ตอบในฐานะคนแก่50+เรียนเก่ง,ใจกลางกทม.  ราชภัฎน่าจะxxนานกว่า50ปีนะคะ
ตรงๆเรายอมรับ10มหาลัยไทยท๊อปๆเท่านั้น. ที่เหลือก็มีค่าแค่ช่าง,ปวส,  เทียบเหมือนม.6 เราไม่นับเป็นป.ตรี

ราชภัฎในสายตาเราเป็นแค่อาชีวะ(เทียบเท่าม.ปลาย)ของเด็กสอบอะไรไม่ติดเลย  ที่ไม่รู้ชาติไทยดันมาเป็นครูได้ยังไง?  ... ความทรงจำแรกคือ มีครูฝึกสอนราชภัฎมาสอนเราม.1 (ครูต้องเก่งเสมือนมหาลัยใช่ป่ะ) แต่เราว่าครูรู้คณิตศาสตร์แค่ป.3ในสายตาเรา (เหมือนครูสองในคิดถึงวิทยา)  หลังจากนั้นเจออีก10กว่าคน คุณภาพเดียวกัน น่าจะสอนนาฎศิลป์หรือคหกรรมพอ. ... ครูฟิสิกส์คนนึงจากราชภัฎ (ความรู้น่าจะป.6) เราทนการสอนที่ชัดเจนว่าครูไม่รู้เรื่อง. เจอข้อสอบโง่ๆ เราจึงเขียนแสดงคำตอบและสอนไปเต็มทุกหน้ากระดาษ. เราได้เกรด1ตัวแรกในชีวิต เพราะครูอ่านไม่รู้เรื่อง (แต่เอ็นทรานส์ ฟิสิกส์เราได้คะแนน97%)

ครอบครัวเรามีบริษัท, เราทำงานที่ไหน เราไม่เคยรับราชภัฎเลย. แค่เวลาคุยสัมภาษณ์ก็เห็นคุณภาพที่ต่าง (ซึ่งส่วนมากไม่แม้แต่เรียกสัมภาษณ์)
------------------
...จริงๆมหาลัยอาจไม่ได้ดีต่างกันมาก. แต่วัตถุดิบคือเด็กที่ต่างกันมาก   (เช่น เด็กเตรียมอุดมคือคัดเด็กเก่งที่สุดเข้าไป แม้ไม่ถึงดวงจันทร์ก็อยู่ท่ามกลางดวงดาว)  ขออภัยที่พูดว่า ราชภัฎรวมคนไม่เก่งมารวมกัน แค่ชุบตัวให้ได้ปริญญาตรี. (เพื่อนเราเล่าว่า พยายามสอนแล้ว แต่เด็กก็รับอะไรเข้าในหัวไม่ได้เลย นโยบายก็สั่งห้ามให้สอบตกด้วย)

ขออภัยเราตอบลึกตอบเรียลเกินไปนะคะ