอยู่อเมริกา ทำงานหลายงานไม่ว่าจะเป็นพนังงานขายของฝาก ทำงานจ็อบสองร้านไอครีม ทำงานครัวร้านอาหารไทย อยู่ในครัว ทำเสริฟ และทำงานนวดร้านสปา หนูตั้งใจทำงาน อย่างเต็มที่ ส่งเงินเดือนให้พ่อประมานเดือนละ 1หมื่น (เกริ่นก่อนพ่อแม่แยกทางกัน น้าน้องสาวแม่เป็นคนดูแลค่าใช้จ่ายในการมาอเมริกาของหนู ) 
แม่หนูก็ส่งให้บ้างตามเทศกาลและซื้อประกันสุขภาพให้ปีละสี่หมื่น เพราะเห็นว่าแม่ยังสาวและทำงานได้ไม่อยากให้แม่หยุดงานไปเลยเพราะเรารู้จักแม่เราดี 
เรื่องมันมีอยู่ว่า น้าเรา แกจะชอบถามเราทุกครั้งเวลาเราคุยกัน ว่าเมื่อไหร่เราจะตั้งตัวได้จะได้ซื้อที่ดิน จะได้ซื้อบ้านทำบ้าน ส่งเงินกลับบ้านปีละล้านสองล้าน เราอึดอัดใจไม่กล้าพูดไม่กล้าเถียงได้แต่ตอบปากรับคำว่าจะทำให้ดีที่สุด เพราะเขาเลี้ยงเรามาดูแลเราเราไม่อยากจะขัดเขาแต่ละครั้งเราก็ส่งเงินตามเทศกาลให้เขาบ้าง ซื้อของเขาบ้านให้ เปลี่ยนนั้นเปลี่ยนนี่ในบ้านให้ แต่ทุกครั้งที่คุยกันเขาก็ถามเราบ้างเราสบายดีไหม แต่พอจบประโยคสบายดีไหม เขาก็ถามเราแต่ว่าเมื่อไหร่เราจะตั้งตัวได้ส่งเสียที่บ้าน ส่งเงินซื้อบ้าน เปรียบเทียบเรากับอีกคนที่เขาก็มาอเมริกามาที่หลังเราแต่กับตั้งตัวส่งเงินให้ครอบครัวได้แล้ว เปรียบเทียบกับคนที่ไปทำงานเกาหลี เราไม่กล้าเถียงเขาไม่กล้าบอกเขาว่าเราก็มีรายจ่าย เราได้แต่ยอมรับและเงียบฟัง ตอนนี้เรายังไม่ได้คืนเงินเขาที่ยืมมา เพราะเรายังไม่เก็บไม่พอ ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนที่อเมริกา เราต้องจ่ายค่าเช่าบ้านค่าน้ำค่าไฟ เรายังไม่มีรถ เราเรียกอูเบอร์บ้างนั่งรถเมย์บ้าง ค่าอาหารค่าโทรศัพท์ เงินเดือนเราก็จะเหลืออยู่บ้างหลังจากส่งให้พ่อ แต่ก็ไม่มาก เราอยากจะรู้ว่าทุกวันนี้ เราทำตัวฟุ่มเฟื่อยเนินไปไหม ต้องหางานทำเพิ่มมากกว่านี้เพื่อที่จะส่งเงินให้ที่ได้บ้านได้เยอะกว่านี้ เราพยายามหางานทำที่ดีที่สุขภาพร่างกายยังทนไหว เพราะที่ผ่านมาเราทำงานครัว จนตอนนี้เรามีปัญหาปวดหลังและ มือชา เราเข้ามาถามในครั้งนี้เพราะเราไม่รู้ว่าทุกวันนี้เรากำลังทำอะไรอยู่ ไม่มีกำลังใจตอนนี้เราเหมือนคนมืดแปดดด้านที่ไม่มีแสงสว่างนำพา ไม่รู้จะต้องทำยังไงกับชีวิต ช่วยให้ทุกคนชี้แนะเราที (บ้างทีเราก็แอบคิดว่าจะหนี้หายไปจากครอบครัวเราช่ะเลย)