บ้านเราอยู่ตจว.ใครเอาไรมาขายก็อยากจะช่วยเขาซื้อไปหมด วันนึงลูกพี่ลูกน้องเราเป็นเซลล์ขายของนำทีวีมาขายให้แม่เรา แม่เราก็ซื้อแต่ผ่อนเดือนละ1000 เลยถามแม่ว่ากี่เดือนถึงจะหมดแม่บอกว่าเกิน10 เราแบบห๋าาาาหมื่นขึ้นเลยหรอ  ซื้อไม่ปรึกษาใครเลย บ้านเราก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น ทีวีรุ่นนี้ยังต้องใช้ไม้ส่งสัญญาณจานดาวเทียมอยู่เลย จอคือเล็กอ่ะ ทำอะไรไม่ได้นอกจากดูอย่างเดียว ไม่สมกับเงินหมื่น เมื่อเทียบกับของพี่เราเป็น smart TV จอใหญ่นึกว่าดูในโรงหนัง มีโหมดYouTube ดูNetflix ได้ ราคา8000กว่าบาท คือเทียบกันไม่ติดอ่ะ เราเลยบอกแม่ไปแบบนั้น อีกใจนึงก็รู้สึกผิดที่ไปทำลายความตั้งใจของแม่ ซึ่งแม่ก็ไม่รู้หรอกว่ามันมีที่ถูกและดีกว่านี้มาก เพียงเพราะอยากซื้อช่วยญาติ แต่เราคิดว่าควรเอาเงินไปทำอย่างอื่นดีกว่ามานั่งผ่อนTVไปเป็นปีๆดีกว่ามั้ย พอแม่รู้ว่าTVของพี่มันถูกและดีกว่ายังไงก็แม่ก็หน้าจ๋อย นอย คือเรารู้สึกผิดแต่ก็ไม่อยากให้แม่ซื้อของโดยที่ไม่ปรึกษาใครเลย 

ปล. แม่เราไม่ได้เรียนเก่ง จบแค่ป.4 ความรู้ทางเทคโนโลยีไม่ค่อยเยอะ