ทุกคนมีวิธีกัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงค่ะ

คือคุณตาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก ความผูกพันความรัก แล้ววันหนึ่งตาถูกกล่าวหาจนติดคุก จ้างทนายหมดไปหลายแสนแต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะอีกฝั่งเค้าใหญ่กว่า แล้วไม่สามารถเยี่ยมได้เพราะช่วงโควิด  คุณตาติดเกือบปี จนจะพ้นโทษ แต่คุณตาดัดมาติดโควิดสะก่อน คุณตานอนรพ.หลายวันแล้ว แต่ไม่มีใครโทรแจ้งญาติ จนคุณตาเสียชีวิตนานมาก เพราะคุณหมอโทรมาบอกว่าคุณตาเสียเพราะติดโควิด  คุณตาเสียประมาน5ชั่วโมงที่แล้ว
ถึงโทรแจ้งญาติ แต่ก็ยังค้างคาอยู่ในใจ ว่าเสียชีวิตเพราะอะไรกันแน่ ติดโควิดหรืออะไร เราเสียใจมาก เพราะไม่นานคุณตาก็จะพ้นโทษ ได้รับผิดทั้งๆที่ไม่ได้ผิด จนเสียชีวิต พอเรื่องราวจบ ญาติพี่น้องก็เลยไปเอาของในล็อคเกอร์ในเรือนจำของคุณตา พบว่ามีเอกสารจดหมายเยอะมากที่คุณตาเขียนถึงครอบครัว แต่ไม่ได้ส่งกลับบ้านสักฉบับ แล้วก็มีเรื่องราวมากมายที่เขียนไว้ในสมุด แล้วที่จุกอกที่สุดคือ คุณตามีโรคประจำตัวหลายอย่าง แต่ทางเรือนจำก็บอกว่า พาไปตรวจโรคหาหมอรับยาปกติ แต่สิ่งที่เจอในล็อคเกอร์คือ มีแค่ยาพาราเยอะมาก ไม่มียาเกี่ยวกับโรคประจำตัวเลย
 ตอนนี้คุณตาเสียมาจะเกือบปีแล้ว แต่หนูก็ยังคิดถึงแล้วร้องไห้แทบทุกวัน หนูไม่สามารถจัดการกับความเครียดความคิดถึงนี้ได้เลย เหมือนแค่ฝันไป เหมือนยังคิดว่าคุณตายังอยู่  แค่เจอรูปที่คุณตาเสียชีวิตมีเลือดไหลออกตามจมูกตามปากมันติดตามาตลอด สงสาร แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
คือมันจะมีทางไหนให้หนูปล่อยว่าง สบายใจ ไม่คิดถึงอดีตที่มันร้ายๆ ทรมานทุกครั้งเวลาเห็นรูป หรือมีใครพูดเรื่องนี้ขึ้นมา
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่