ตอนนี้หนูอายุ15หนูเป็นคนที่อารมณ์ร้ายมากๆไม่อยากคุยกับพ่อแม่อยากขังตัวเองไว้ในห้องมืดๆอยากอยู่คนเดียวใช้ขีวิตคนเดียวไม่อยากคุยกับคนในครอบครัวไม่อยากเจอคนรู้จักไม่อยากเห็นโลกภายนอกเวลาได้ยินเสียงหัวใจหนูเต้นไม่เป็นจังหวะหายใจยากมากๆอากาศเหมือนจะขาดๆหายต้องหายใจทางปากและล่าสุดหนูเกลียดครอบครัวตัวเองที่จนจนอยากตายแล้วเกิดใหม่ไปอยู่ที่อื่นใจนึงก็ยังไงก็ได้จะอยู่ก็ได้จะตายก็ได้แล้วแต่กรรมแต่หนูว่าหนูไม่น่าถึง18หรอกน่าจะได้ตายก่อน555

ตอนป.1 หนูโดนเพื่อนในห้องเกลียดขี้หน้าแล้วไม่มีคนเล่นกับหนูซักด่าหนูว่าอีดำอีปากดำลูกอีขี้เล้าบลาาๆกลับบ้านไปที่บ้านก็ไม่ค่อยจะมีเวลาให้เพราะทำงานพอมีเวลาแม่เขาก็เอาแต่จับผิดพ่อก็เอาแต่กินเล้าตั้งแต่เด็กแม่หวังให้หนูได้ที่หนึ่งแต่หนูเป็นคนไม่มีความมั่นใจเวลาเรียนก็ไม่รู้เรื่องเพราะกลัวเพื่อนครูก็ปิดตาทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นพอหนูด่ากลับหูเขาจะไวกว่าหูหมาซะอีก

ช่วงวันหยุดหรือปิดพ่อจะพาไปเยี่ยมแม่พ่อพ่อไปเยี่ยมเขาแปปเดียวแล้วไปกินเล้ากับเพื่อนบ้างครั้งพ่อกินกับเพื่อนช.มมากสุด8ช.มน่าจะเพราะแล้วเมาไม่ก็ง่วงเขาเลยเผลอนอนละตื่นละกินต่อเขาทิ้งหนูกับน้องไว้บ้านแม่เขาบ้างครั้งแม่เขาก็ไม่อยู่บ้างครั้งหนูกับน้องรอไม่ไหวต้องวิ่งหนีหมาเป็นตายไปหาพ่อเพราะหิวข้าวและหนูก็เกือบโดนกัดถ้าเจ้าของหมามาไม่ทันหนูคงได้อยู่โรงบาลเรื่องก็ผ่านไปพอเล่าเรื่องให้แม่ฟังเหมือนเขาก็ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่แค่เตือนพ่อว่าอย่าทำอีกแต่พ่อก็ทำเหมือนเดิมปล่อยลูก2คนอยู่ด้วยกันจะอดตายหรือป่าวก็ช่างเหมือนว่าจะลืมว่าตัวเองมีลูก55

พอป.2หนูก็โดนหนักกว่าเดิมหนูโดนใช้เป็นเบ๊โดนแกล้งเป็นว่าเล่นจนไม่มีสมาธิเรียนในใจตอนนั้นกลัวตลอดเวลาและเศร้าว่าคนโดนทำไมถึงต้องเป็นหนูหนูคิดตลอดหนูเองก็คนไม่ใช่หรอไม่ทำไมถึงโดนแกล้งโดนด่าบลาๆสารพัดมากสุดก็โดนด่าแม่เป็นแต่หนูก็ไม่กล้าตอบโต้เพราะกลัวโดนรุมตบทั้งห้องมี14-15คนเป็นร.รเล็กๆท้าจำไม่ผิดละหนูไม่มีเพื่อนคนเดียวจะฟ้องครูครูก็ไม่น่าเชื่อ

ป.3ช่วงนั้นแม่เริ่มว่างแต่หนูก็เหมือนจะไม่ได้รับความรักเอาใจใส่แถมพ่อแม่ยังลำเอียงรักน้องทำให้ในใจหนูมีแต่ความอิจฉาละก้าวกร้าวเริ่มด่าคนอื่นไล่ตบไล่ตีคนในห้องเริ่มด่าน้องเริ่มชกต่อยกับรุ่นพี่/เพื่อนทั้งผ.ญผ.ญแต่ส่วนมากจะเป็นผ.ชมากสุดหนูเคยต่อยกับรุ่นพี่ผ.ชที่ห่างกับหนู5ปีแล้วก็มีเรื่องทุกวันพอกลับบ้านครูสั่งการบ้านทำไม่ได้ให้แม่สอนก็โดนตีตีแบบไม่ออมแรงด้วยถ้าตายได้คงตายไปแล้วหนูจำความรู้สึกว่ามันเจ็บมากๆอย่างเช่นหนูคูณไม่เป็นแม่ก็จะถามคูณกันได้เท่าไหร่พอตอบไม่ได้คือตีเลยตีๆตีจนเหมือนไม่ใช่คนอะจำได้ว่าขาแดงเถือกแต่ก็ยังดีที่ไม่ถึงขั้นเลือดตกยางออกแม่จะนับ123ถ้าไม่ได้ซักทีก็ตีซ้ำไปซ้ำมาจนพ่อทนดูไม่ได้เลยจับหนูออกมาห่างๆแม่แล้วคนก็วนไปเรื่อยๆ

ป.4พ่อเริ่มติดเล้าหนักกว่าปกติเริ่มไม่ทำงานชอบไปกินเล้ากลับเพื่อนพอกลับมาก็ชอบกวนชอบว่าขึ้นกูบลาๆเริ่มเดินมาต่อยเริ่มโดนดึงหัวแม่เห็นก็ไม่ช่วยแค่มองแล้วทำงานต่อพอป.5/6โดนรุ่นพี่ผ.ญรุ่มตบเพราะรุ่นพี่ผ.ญเดินมาชนหนูแล้วเขาจะให้หนูขอโทษเขาแต่หนูก็ไม่ขอโทษเลยโดนรุ่ม6-1  2วันหลังจากนั้นรุ่นพี่กลุ่มนั้นเขาไปโกหกว่าหนูด่ารุ่นพี่ผู้ชาย2คนละหนูก็โดนดักต่อยหน้าร.รต่อหน้าบรรดาพวกป้าๆที่มารับลูกหลานจากนั้นและแล้วหนูก็โดนผ.อปิดข่าวแล้วหนูก็โดนพวกรุ่นพี่ตามด่าตามแซะหนูโดนเพื่อนในห้องขโมยของซึ้งทุกคนในห้องก็รู้พอหนูไปฟ้องครูว่าโดนขโมยตัง100กับกันไกตัดเล็บพวกคนที่รู้เรื่องก็บอกว่าหนูโกหกจากนั้นไม่นานหนูก็โดนยัดใส่เด็กพิเศษแบบงงๆอ่านออกเขียนได้ทำอะไรได้แบบปกติหรือเพราะหนูไม่มีเพื่อนหรือเพราะเป็นตัวเป็นหาต่อมามีเด็กชอบแกล้งย้ายเข้า4-5คนพวกนั้นอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ไม่เรียนแต่เพื่อนเยอะเข้าหาคนเก่งหน้าตาดีเลยไม่ได้เป็นเด็กพิเศษหนูโดนมันบลูลี่เรื่องลูบร่างหน้าตาเสมอ(ของป.3หนูลืมเล่า  แล้วเลวาหนูอยู่กับพ่อแม่ถ้าขอให้แม่ซื้อของกินของเล่นขนมหรือเสื้อผ้าใหม่หนูไม่เคยได้พอพ่อหนูบอกเอาตังมาแม่ก็ให้พ่อตลอดไม่ขัดซักคำถ้าเป็นหนูหนูจะโดนด่าแล้วก็ตีตบด้วยคำพูดอย่างี่เง่าบ้านเราไม่ได้รวยดูบ้านเราด้วยอย่าทำนิสัยลูกคุณหนูอัน)

มันก็อาจจะงงหน่อย  พอหนูเริ่มโตก็โดนหนักขึ้นเลื่อยๆหนูเล่าแค่ๆคร้าวๆนะเพราะถ้าเล่าหมดมือหนูจะหยิกไปซะก่อนมันเยอะมากๆจนนับแถบไม่ไหวเลยปัจจุบันก็ไม่มีความมั่นใจเหมือนเดิม55 หนูก็รู้ว่าหนูไม่ใช่คนดีและบางเรื่องอาจจะเวอร์แต่มันคือเรื่องจิงหนูมันก็แค่เด็กพิเศษไม่สำคัญภาระร.รในสายตาใครหลายๆคนขนาดรุ่นน้องป.1/2ยังขึ้นไอ้ขึ้นอีกับหนูเลย55แต่ว่ามันก็หลายปีมากๆแอบเห็นความงี่เง่าของตัวเองอยู่นะ55  ไอ้ความเป็นเด็กแต่เอาจริงที่หนูเป็นแบบนี้น่าจะเพราะสันดานแน่ๆแต่เอาจิงที่หนูเป็นก็ไม่แปลกหรอกมีคนมาคุยด้วยหนูก็ไม่กล้าคุยระแวงทุกอยากกลัวทุกอยากมีเด็กใหม่เคยย้ายมาอยู่ไม่ถึง2เดือนเด็กใหม่รีบขอให้พ่อแม่ย้ายให้ไปเรียนที่อื่นเลยอะ55