ครั้งหนึ่งเรามีปัญหากับการถูกมองว่าเป็นที่ทิ้งงานจากคำพูดคนอื่น เลยเป็นสิ่งทำให้เราตัดสินใจลาออกจากงาน เรื่องมีอยู่ว่าคือเรานัดตรวจงานกับหัวหน้า ก่อนที่ผู้ประเมินมาตรวจ (จริงๆ ต้องให้ผู้ประเมินอ่านก่อน) รอบแรก เมื่อจะแก้ไม่เยอะ เราก็แก้ตามที่เขาบอก แล้วก็อัพลงไดร์ฟ (แต่อาจจะอัพช้าไปหน่อย) เพื่อให้เขาตรวจอีกรอบ แต่เขาเงียบ พอมารอบที่สอง แล้วมันไกล้วันไปดูงานที่ต่างจังหวัด เขานัดตรวจอีกรอบ ครั้งนี้ให้เราแก้ใหม่ทั้งเล่มให้ดูจากอ้างอิง ไม่เอาตามที่ปรึกษา (เพราะเขาไม่เชื่อว่าคนนี้เก่ง เขาเป็นพนง.ที่ทำเรื่องนี้มานาน ไม่ใช่นักวิชาการ) เราก็แก้ตามบอกอย่างเต็มที่ในเวลาจำกัด รอบที่สามคือก่อนวันไปดูงานหนึ่งวัน (พรุ่งนี้เดินทาง) เขานัดอีกรอบก็แก้เหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะเราตีความภาษาอังกฤษไม่เข้าใจ แล้วแก้เหมือนเดิม จนรอบที่สี่ วันเดินทางเข้าโรงแรม นัดดูต่อต่อ แล้วก้อแก้ต่อในจุดเล็กๆๆ จนดึก (ทุกคนไปเที่ยว เดินเล่น นัดเพื่อน เราทำงานและได้กินมาม่าตอน 5 ทุ่ม) และปริ้นเรียบร้อยพร้อมเซ็น พอตอนเช้าเขาเจอจุดให้เราแก้อีก เราก้อขึ้นไปแก้และปริ้นใหม่ พอเราจะขึ้นรถไปดูงาน เราก้อขึ้นรถตามไปคิดว่าเขาจะตามไปเซ็นต์ต่อที่ดูงาน ปรากฏว่าเขารอเราที่โรงแรม สรุปๆง่ายคือบอกว่าจะรอเรากับทุกคน แต่ไม่บอกเราคนเดียว (คนที่ขึ้นรถคันเดียวกับเราก็ไม่รู้เรื่อง) แล้วเขาก้อเรื่องไฟล์งานจากเราไปแก้เอง แล้วพูดเหมือนเขาบอกแล้วแต่เราไม่รู้เรื่อง คือเราไม่รู้จริงๆๆ ว่าเขารอ เราก้อถามเขาแล้วว่าให้กลับไปมั้ย ตอนนั้นคือพร้อมนั่งแกร็ปไปหาเลย ทุกๆๆ คนที่รู้เรื่องมาโทษเราว่า คุณมาทำไม เขารอคุณอยู่ที่โรงแรม เราก็บอกเราไม่รู้จริงๆ จนเขาดึงไฟล์งานไปแก้กันเอง แล้วที่ทำให้ดาวน์เลยคือ มีคนถามว่าเขาอยู่ไหนกัน คนนั้นตอบว่ายังนั่งแก้งานกันอยู่เลย แล้วเขาก้อบอกว่าเราทำงานไม่ดี ทั้งๆ ที่เวลามีจำกัดเราทำทันก็ดีแล้ว เราถามเพื่อนร่วมงานเราผิดเหรอ มีแต่คนบอกว่าไม่ผิด เพราะอยู่ในเหตุการณ์ด้วย สุดท้ายเราต้องเดินไปขอโทษทุกคน ทั้งที่เรายังไม่รู้เลยว่าผิดเหรอ ถ้าผิด ผิดที่อะไร ?? 

สุดท้ายอีกเหตุผลหนึ่งที่ลาออกคือ บุคคลที่เรารักมากเลยเสียกะทันหัน แล้วเขาเป็นที่พึ่งทางจิตใจของเราด้วย เราทำใจไม่ได้ บวกกับเรามี passion กับความฝันใหม่ให้สำเร็จด้วย  

สุดท้ายเรื่องมันผ่านมานานแล้ว เราแค่อยากระบายความอึดอัดเฉยๆ เราอาจจะผิดจริงๆ ก็ได้ แต่เราไม่รู้ว่าผิดอะไรจริงๆ แต่จากเหตุการณ์ครั้งนี้ ละครั้งอื่นๆ มันเป็นฉนวนให้เรารู้สึกว่าตัวเองทำงานได้ดี ไม่กล้าตัดสินใจ หมดคุณค่าในตัวเอง จนตอนนี้ทุกคนมองว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าไปเรียบร้อยแล้ว