เขาทำทุกวิถีทางที่จะปิดบังตัวตนของเรา เพราะเขาต้องมีเพื่อนใหม่และเพื่อนเขาเป็นผญ. เค้าทำทุกทางไม่ให้ผญ.คนนั้นรับรู้ถึงการมีเรา เขาให้เหตุผลว่าที่ทำไปเพราะกลัวเพื่อนคนนั้นไม่คุยกับเขา เขากลัวจะไม่มีเพื่อน บนสนทนาที่เขาสองคนคุยกันเกินเพื่อนมากๆ เวลาที่โทรคุยกับเรายังมีเวลาตอบแชทของผญ.คนนั้นและสามารถทำตัวปกติ ยิ้มแย้มกับเรา หัวเราะกับเราโดยที่ไม่มีการแสดงท่าทีที่น่าสงสัย จนผญ.แบบเรามีเซ้นส์ที่บ่งบอกว่าเขาเปลี่ยนไป สรุปเราก็คุยกับเพื่อนเขา คุยในบทสนทนาที่เหมือนคนคุยกันเลยก็ว่าได้ ถามไถ่กินข้าวหรือยัง วันนี้ทำอะไร บอกฝันดี บอกมอนิ่ง คอยเป็นห่วงเป็นใยกัน พอเราจับได้และบอกเขาเขาให้เหตุผลว่า เพราะเขาอยากเฟรนลี่ อยากเข้ากับเพื่อนให้ได้ เขาเลยทำ เราเสียใจมากเราหมดความไว้ใจมากๆ แต่เรารักเขามาก เรารักของเรามาเป็นปีๆ มาจบลงตรงที่เขาต้องมีเพื่อนใหม่ แต่เราเลือกที่จะอยู่กับเขาต่อเรารักเขามากๆ เราไม่อยากปล่อยเขาไป เขารับผิดทั้งหมด เรารับรู้สิ่งที่เขาทำทุกอย่างแต่เขาก็เลือกที่จะทำ ในตอนนี้เรายังไม่เลิก เรายังอยู่กับเขาอยู่ เราเหมือนตัวตลกหรือไม่? เรากลายเป็นคนที่ยอมเขาทุกอย่างเพียงเพราะเราไม่อยากเสียเขาไป? เราไม่เป็นตัวของตัวเอง เกิดความกลัว หวาดระแวง แพนิคว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกบ้าง เราควรจัดการกับความรู้สึกตรงนี้ยังไงดี เราดูโง่มากหรือป่าว เพียงเพราะแค่เราไม่กล้าเสียเขาไป ปล.รักทางไกล เขาสามารถเจอกับผญ.คนนั้นได้ตลอด เพราะเขาต้องเรียนด้วยกัน ทุกคนคิดว่าเราควรจัดการกับความรู้สึกของเรายังไงดีคะ