เราเป็นลูกคนเดียว อายุจะ20ละ เรารู้ตัวเองว่าเราเป็นคนที่แบบ อยู่บ้านร่างหนึ่ง(เป็นเด็กดีช่วยแม่ทำงานทุกอย่าง ไม่พูดคำหยาบมีแต่คนชม)พออยู่กับเพื่อนหรือที่โรงเรียนจะเป็นอีกคนหนึ่ง(ตามประสเพื่อนคุยกันทะลึ่งบ้างอะไรบ้างแบบสนุกอ่ะคุยกับเพื่อนได้ทุกเรื่อง) เหมือนเราอึดอัดที่ต้องพูดคุยกับเขา เพราะแม่เป็นคนชอบพาลชอบว่า(ชอบสั่งให้เราทำตามที่เขาบอก ถ้า/มาทำตามก็จะโดนด่าบ้างว่าบ้าง) ชอบ เสียงดังใส่ ซึ่งเราไม่ชอบ เพราะเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กมันคงฝังใจเราเวลา เราได้ยินเสียงดังๆ หรือคนพูดตะคอก เราจะร้องให้ตลอด(แก้ยังไงดี) บางทีเราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างเช่นหัวหินก็ไม่ได้ไกลมาก (แม่ไม่มีเวลาพาเราไปเที่ยว 2-3ปี จะได้ไปเที่ยวซักที ไปเที่ยวก็แบบไม่สุดอะไปเช้าเย็นกลับ ไปแบบรีบๆกลับรีบๆ มันไม่จอยเลย รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชอบเที่ยว ชอบพจญภัย แต่แม่ไม่ชอบ ถึงมีตังก็เอาไปใช้อย่างอื่นไม่พาเราไปเที่ยว จะไปเองก็ไม่ได้ แม่ก็ไม่พาไป สัญญาไม่เคยทำได้เลย เราก็รักแม่นะ แต่แค่บางเวลาเพราะเขาแบบเหมือนมีความเป็นผู้นำสูงเกินไป (จนเลิกกับพ่อ เพราะแม่ไม่ยอมคน ทำไม่ถูกใจก็ว่า เราก็โดน) บางทีก็เหมือนเป็นใบโพล่า เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เขาไม่เคยซท้อะไรให้เราเลยที่เป็นชิ้นใหญ่ๆ เขาสอนให้เราหาตังเอง เราเก็บตังซื้อโทรศัพท์เครื่องแรกเองตั้งแต่ ม.1 (ข้อดีมั้งนะ ทำให้เราหาตังเป็น เราเก็บตังซื้อเองไม่ว่าจะเป็น โทรศัพท์ ไอแพด ไอโฟน ที่นอน ตู้ ของใช้ซื้อเองทุกอย่างตอนนี้ เขาให้แค่ค่าไปโรงเรียน 600(รวมค่าน้ำมันด้วย150 บ.)บาทต่อสัปดาห์ อยากกินอะไรก็ต้องเอาตังเก็บที่ทำงานได้มาใช้แทน
ระบายความเครียดอึดอัด