สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาขอระบายกับเรื่องที่เจอมาหน่อยนะคะอาจยาวนิดนึงแต่ขอบคุณที่อ่านค่ะ ตอนที่ย้ายรร.ใหม่ๆคือตื่นเต้นมากที่จะได้เข้าสังคมใหม่ เพื่อนใหม่ ความทรงจำใหม่ๆแต่ที่ไม่รู้คือสังคมข้างในเป็นยังไง ตอนนี้ที่อยู่คือก็ไม่ได้ดีอะไรเลย ตัวนี่เองเป็นคนรูปร่างอ้วนเลยอาจตกเป็นเป้าของการบลูลี่ง่ายๆซึ่งเราเข้าใจตรงจุดนี้แต่มันยากที่จะผ่านเรื่องนี้ไป กว่าจะผ่านมาได้มันแย่มากเสียสุขภาพจิตและไม่อยากไปเรียนเลย แต่โชคดีที่อาจารย์รู้เข้าเขาก็พยายามปลอบเราและคุยกับคนที่บลูลี่เรา ในตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกดีใจหรืออะไรเลยเรารู้สึกชาไปหมด มันเหนื่อยมากเหมือนมันมีอะไรกดทับบนหัวอยู่ตอนนั้น หลังจากนั้น 2 ปีตัวเราเองไม่ค่อยโดนแล้วก็จริงแต่มันอยู่ในหัวเราเสมอถึงจะพยายามไม่นึกถึงยังไงสุดท้ายมันก็ยังอยู่และมันจะติดอยู่ในหัวเราไปอีกหลายปี ซึ่งตอนนี้คนอ้วนเป็นอะไรที่คนส่วนใหญ่ไม่ชอบด้วยแหละ ตอนเราเดินผ่านกลุ่มรุ่นน้องกลุ่มนึงพอพวกนั้นเห็นเราก็สกิดเพื่อนไปขำคิกๆแต่จะมีอีกครั้งที่เราก็ยังไปเดินผ่านกลุ่มนี้อีกเราได้ยินแว่วๆว่าพวกนั้นพูดตะโกนว่าเปรี้ยว เราเสียเซลฟ์มากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แต่ไม่แคร์ แต่มันยากมากที่จะไม่แคร์คำแบบนี้ เราก็เห็นรุ่นน้องคนอื่นที่มีรูปร่างอ้วนก็ยังโดนเหมือนกันแต่ไม่ได้ต่อหน้าแต่เป็นลับหลัง เราเหนื่อยมากกับหลายๆเรื่องที่ผ่านมา เราไม่เปิดใจเล่าให้ใครฟังเลยแม้แต่กับเพื่อนสนิทเราปิดรับตัวเองและไม่ยอมขอความช่วยเหลือ เรื่องมันก็มีเท่านี้แหละค่ะอาจจะเขียนงงๆแต่ขอบคุณมากๆที่อ่านจบนะคะคุณคือผู้รับฟังที่ดีที่สุด💖