ตอนนี้มีปัญหาผิดใจกับเพื่อนสนิท คบกันมา 12-13 ปีแล้วค่ะ เราคบกันอยู่สองคน เรียนที่เดียวกันทำงานที่เดียวกัน ตอนนี้มีปัญหาที่ทำให้ผิดใจกันคือ...เรื่องมีอยู่ว่า เราสองคนทำงานที่เดียวกัน ตอนนี้ทะเลาะกันแบบไม่คุยกัน เพราะเราตักเตือนเพื่อนเรื่องความรัก/แฟน ใดใด เพื่อนเราไม่พอใจเราที่ตักเตือนเลยไม่คุยกันเพราะเราก็ไม่พอใจเหมือนกันที่เตือนไม่ฟังละยังมาเคืองเราอีก เราไม่เข้าใจว่าเราทำไรผิด เวลาที่เราทำเรื่องไม่ดี เพื่อนเตือนเราคำเดียว เราแก้ไขเลย แต่กลับกัน ทำไมเราถึงพูดเตือนแล้วโดนเคืองซะเอง เราคิดเสมอว่าเพื่อนผิดแล้วไม่เตือนเพื่อน แบบนั้นเราไม่เรียกว่าเพื่อน เราเลยไม่ง้อ ปกติเราเป็นฝ่ายง้อตลอดไม่ว่าเรื่องอะไร จนเพื่อนคงได้ใจ ตอนนี้เข้าคำถามเลยนะคะ คิดเห็นอย่างไรกันบ้างถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกง้อไหม
***เพิ่มเติมปัญหาที่เราตักเตือนคือ เรื่องรักสามเศร้าของเพื่อน เราอยากให้มันจบได้แล้วเพราะรักสามเศร้านี้กินเวลามา 1 ปีเต็มๆแล้ว สงสารทั้งคู่ และ 1 ในรักสามเศร้านี้..นั้นคือพี่ชายเราเองค่ะ เพื่อนเราจะกลับไปคบกับแฟนเก่าแล้วบอกพี่เราว่า รอหน่อยได้ไหม 5-6 เดือนค่อยกลับมาคุยกันใหม่ 
(ปลายปีนี้แฟนเก่าเพื่อนต้องไปทหารค่ะ ติดทหาร) พูดง่ายๆก็คือ เพื่อนเราจะกลับไปคบกับแฟนเก่า แล้วบอกให้พี่เรารอ 5-6 เดือน ก็คือรอจนกว่าแฟนเก่าของเพื่อน*ที่กำลังจะกลับไปคบกัน*จะไปทหาร แล้วถ้าแฟนเก่าไปทหาร แล้วตัวเพื่อนเราเองเริ่มรู้สึกว่าทนไม่ได้ เหงา เพื่อนก็จะค่อยกลับมาคุยกันใหม่กับพี่เรา
ผิดไหมคะที่เตือน เราไม่อยากมีเพื่อนเห็นแก่ตัว เอาเปรียบคนอื่น เอาแต่ตัวเองสุขค่ะ และสงสารทั้งหมด คือไม่ควรมีใครต้องเจอกับสถานะแบบนี้หรือป่าว ถ้าเลือกแฟนเก่าก็กลับไปเลย แล้วยอมรับในผลการกระทำตัวเองแค่นั้นอะคะ ที่เราต้องการ เราทำไรพูดไรผิดไปไหมคะ ทุกคน
***เข้าใจนะคะ ว่าเลือกยาก แต่ก็ควรต้องเลือกไหม จะทำร้ายใจกันไปอีกนานแค่ไหน จะต้องให้เรื่องนี้มันใหญ่แค่ไหน***