เริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ปวชสาม ขาดเรียนบ่อยมากเพราะอารมณ์แบบนี้ พอจบแล้วขึ้นปวสยิ่งหนักกว่าเดิม ไม่อยากไปไหนเลยจนลาออก แล้วมาอยู่บ้านขายของสองปีเต็มๆ แต่รู้สึกอยากกลับมาเรียนต่อเพื่อเอาวุฒิปวส จะได้หางานง่ายขึ้นและได้ออกไปใช้ชีวิตที่อื่น เผื่อมันจะดีขึ้นบ้าง เมื่อต้นปีคิดแบบนี้ตลอด มุ่งมั่นตั้งใจสุดๆ มีคนค้านแล้วนะ แต่จะเอาให้ได้55 หาที่เรียน เตรียมเอกสาร อ่านหนังสือ ไฟแรงมากเลยอะ แต่พอมาเรียนได้เดือนนึงแล้ว ก็ทำได้ดีแค่อาทิตย์แรก หลังๆเริ่มขาดบ่อย หาข้ออ้างให้ตัวเองไม่ไปตลอด ล่าสุดไม่ออกจากห้องเลยตั้งแต่วันพฤหัสที่แล้วจนถึงวันนี้ เมื่อวานนอนร้องทั้งคืนเลย เพราะมันแบบเบื่อความคิดตัวเองมาก ทำไมไม่อยากออกไปขนาดนั้น ความสุขเดียวตอนนี้คือนอนไถมือถือดูคลิปไปวันๆ หรือเพราะเราเจอเรื่องแย่ๆมาเยอะเกินไปหรอปีนี้ ใจมันไม่เอาอะไรเลยอะ จากที่เข้าข่ายซึมเศร้าเป็นทุนเดิมตั้งแต่เด็กๆ ช่วงนี้ดันมาเจอปัญหาครอบครัว ทะเลาะกับแฟน แล้วก้เรื่องกวนใจที่มีมาตลอด อยากไปหาหมอมากเลยแต่รพ.จะนัดจิตแพทย์ก็ยาก คลินิกก็ไม่ค่อยมี มีก็ไกลตั้งร้อยสองร้อยกว่าโลแหนะ อยู่ตจว.เกิน 
เอาล่ะ พิมพ์มาขนาดนี้ก็ยังมีข้ออ้างได้เหมือนเดิม จะทำยังไงกับชีวิตดีล่ะเนี่ย เบื่อจัง ตอนอยู่แต่บ้านก็นอนก้เล่นใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยกะเอาให้พอใจเพราะต่อไปทำงานแล้วคงไม่ได้ขี้เกียจ แต่ก็ยังไม่พออีก ทำไมใช้ชีวิตได้โง่ขนาดนี้5555

อ่าคำว่าเบื่อหน่ายกิจกรรมสังคมคือ เวลาไปเรียนมันก็มีตั้งแต่กิจกรรมหน้าเสาธง ที่ไม่อยากทำเลย เบื่อมากๆ ท่องคำอะไรที่เขาพาพูดหลังร้องเพลงชาติเสร็จก็ไม่ทำมาตั้งแต่มอต้นแล้ว มันรู้สึกต่อต้านสุดๆเลยกิจกรรมพวกนี้ กีฬาสีด้วย เกลียดการแหกปากร้องเพลงที่สุดจริงๆ แถมยังเคยโดนรุ่นพี่ด่าเพราะเราร้องเพลงที่เขาเตรียมมาไม่ได้ ก็คนมันไม่รู้จักอะ ไม่ได้อยู่สังคมเดียวกกับเขาเนาะ เทสเพลงคนละซีกโลกเลย ทำให้อคติไปอีก แต่วันรับน้องมันก็มีนันทนาการบางอย่างที่เราจอยได้นะ ไม่ได้ปิดกั้นสังคมขนาดนั้น แต่ถ้าอันไหนไม่ชอบคือนิ่งเลย แค่ขยับตัวไปให้เนียนๆไปงั้นอะจะได้ไม่แปลกเพื่อน จับคู่จับกลุ่มทำงานก็ไม่ค่อยชอบ ชอบทำคนเดียวใช้ความคิดตัวเองมากกว่า ทำกับคนอื่นมันไม่มีสมาธิเลย จะทำจะแก้อะไรก้เดี๋ยวผิดใจกันอีก โดนมาเยอะ

แต่จริงๆชอบตอนเรียนมากนะ แบบเรียนอย่างเดียวเลย ได้พูดได้ถกกับอาจารเรื่องที่เรียนก็รู้สึกดี ได้ทำงานที่เขาสั่งก็ดี แต่แค่ไม่ชอบอะไรที่มันเป็นกิจกรรมที่เขาคิดว่าทำแล้วมันสนุกหรือทำให้เพื่อนสนิทกันไรงี้อะ มันเลยไม่อยากไป กลัวไปแล้วเจออะไรแบบนี้มันจะเบื่อหน่ายมาก กลับบ้านมาแล้วหมดพลังจะตาย

เผื่อใครสงสัยว่าเป็นคนแบบนี้แล้วจะไปเข้าสังคมที่ทำงานได้ยังไง คือเรารู้สึกว่ามันไม่เหมือนกันอะ เคยไปฝึกงานอยู่ปีนึงมันดีกว่าไปเรียนมากเลย ถึงจะมีงานให้ทำเยอะกว่าต้องพุดคุยกับคนเยอะกว่ามีกิจกรรมเยอะกว่า ไม่รู้ทำไมจริงๆ555

ถ้าจะคอมเม้นด่า ขอให้หยุดก่อนเลย เราด่าตัวเองทุกวันจนไม่รู้จะด่ายังไงละ ไม่อยากมาเจอให้ดาวน์ไปอีก เบื่อ5555 แล้วก็ไม่ต้องแนะนำอะไรเกี่ยวกับธรรมะหรอกนะคะ ไม่ชอบ แล้วก็เลิกนับถือศาสนามานามากแล้ว เพราะเรามีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจเป็นอย่างอื่น ทุกวันนี้เหลือไว้ติดบัตรเฉยๆ ขี้เกียจไปแก้
หรือถ้าแนะนำจิตแพทย์ออนไลน์ที่ราคาไม่แพงได้ก็จะดีมากนะคะ ขอบคุณค่ะ