คือผมเนี่ยครอบครัวมีกันพ่อพี่สาวและผมคือช่วงที่ครอบครัวพ่อยังปกติ ก็ลำบากอยู่แล้วแทบจ่ะไม่มีอะไรกินพ่อก็ไม่มีบ้าน   ข้าวของผมเนี่ย ก็ต้องไปอาศัยกินข้าวบ้านยายกับน้า แล้วก็ทำงานกับน้าค่าแรงวันล้ะ350  พี่สาวก็ไปอยู่กับแฟน  

ตอนผมยุกับยายทางยายเค้าก็เหมือนจ่ะไม่อยากให้ผมมาอยู่มากินกับเค้าด้วย เงินผมทำงานมาก็ให้ทางครอบครัว เพราะยายจะขอเงินผม

ไปคืนคนที่เค้ากู้มาเล่นหวย  เยอะเลยผมหักเงินให้ยายทุกวันวันล้ะ100 ซึ่งก็เท่ากับค่าแรงผมวันล้ะ250

แล้วค่าจ่ายรายเดือนก็ค่าไฟค่าน้ำก็ตกราวๆ2500 ไหนจ่ะค่ากินผม  ฟังดูแบบนี้ก็แทบไม่มีเก็บใช้เงินเดือนชนเดือนแบบนี้มาตลอดจ่ะไปเรียกร้องท่าฟั่งยายกับน้าก็ไม่ได้เราเป็นผู้มาอาศัยเค้า

ไหนจ่ะยายก็ชอบบอกหลานคนคนู้นคนนั้นเค้าก็ทำงานมาให้แม่มันหมด ผมก็น้อยใจเค้าบอกมายั่งงั้น

ซึ่งผมว่าตอนนั้นก็ทำเต็มที่แล้วน้ะผมหาเลี้ยงตัวได้ให้ยายได้วันล้ะร้อยจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าใช้จ่ายโทรสัพเนตแล้วสบุ่ยาสะผม        แล้วผมก็ทำยั่งงี้มาประมาน1ปี-5เดือน  ซึ่งลูกยายที่เป็นน้าก็ได้หลานออกมาผมก็ดีใจน่ะ  ที่มีหลาน  แต่พอวันนึงหลานโตได้

7-8เดือนทาง ยายผมก็เหมือนจ่ะเรียกร้องเงินจากผมมากเกินไป โทรไปหาพ่อผมให้ขายรถเค้าแล้วก็เอามาเป็นค่ากินผม ซึ่งตอนนั้นผมก็คุยกับพ่อน่ะ ผมเองก็ทำงานทุกวันไม่ได้ขอตังยายเค้า   เพราะเห็นเค้าเคยบ่นกับน้าว่าผมยุไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรแล้วก็ด่าทุกวันทั้งทั้งที่ผมก็หาตังเอง  เอาเงินให้เค้าบ้าง ค่าน้ำไฟก็จ่ายค่าสบู่หรืออะไรต่างๆก็จ่ายแทบไม่เหลือแถมยังมาบอกให้พ่อผมขายรถ  ผมก็เลยตัดสินใจกับตัวเองตอนแรกที่เรามาอยู่เราก็แค่มาอาศัยเค้านี่หว่าคือตอนนี้พ่อผทก็เอารถให้ทางยายแล้วน้ะคับให้ไปเลย

พ่อก็ไม่มีบ้านเงินก็ไม่เคยมีให้ผม

ผมเลยคิดดีดีที่อยู่ผมก็ไม่มีตังก็ไม่มีเก็บยายก็เรียกร้องผลประโยชน์มากเกินไปเลยตัดสินใจไปเป็นทหารคับเพื่อที่จ่ะมีที่อยู่ฟรี ค่าน้ำไฟฟรีสวัดดีการรักษาหรือข้าวฟรีและจ่ะได้มีเงินเก็บแค่ต้องตื่นตี5นอน21:00

แล้วตากแดดไม่ได้เจอครอบครัวตัดขาดจากโรคภายนอก

ตอนนั้นก็คิดดีแล้วคับมันกดดันมากจึงสมัครไปผ่านเกรน  

พอยายกับลุงป้าเค้ารู้ข่าวเค้าดีใจแถมบอกผมก่อนไปใอตัวเหี**ไปแล้วจ่ะได้เป็นผู้เป็นคนผมก็น่อยใจมากแทบอยากฆ่าตัวตาย พ่อก็เหนด้วยให้ผมไปเป็นทหารผมก็จึงเลือก

เป็นทั้งๆที่อนาคตก็ไม่รุ้เลยอะไรจ่ะเกิดจนเข้าไปตอนแรกของทหารผมก็เหนื่อยมากคับตอนฝึก

แดดก็ร้อนเพื่อนคนก็บ่นอยากกลับบ้านอยากไปเจอครอบครัว  แต่ตัดมาที่ผมก็น้อยใจน้ะคับอิจฉาเพื่อนด้วย  เราเองรุ้สึกเพื่อนทุกคนแทบจ่ะมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่ผมเองแทบจ่ะไม่มีครอบครัวที่รักและบ้านให้กลับ

แต่ตงนี้ก็ไม่เป็นอุปสรรคคับผมชินแล้ว  

ผมใช้ชีวิตในค่ายทหารสหนุกมากคับทั้งได้เพื่อนได้รุ้สึกความอบอุ่น ใช้ชีวิตตาดแดดตากฝนตื่นตี5นอน21:00ทุกวัน ใช้ชีวิตยังงี้ได้ประมาณ4เดือนแต่ว่าเงินผมก็มีเก็บเยอะมากคับถึงเงินเดือนจ่ะ7000ผมก็เก็บได้เดือนล้ะ5000แล้วก็เลือกศึกษาเรียนให้สูงขึ้น  แล้ววันนึงก็ได้รับเกียรติบัตรวันนั้นเป็นวันที่ดีใจมากคับ  แต่มีข่าวดีก็มีข่าวร้าย วันนั้นเป็นวันที่ผมเข้าเวรตอนตี1ปรากฏว่าพี่สาวเนี่ยโทรมาบอกว่าพ่อเนี่ยเกิดอุบัติเหตุทางที่คนเค้าทำก่อสร้างแล้วไม่ได้วางป้าย บอกว่ากำลังก่อสร้างพ่อผมเนี่ยก็ตกไปในหลุมจนขาของเค้าเนี่ยหัก2ท่อนผมเสียใจมากคับเป็นวันที่ผมดีใจไปเมื่อตอนเช้า

จึงบอกจ่าในค่ายที่เข้าเวรอยู่กับว่าจ่าคับไปส่งผมที่โรงบาลตอนตี1ได้ไหมจ่าบอกไม่ได้จ่ะทำยั่งงั้นไม่ได้ผมเนี่ยก็รุ้สึกพ่อขาหักแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ยืนเข้าเวรอยู่ก็คิดแต่จ่ะหาทางหนีว่าจ่ะออกไปหาพ่อไง  แต่จ่าก็บอกมาท่าไปหาพ่อตอนตี1มีโทษคุกทันทีผจึงทำอะไรไม่ได้เลยเเล้วเสียใจมากคับแล้วผมก็ทำใจโทรบอกกับพี่สาวฝากดูก่อนจนถึงวันลาของผมผมจึงได้ไปหาพ่อแล้วดูเค้า  แล้วหาเงินค่าโรงบาลค่ากินเค้ากับผมแล้วก็ค่าไฟค่าอะไรต่างๆ พ่อผมเนี่ยก็เดินไม่ได้ พี่สาวพอผ่านไปนานนานก็ดูเหมือนจ่ะทิ้งพ่อผมเพราะพี่สาวก็ต้องหาเงินส่งภาระต่างๆค่ากินเค้าอีกก็แทบไม่ไหว ภารระนี้ก็เลยมาตกอยู่กับผม พี่สาวเค้าก็พูดกับพ่อทำนองว่าพ่อก็ไม่เคยมาเลี้ยงเค้า

แต่ผมก็ไม่เคยว่าพ่อแต่ก็รุ้สึกนอยพี่สาวที่เค้าเป็นประชาชนแถมได้อยุ่ข้างนอกหาเงินได้ตลอดได้เยอะด้วยท่าจ่ะหา  แต่ผมต้องเข้ากรมไม่งั้นก็จ่ะมีคุกจนวันนึงผมลารอบต่อมารถผมเนี่ยที่ขี่ไปซื้อข้าวกับแกงให้พ่อรถล้มผมขากระดูกร้าวซึ่งรูปเนี่ยผมก็ถ่ายไว้เพื่อถ้าใครไม่เชื่อปัญหาตอนนี่หนักไปหมดเลยคับทั้งเรื่องพ่อค่ากินพ่อค่ากินผมค่าน้ำมันรถไปทำงาน400ร้อยแทบไม่พอค่าข้าวพ่อวันล้ะ150ค่ากินผม100ค่าน้ำมัน100ค่าบุหรี่ก็หมด50เป็นสี่ร้อย

ค่าไฟค่าอะไรต่างๆก็ต้องจ่ายเครียดมากคับตอนนั้นแทบอยากตายไม่อยากมีชีวิตเหมือนตายทั้งเป็นแถมยังมีคนโกงค่าแรงทำงานผมอีกชีวิตผมเจอแต่อะไรก็ไม่รุ้เครียดมากๆคับจนวันนึงมารู้ข้าวพ่อไปกู้เค้าอีกมา1หมื่นนึง  ผมแทบแบบห้ะเงินก็ต้องใช้รถก็ต้องส่งค่ากินอีกแบบไปไม่ถูกเลยคับญาติพี่น้องยายที่เคยช่วยโทรไปก็ตัดสายหรือไม่ก็บอกไม่มีเงิน  ไม่ว่างบ้างตอนนั้นผมแบบตอนพ่อผมดีๆเนี่ยก็มายืมเงินพ่อผมบ้างหรือขอสิ่งพิเศษอะไรบ้าง  หรือผลประโยชน์ของเค้าแถบจ่ะนับญาติกันแต่พอเกิดเรื่องแย่กับครอบครัวผมแทบญาติพี่สาว  ทิ้งพ่อผมจนภาระตกมาที่ผม    ผมอยากเตือนทุกคนว่าบางคนเนี่ยเค้าแย่กว่าเราก็มีเรากบางคนเค้าแทบติดหนี้เป็นล้านเป็นแสน

อยากบอกเพื่อนๆคับให้สู้ๆดูคนที่เค้าแย่กว่าเราแล้วเราจ่ะมีชีวิตที่ดีแน่นอน    สำหรับใครที่บอกว่าตัวเองชีวิตแย่แล้วลองมาดูของผมแล้วมันจ่ะดีเอง