ผมเก็บมาคิดนานแล้วว่าตัวเองยอมคนอื่นเยอะไหม มันมีหลายๆเรื่องๆแต่ผมก็จำไม่ค่อยได้แล้วจะลองยกตัวอย่าง
1.ผมเคยฝากเพื่อนซื้อของ ผมเคยพูดว่าอันนี้อยากได้ แล้วเขาบอกร้านญาติเขามี แต่พอของมาเขาเอาอันอื่นมาแทน แต่ของมันราคาเท่าๆกันละ แต่ผมไม่ได้ปฏิเสธแล้วรับมา แต่แอบเสียดายเงินอยู่ หรือบางที่ก็ซื้อมาเพื่อแล้วก็มัดมือชกให้ซื้อไปหน่อย(ยังดีส่วนใหญ่เป็นแผ่นเกม อย่างน้อยก็ได้เล่น อีกอย่างพวกคือหนังสือเหมือนจะให้มีเพื่อนอ่านเรื่องเดียวกัน)
2.เวลาไปเที่ยวกัน หรือไปไหนสักที่ แล้วมีนอกรอบแบบ "ไปอีกนิดนะ" "อยู่ต่ออีกหน่อยนะ" หรือไป....5วัน พอถึงวันกลับ อยู่ต่ออีก2-3วันนะ (มันก็รู้ละว่าผมไม่มีอะไรเร่งด่วยไม่ใช่บังคับอยู่แบบไม่สนใจธุระผมนะ) ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธ ทั้งที่ใจไม่อยากอยู่แล้วหรือไปไหนต่อ
3.เวลาถูกชวนมักไม่ปฏิเสธ แม้ว่าเรื่องนั้นจะไม่เงิน(แบบว่า เฮ้ยไปเป็นเพื่อนกูหน่อย ติดรถกูไปเดี๋ยวไปรับ ข้าวเลี้ยง พร้อมส่งกลับถึงบ้าน) ทั้งที่ไม่ได้อยากไปแต่ก็ใจอ่อนตอบตกลง
4.ปัญหาในบ้าน กับพี่น้อง เพราะอยู่กันหลายคนบ้างอย่างที่เป็นส่วนร่วมเลยต้องช่วยกันหรือแบ่งหน้าที่กัน เช่นเรื่องห้องน้ำ ผมมักโดนบ่นว่าไม่ค่อยล้าง หรือของไม่ค่อยเติม(พวกสบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน) ทั้งที่ผมก็เติมของแต่บางทีเห็นเหลืออีกหน่อย แต่พี่น้องบางคนเขามองว่าหมดแล้ว ไม่ยอมเอาออกหรือเปลี่ยนละ หรือล้างห้องน้ำก็ตกลงกันว่าคนละอาทิตย์ เวลาคนอื่นลืมผมก็ไม่อะไร เดี๋ยวถึงรอบผมก็ล้าง แต่พอผมลืมก็บ่น ผมได้แต่เออออไป
มันมีอีกแต่ผมจำไม่ค่อยได้ ส่วนใหญ่เรื่องกับคนในบ้านจะเยอะ(แน่นอนอยู่ด้วยกันตลอด) คือบางเรื่องมันเล็กๆน้อยๆ หรือไม่บอกดีๆก็ได้ ผมไม่เข้าใจ เพราะเวลาบ่นใส่ก็ชอบพูด "หลายรอบละ แต่กูไม่พูด" อ่าว ผมก็มีอะไรเล็กๆน้อยๆหลายรอบอะ แล้วไม่ได้พูดด้วยบ่นใส่ด้วย
คือการที่ผมไม่พูด ไม่บอก หรือปฏิเสธให้แน่ชัดแบบนี้คือ ผมเป็นคนยอมคนมากไปไหม แล้วเก็บความรู้สึกไม่สบายใจไว้(ถึงแม้สักพักผมจะลืมมันแล้วละ)
ผมเป็นคน"ยอมคน"มากไปไหมครับ
1.ผมเคยฝากเพื่อนซื้อของ ผมเคยพูดว่าอันนี้อยากได้ แล้วเขาบอกร้านญาติเขามี แต่พอของมาเขาเอาอันอื่นมาแทน แต่ของมันราคาเท่าๆกันละ แต่ผมไม่ได้ปฏิเสธแล้วรับมา แต่แอบเสียดายเงินอยู่ หรือบางที่ก็ซื้อมาเพื่อแล้วก็มัดมือชกให้ซื้อไปหน่อย(ยังดีส่วนใหญ่เป็นแผ่นเกม อย่างน้อยก็ได้เล่น อีกอย่างพวกคือหนังสือเหมือนจะให้มีเพื่อนอ่านเรื่องเดียวกัน)
2.เวลาไปเที่ยวกัน หรือไปไหนสักที่ แล้วมีนอกรอบแบบ "ไปอีกนิดนะ" "อยู่ต่ออีกหน่อยนะ" หรือไป....5วัน พอถึงวันกลับ อยู่ต่ออีก2-3วันนะ (มันก็รู้ละว่าผมไม่มีอะไรเร่งด่วยไม่ใช่บังคับอยู่แบบไม่สนใจธุระผมนะ) ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธ ทั้งที่ใจไม่อยากอยู่แล้วหรือไปไหนต่อ
3.เวลาถูกชวนมักไม่ปฏิเสธ แม้ว่าเรื่องนั้นจะไม่เงิน(แบบว่า เฮ้ยไปเป็นเพื่อนกูหน่อย ติดรถกูไปเดี๋ยวไปรับ ข้าวเลี้ยง พร้อมส่งกลับถึงบ้าน) ทั้งที่ไม่ได้อยากไปแต่ก็ใจอ่อนตอบตกลง
4.ปัญหาในบ้าน กับพี่น้อง เพราะอยู่กันหลายคนบ้างอย่างที่เป็นส่วนร่วมเลยต้องช่วยกันหรือแบ่งหน้าที่กัน เช่นเรื่องห้องน้ำ ผมมักโดนบ่นว่าไม่ค่อยล้าง หรือของไม่ค่อยเติม(พวกสบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน) ทั้งที่ผมก็เติมของแต่บางทีเห็นเหลืออีกหน่อย แต่พี่น้องบางคนเขามองว่าหมดแล้ว ไม่ยอมเอาออกหรือเปลี่ยนละ หรือล้างห้องน้ำก็ตกลงกันว่าคนละอาทิตย์ เวลาคนอื่นลืมผมก็ไม่อะไร เดี๋ยวถึงรอบผมก็ล้าง แต่พอผมลืมก็บ่น ผมได้แต่เออออไป
มันมีอีกแต่ผมจำไม่ค่อยได้ ส่วนใหญ่เรื่องกับคนในบ้านจะเยอะ(แน่นอนอยู่ด้วยกันตลอด) คือบางเรื่องมันเล็กๆน้อยๆ หรือไม่บอกดีๆก็ได้ ผมไม่เข้าใจ เพราะเวลาบ่นใส่ก็ชอบพูด "หลายรอบละ แต่กูไม่พูด" อ่าว ผมก็มีอะไรเล็กๆน้อยๆหลายรอบอะ แล้วไม่ได้พูดด้วยบ่นใส่ด้วย
คือการที่ผมไม่พูด ไม่บอก หรือปฏิเสธให้แน่ชัดแบบนี้คือ ผมเป็นคนยอมคนมากไปไหม แล้วเก็บความรู้สึกไม่สบายใจไว้(ถึงแม้สักพักผมจะลืมมันแล้วละ)