สวัสดีครับทุกคน ปกติจขกท.จะตอบความเห็นซะส่วนใหญ่ วันนี้อยากฟังมุมมองบ้างครับ

สืบเนื่องจากบ้านของจขกท.ไม่ได้ประสบความสำเร็จเท่าไหร่ (จริงๆเคย แต่โดนญาติพี่น้องโกง ซึ่งเรื่องนี้มันจะยาวมาก) แต่จบที่ว่าล้มละลายครับ

ทีนี้ตลอดชีวิตวัยเด็กที่ผ่านมาเลยค่อนข้างจะลำบาก เพราะต้องแบกความหวังความกดดันจากพ่อแม่ไว้สารพัด เราเรียนต้องได้ท๊อปเท่านั้น ปัญหาชีวิตตลอดระยะเวลาของการเติบโตก็ระบายอะไรไม่ได้ เพราะเห็นพ่อกับแม่นั่งร้องไห้อยู่ทุกวัน ต้องฝืนเข้มแข็งเพื่อพวกเขา เราเองเลยต้องใช้ชีวิตแบบระมัดระวังสุดขีดในชนิดที่ว่าไม่ให้มีความเสี่ยงไปเลยโดยปริยาย

ตัดภาพมาทุกวันนี้ตนเองและก็พี่น้องทุกคนทำงานกันหมดแล้ว บางคนก็ราบรื่น บางคนก็ไม่ราบรื่น ตามสภาพ แต่ทุกวันนี้แม่โทรมาทีไร ก็มักจะมาขอโทษจขกท.และพี่น้องทุกคนเสมอที่ทำให้ทุกคนลำบาก ผมเองก็ปลอบใจไปว่าเรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้พ่อกับแม่ส่งเสียพวกเราจนเรียนจบปริญญาตรีได้ดี ก็ถือว่าทำหน้าที่สำเร็จแล้ว เพียงพอแล้ว

เขาก็มักจะร้องไห้ที่ไม่สามารถมีมรดกให้กับลูกๆได้เหมือนคนอื่นเขา ตรงนี้ผมพยายามอธิบายยังไงเขาก็ไม่เข้าใจ

ผมเลยอยากรู้ว่าจริงๆแล้วพ่อแม่ทุกคนจำเป็น/ควรต้องมีมรดกให้ลูกด้วยหรอครับ? หรือว่าเป็นเพียงความต้องการของแม่ผมเอง