สวัสดีค่ะ จขกท.ตอนนี้ทำงานเป็นคุณครูอยู่ค่ะ
รู้สึกตัวเองบรรยายการสอนได้ไม่ดี พูดติดขัด ทุกครั้งที่มีการสอนรู้สึกดิ่งมาก ๆ ทุกครั้ง ตัวชา ลิ้นชา อยากร้องไห้ สงสารเด็กที่ต้องมาเรียนกับตัวเอง จะลาออกก็ยังอยากพยายาม แต่จะไปต่อก็ไม่ไหว หนูทำทุกอย่างในหน้าที่อื่น ดูแลน้อง ๆ และหน้าที่เอกสารต่าง ๆ จนมั่นใจว่าตัวเองทำงานได้ดีมากไม่มีบกพร่อง แต่การสอนทำให้รู้สึกสิ้นหวังในตัวเองมาก จนเริ่มคิดอยากลาออกจากการมีชีวิตอยู่
อยากทราบว่าคนที่เป็นคุณครูและอาจารย์ หรือเป็นคนที่มีอาชีพที่ต้องพูดเยอะ ๆ ผ่านช่วงที่รู้สึกแย่กับตัวเองเวลาสอนหรือสื่อสารได้ยังไงกันบ้างคะ แล้วพัฒนาตัวเองยังไงให้สามารถพูดได้คล่องต้องทำยังไง ใช้เวลานานขนาดไหน ให้อภัยตัวเองยังไง
คนรอบตัวในที่ทำงานบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่ทุกคนจะเก่งตั้งแต่เกิด ของอย่างนี้มันต้องฝึก แต่ไม่รู้ตัวหนูต้องฝึกอีกนานแค่ไหน กลัวเด็กเกลียดมาก กลัวโดนประจาร กลัวเด็กด่า ถึงแม้ว่าหนูเองก็รู้ว่าตอนสมัยเรียนก็มีครูที่สอนไม่เก่ง หรือครูที่เด็กเกลียด แต่หนูไม่อยากเป็นคนคนนั้นสำหรับน้อง เพราะหนูรู้สึกว่าตัวเองแย่กว่ามาก ๆ ยิ่งได้อ่านดราม่าเมื่อไม่นานว่า คนไม่เก่งไม่ควรเป็นครู ก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังในตัวเอง
เลยอยากขอคำแนะนำและกำลังใจค่ะ ขอไม่แรงมากนะคะ ใจรับไม่ไหวจริง ๆ ผิดหวังในตัวเองมากที่ทำไม่ได้ จนปัญญา ไม่ชอบความรู้สึกที่ตัวเองไม่เก่งและเป็นคนที่ไม่ดี และเห็นแก่ตัวเลยค่ะ
การเป็นครูเป็นหนึ่งในความฝันก็จริง แต่รู้สึกตัวเองไม่เก่งพอที่จะเป็นครูได้เลยค่ะ ถ้าลาออกก็ยากเพราะคุณครูที่ร่วมงานหวังไว้ว่าอยากให้อยู่นาน ๆ มาอยู่แทนเขา เป็นที่พึ่งพาได้ นำได้ด้วยตัวเอง ภาระหน้าที่ต่าง ๆ ก็มีเยอะมาก หนูกลัวถ้าเกิดหนูลาออกก็จะลำบากคนอื้น ทำให้ครูผิดหวัง ไหนจะงานที่เป็นชื่อตัวเองต้องทำในอนาคต ออกก็ไม่ได้อยู่ก็ไม่ไหว ไม่รู้ชีวิตจะทำยังไงต่อดี ถ้าออกที่บ้านก็บอกว่าแล้วจะไปทำงานอะไร ทำไปก่อน พยายามเข้า เข้าใจว่าอาชีพครูมีเกียรติมาก เหนื่อยเงินเดือนน้อย แต่ได้ช่วยเหลือน้อง ๆ ก็สนุกมีความสุข มีโอกาสได้เรียนรู้ตลอดเวลา เป็นความภาคภูมิใจ ไม่ถูกใครดูถูก ไม่ถูกญาติตั้งคำถาม ได้ช่วยเด็ก ๆ แต่ใจอยากออกมาก แต่ก็รู้สึกว่าขอแค่สอนได้ก็จะไม่รู้สึกอย่างนี้ แต่ดันทำไม่ได้ รู้สึกมืดแปดด้านเลยค่ะ
กลัวว่าอยู่ต่อแล้วยังเป็นอย่างงี้ต่อไปก็จะรักษาชีวิตตัวเองไว้ไม่ได้ หนูยังมีความฝันที่อยากทำ อยากทำในสายงานอื่น อยากทำงานที่ถนัดกว่านี้แต่การแข่งขันสูงจนไม่ถูกจ้าง ลำบากใจมากเลยค่ะ แต่ก็ยังอยากเป็นครูอยู่ 😭
คนเป็นครูและอาจารย์ผ่านช่วงที่รู้สึกแย่กับตัวเองจากการสอนได้ยังไงบ้างคะ?
รู้สึกตัวเองบรรยายการสอนได้ไม่ดี พูดติดขัด ทุกครั้งที่มีการสอนรู้สึกดิ่งมาก ๆ ทุกครั้ง ตัวชา ลิ้นชา อยากร้องไห้ สงสารเด็กที่ต้องมาเรียนกับตัวเอง จะลาออกก็ยังอยากพยายาม แต่จะไปต่อก็ไม่ไหว หนูทำทุกอย่างในหน้าที่อื่น ดูแลน้อง ๆ และหน้าที่เอกสารต่าง ๆ จนมั่นใจว่าตัวเองทำงานได้ดีมากไม่มีบกพร่อง แต่การสอนทำให้รู้สึกสิ้นหวังในตัวเองมาก จนเริ่มคิดอยากลาออกจากการมีชีวิตอยู่
อยากทราบว่าคนที่เป็นคุณครูและอาจารย์ หรือเป็นคนที่มีอาชีพที่ต้องพูดเยอะ ๆ ผ่านช่วงที่รู้สึกแย่กับตัวเองเวลาสอนหรือสื่อสารได้ยังไงกันบ้างคะ แล้วพัฒนาตัวเองยังไงให้สามารถพูดได้คล่องต้องทำยังไง ใช้เวลานานขนาดไหน ให้อภัยตัวเองยังไง
คนรอบตัวในที่ทำงานบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่ทุกคนจะเก่งตั้งแต่เกิด ของอย่างนี้มันต้องฝึก แต่ไม่รู้ตัวหนูต้องฝึกอีกนานแค่ไหน กลัวเด็กเกลียดมาก กลัวโดนประจาร กลัวเด็กด่า ถึงแม้ว่าหนูเองก็รู้ว่าตอนสมัยเรียนก็มีครูที่สอนไม่เก่ง หรือครูที่เด็กเกลียด แต่หนูไม่อยากเป็นคนคนนั้นสำหรับน้อง เพราะหนูรู้สึกว่าตัวเองแย่กว่ามาก ๆ ยิ่งได้อ่านดราม่าเมื่อไม่นานว่า คนไม่เก่งไม่ควรเป็นครู ก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังในตัวเอง
เลยอยากขอคำแนะนำและกำลังใจค่ะ ขอไม่แรงมากนะคะ ใจรับไม่ไหวจริง ๆ ผิดหวังในตัวเองมากที่ทำไม่ได้ จนปัญญา ไม่ชอบความรู้สึกที่ตัวเองไม่เก่งและเป็นคนที่ไม่ดี และเห็นแก่ตัวเลยค่ะ
การเป็นครูเป็นหนึ่งในความฝันก็จริง แต่รู้สึกตัวเองไม่เก่งพอที่จะเป็นครูได้เลยค่ะ ถ้าลาออกก็ยากเพราะคุณครูที่ร่วมงานหวังไว้ว่าอยากให้อยู่นาน ๆ มาอยู่แทนเขา เป็นที่พึ่งพาได้ นำได้ด้วยตัวเอง ภาระหน้าที่ต่าง ๆ ก็มีเยอะมาก หนูกลัวถ้าเกิดหนูลาออกก็จะลำบากคนอื้น ทำให้ครูผิดหวัง ไหนจะงานที่เป็นชื่อตัวเองต้องทำในอนาคต ออกก็ไม่ได้อยู่ก็ไม่ไหว ไม่รู้ชีวิตจะทำยังไงต่อดี ถ้าออกที่บ้านก็บอกว่าแล้วจะไปทำงานอะไร ทำไปก่อน พยายามเข้า เข้าใจว่าอาชีพครูมีเกียรติมาก เหนื่อยเงินเดือนน้อย แต่ได้ช่วยเหลือน้อง ๆ ก็สนุกมีความสุข มีโอกาสได้เรียนรู้ตลอดเวลา เป็นความภาคภูมิใจ ไม่ถูกใครดูถูก ไม่ถูกญาติตั้งคำถาม ได้ช่วยเด็ก ๆ แต่ใจอยากออกมาก แต่ก็รู้สึกว่าขอแค่สอนได้ก็จะไม่รู้สึกอย่างนี้ แต่ดันทำไม่ได้ รู้สึกมืดแปดด้านเลยค่ะ
กลัวว่าอยู่ต่อแล้วยังเป็นอย่างงี้ต่อไปก็จะรักษาชีวิตตัวเองไว้ไม่ได้ หนูยังมีความฝันที่อยากทำ อยากทำในสายงานอื่น อยากทำงานที่ถนัดกว่านี้แต่การแข่งขันสูงจนไม่ถูกจ้าง ลำบากใจมากเลยค่ะ แต่ก็ยังอยากเป็นครูอยู่ 😭