ความในใจของพนักงาน call center

สวัสดีครับ ผมอยากเล่าประสบการณ์ที่เป็นพนักงาน Call center ของธนาคารแห่งหนึ่ง ผมได้คุย รับสายกับลูกค้ามาเป็นพันๆคน ลูกค้าดีๆ ก็มีเยอะนะครับ แต่ลูกค้าบางคนก็โทรมาด่าๆ แล้วก็ไป ผมเข้าใจลูกค้าที่โทรมานะครับ ว่าเขาต้องสงสัย หรือต้องมีปัญหาถึงจะติดต่อเข้ามาขอความช่วยเหลือ แต่จะโทรมาด่ากันมันก็เกินไปนะครับ มันก็ไม่ใช่ความผิด call center นะครับบางที เช่นว่าบางทีลูกค้าจ่ายเงินช้าเกิดดอกเบี้ยก็โทรมาด่า หรือระบบเค้าตั้งมาให้เป็นรูปแบบนี้ แต่ลูกค้าอาจจะไม่รู้ก็โทรมาด่า บางคนจ่ายเงินช้าเกิดดอกเบี้ยบาทกว่าๆ ก็ส่งเรื่องฟ้องแบงค์ชาติ ร้องเรียน บางสายก็โทรมาด่าๆ แล้วก็วางสาย คือวันๆนึงสายมาเป็นหมื่นๆสายนะครับ บางคนโทรมาด่าก่อนเลยกว่าจะเข้าเรื่องได้ สายต่อไปก็ช้าได้รับสายช้าก็โดนด่าต่อไปอีกเรื่อยๆ รับสายคุยนานก็โดนตามละ ลูกค้าวางสายก็ให้เวลาสร้างเคสนิดนึงก็ตามละ ตอนนี้ผมทำได้ 5-6 เดือนแล้วครับ ใหม่ๆ ผมก็ไม่ได้รู้อะเยอะเกี่ยวกับข้อมูล คือข้อมูลต้องแน่นอะครับ ผมก็คิดว่าลูกค้าวางก็จบ แต่ตอนเนี้ยผมคือไม่ไหวแล้วครับ ผมคิดว่าผมอยากจะลาออกตอนนี้เวลานี้เลยครับ ผมอยากฝากถึงทุกท่านเลยนะครับ บางทีก็ใจเย็นๆ คนเราไม่ได้ที่จะต้องมารองรับอารมณ์คนมากๆ นะครับ 
           มันมีรายละเอียดเกี่ยวกับงานที่มันเยอะกว่านี้นะครับ แต่ผมไม่อยากเล่า เดี๋ยวมันจะกระทบกับบริษัท ปกติผมเป็นคนร่าเริงคนนึงเลยนะครับ แต่ตอนเนี้ยผมรู้สึกได้เลยว่าผมไม่มีความสุขเลยละครับ ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะมีความสุขได้อีกแค่ไหน รู้สึกว่าแป๊ปๆก็เช้าละต้องไปทำงาน ผมอยากออกมาจากจุดนั้นมาพักผ่อนให้หายเหนื่อย 
           ผมขอโทษนะครับ คนที่เข้ามาอ่าน อาจจะคิดว่าผมมาบ่นอะไร แต่ผมอยากระบายครับ คุยกับเพื่อน คุยกับคนที่บ้านแล้วครับ งานที่นี่ก็มีดีอยู่นะครับ เพื่อนร่วมงานดีทุกคน หัวหน้างานดี เรื่องคนต่อให้เจอคนไม่ดีอันนี้ผมจัดการตัวเองได้สบายๆ แต่ระบบกับลูกค้าที่ติดต่อมาผมไม่ไหวจริง ขอลาครับ ผมขอหัวหน้าออกไปรอบนึงเขาไม่ให้ผมออก แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่