เราเครียดมาก เพราะเจ้านายชอบหาเรื่องด่า ทั้งที่เราไม่ได้ทำงานพลาด  บางทีก็แกล้งด่า  จับผิด  งานคนเก่าทำพลาด แต่หาว่าเราทำพลาดงี้ เเถมต้องทำอะไรตามอารมณ์เขา     บางอย่างก้ ไม่สมเหตุสมผล  

กลับมาบ้าน  ก็ต้องรับผิดชอบเรื่องของตัวเอง  ซักผ้า  เตรียมข้าวไปกินที่ทำงาน  วันไหนเหนื่อยเราก้อพักของเรา เราว่าก้อปกตินะ

แต่ห้องรก แม่ก้อเก็บให้  แต่มันไม่ถูกใจเรา  แต่เราบอกแม่ว่าไม่ต้องทำให้ เดี๋ยวเหนื่อย  แม่ก็ไม่ฟัง  บอกดีๆไม่เคยฟัง  ต้องขึ้นเสียง ถึงจะฟัง  และเราก็รู้สึกไม่ดี  คือทำไมต้องทำให้เราเป็นแบบนี้   ล็อกห้อง ก้อเอากุญแจอีกดอกมาเปิด

แม่เราเป็นไบโพล่าร์ แล้วชอบพูดจา เสียงดัง  ตะคอก โวยวาย  บางทีก้อทำให้เรากลัว และแม่ไม่ยอมกินยา  แต่ก่อนแม่อาการหนักมาก  กว่าจะยอมกินยา  พอกินยาก็ดีขึ้น  แต่ทำให้แม่เหนื่อย  นอนเยอะ  แม่เลยหยุดยาเอง โดยพ่อก้อสนับสนุน  บอกเดี๋ยวแม่ก็หายเอง  เรานี่เครียดเลย แต่เขาไม่ฟัง  รั้นกันทั้งคู่

ช่วงนี้แม่ทำงานบ้าน  ขัดพื้น  ทำกับข้าว  แต่เรารู้สึกว่าแม่กดดันตัวเองเกินไป  แล้วแม่ก้อหงุดหงิดง่ายมาก   แม่ออกไปทำงานแบบคนอื่นไม่ได้ เพราะแม่จะทะเลาะกับคนอื่น เป็นเรื่องใหญ่โต

เราก็เป็นไบโพล่าร์ แต่เรากินยา เราไม่อยากคิดแทน  แต่เราคิดว่าแม่อาจจะคิดว่าตัวเองไร้ค่า  เลยหักโหมทำนู่นทำนี่แบบไม่พัก  ทำแบบเกินพอดี  มากๆ เตือนก็ไม่ฟัง 

เราก็ชมแม่บ่อยๆ แต่เราเหนื่อยแล้ว...

บางครั้งเถียงกัน  แม่ก็พูดจาแทงใจดำ  ให้เราเจ็บปวด  คือ เราคิดว่า แม่อยากเอาชนะ นั่นแหละ

พ่อเราก็เป็น เวลาทะเลาะ ก้ออยากเอาชนะ  ไม่ได้อยากปรับความเข้าใจ เมินเรา เอาแต่นอนดูหนัง  เราเหนื่อยกับพ่อกับแม่มาก เลยไม่อยากคุยด้วย  พอไม่คุยด้วย  พ่อแม่ก็คิดว่าเราอาการหนัก ไม่พูดไม่จากับคนในบ้าน  บางทีเราก็โกรธ เพราะเขาไม่เข้าใจเรา

อีกอย่างเวลาแม่ตะคอก แม่ชอบพูดคำหยาบ มันดูเกรี้ยวกราด ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ  

ไม่อยากพูดไม่ดีด้วย  แต่ช่วงนี้เราเครียดมาก  อยากพักผ่อน  อยากอยู่เงียบๆ ไม่มีใครเข้าใจเราสักคน

เราอยู่บ้านนานๆก็รู้สึกแย่ เลยต้องหางานทำ  ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเราพร้อมทำงานหรือยัง  ่แต่เคยทนอยู่บ้านแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นเลย  สุขภาพจิตเราก้อแย่ขึ้น ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย  

อยากผ่อนคลายบ้าง  เราเครียดมาก