สวัสดีเรามีเรื่องสมัยเด็กที่ยังจำความได้
ตอนนั้นน่าจะประมาณ5ขวบ
เราโดนญาติพยายามขมขืนยัดไอนั่นเข้ามา ด้วยความเป็นเด็กเราก็ไม่รู้เรื่อง
แต่ความทรงจำนั้นเราจำได้ดีเลย เขาพยายามยัดอยู่นานได้ไม่ได้เพราะเราเด็กเกินตอนนั้นเรารอดมาได้เพราะป้ามาเรียกกลับบ้าน เขาเลยหยุด
ไม่ใช่แค่คนเดียวนะคะยังมีอีก เป็นญาติเหมือนกันแต่เป็นคนไกลตัวไม่รู้ว่าจะเรียกยังไง เขาค่อนข้างแก่แล้วค่ะ เวลาป้าเราไปเยี่ยมหรือเอาของไปฝากเขาก็จะชอบมาลวนลามคุกคามเราจับนู่นจับนี่ทั้งๆที้รายังเป็นเด็ก แต่เราโตขึ้นแล้วเราก็พยายามเลี่ยงไม่ให้อยู่กับเขา2-2นะคะ เรากลัวมากจริงๆบอกใครไม่ได้
คนคนนี้เหมือนคนแรกเลย แต่เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเราเลย พยายามทำเรื่องอย่างว่ากับเราเหมือนกันตอนนั้นเราถึงกับเอ่ยถาม"มันคืออะไรคะ"พี่เขาไม่ได้บอกอะไร บางทีก็หาโอกาสลวนลามเราบ้างเวลาเราไปเล่นบ้านป้า บ้านเรากับบ้านป้าอยู่ตรงข้ามกันค่ะตอนเด็กแม่ไปทำงานกรุงท เราเลยโตมากับป้าเลยไปไหนมาไหนกับป้าบ่อย พอเราโตขึ้นอายุได้12-13พี่เขาก็ไม่มำแล้วค่ะ ไม่ทราบเหตุผลและไม่กล้าถาม แต่ก็ยังคุยกันในปัจจุบันอย่างปกติ เขาไม่ทำอะไรแล้วมองเราเป็นหลานคนนึง ส่วนเื่องในอดีตเราก้คยังไม่ลืมและลืมไม่ได้จริงๆ
แล้วก็ยังมีเพื่อนของลุงอีก ลุงชอบพาเพื่อนมาที่บ้านคุยนู่นนี่อะไรกันประสาผู้ใหญ่ เราไปในห้องครัวล้างจานบ้านป้าเพื่อนของลุงคนนั้นก็เข้ามาเรียนถาม"เรียนอยู่ป.อะไรแล้วลูก"พร้อมกับเอามือมาจับก้นเรา เราทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่รีบตอบ ล้างจานแล้วรีบขึ้นห้อง
ดูเหมือนลุงจะรู้ด้วยนะคะ
มันกลายเป็นปมวัยเด็กที่ลืมไม่ได้จริงๆทำไมคนใกล้ตัวคนในครอบครัวต้องทำแบบนั้นเราก็ไม่เข้าใจ สุดท้ายนี้เราระบายความรู้สึกที่อัดอั้นมานานหมดแล้วนะคะ และเราก็อยากรู้ว่าเราควรบอกใครสักคนในครอบครัวไหม เราไม่สนิทกับแม่ ป้าเราก็เข้าข้างลุง ลูกสาวของป้าน่าจะเข้าใจเราที่สุดแล้วแต่เราจะบอกเขายังไงดี ต้องเริ่มจากจุดไหน ขอบคุณค่ะที่อ่านมาถึงตรงนี้ เป็นแค่กระทู้ระบายความรู้สึกของเราเท่านั้น
เรื่องนี้ควรบอกคนในครอบครัวไหม?
ตอนนั้นน่าจะประมาณ5ขวบ
เราโดนญาติพยายามขมขืนยัดไอนั่นเข้ามา ด้วยความเป็นเด็กเราก็ไม่รู้เรื่อง
แต่ความทรงจำนั้นเราจำได้ดีเลย เขาพยายามยัดอยู่นานได้ไม่ได้เพราะเราเด็กเกินตอนนั้นเรารอดมาได้เพราะป้ามาเรียกกลับบ้าน เขาเลยหยุด
ไม่ใช่แค่คนเดียวนะคะยังมีอีก เป็นญาติเหมือนกันแต่เป็นคนไกลตัวไม่รู้ว่าจะเรียกยังไง เขาค่อนข้างแก่แล้วค่ะ เวลาป้าเราไปเยี่ยมหรือเอาของไปฝากเขาก็จะชอบมาลวนลามคุกคามเราจับนู่นจับนี่ทั้งๆที้รายังเป็นเด็ก แต่เราโตขึ้นแล้วเราก็พยายามเลี่ยงไม่ให้อยู่กับเขา2-2นะคะ เรากลัวมากจริงๆบอกใครไม่ได้
คนคนนี้เหมือนคนแรกเลย แต่เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเราเลย พยายามทำเรื่องอย่างว่ากับเราเหมือนกันตอนนั้นเราถึงกับเอ่ยถาม"มันคืออะไรคะ"พี่เขาไม่ได้บอกอะไร บางทีก็หาโอกาสลวนลามเราบ้างเวลาเราไปเล่นบ้านป้า บ้านเรากับบ้านป้าอยู่ตรงข้ามกันค่ะตอนเด็กแม่ไปทำงานกรุงท เราเลยโตมากับป้าเลยไปไหนมาไหนกับป้าบ่อย พอเราโตขึ้นอายุได้12-13พี่เขาก็ไม่มำแล้วค่ะ ไม่ทราบเหตุผลและไม่กล้าถาม แต่ก็ยังคุยกันในปัจจุบันอย่างปกติ เขาไม่ทำอะไรแล้วมองเราเป็นหลานคนนึง ส่วนเื่องในอดีตเราก้คยังไม่ลืมและลืมไม่ได้จริงๆ
แล้วก็ยังมีเพื่อนของลุงอีก ลุงชอบพาเพื่อนมาที่บ้านคุยนู่นนี่อะไรกันประสาผู้ใหญ่ เราไปในห้องครัวล้างจานบ้านป้าเพื่อนของลุงคนนั้นก็เข้ามาเรียนถาม"เรียนอยู่ป.อะไรแล้วลูก"พร้อมกับเอามือมาจับก้นเรา เราทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่รีบตอบ ล้างจานแล้วรีบขึ้นห้อง
ดูเหมือนลุงจะรู้ด้วยนะคะ
มันกลายเป็นปมวัยเด็กที่ลืมไม่ได้จริงๆทำไมคนใกล้ตัวคนในครอบครัวต้องทำแบบนั้นเราก็ไม่เข้าใจ สุดท้ายนี้เราระบายความรู้สึกที่อัดอั้นมานานหมดแล้วนะคะ และเราก็อยากรู้ว่าเราควรบอกใครสักคนในครอบครัวไหม เราไม่สนิทกับแม่ ป้าเราก็เข้าข้างลุง ลูกสาวของป้าน่าจะเข้าใจเราที่สุดแล้วแต่เราจะบอกเขายังไงดี ต้องเริ่มจากจุดไหน ขอบคุณค่ะที่อ่านมาถึงตรงนี้ เป็นแค่กระทู้ระบายความรู้สึกของเราเท่านั้น