คือตอนนี้เราอายุ14 แล้วรู้สึกเหนื่อยท้อเบื่อมากๆ เราร้องไห้บ่อยๆใครพูดทำร้ายจิตใจนิดเดียวก็ร้องไห้หรือไม่ก็น้ำตาคลอเบ้า ทำอะไรก็เหนื่อยทุกอย่าง แขนขามืออ่อนแรง กินข้าวเหมือนจะอ้วกแถมไม่อยากกิน มันอึดอัดใจจนอยากจะอ้วกออกมา เป็นแบบนี้มานานแล้ว ไปเรียนคือเหนื่อยสุดๆ ไหนจะการบ้าน      สอบที่รร.อีกโคตรกดดัน พอกลับมาที่บ้านก็ยิ่งเหนื่อย โดนใช้ให้ไปทำนู้นนี่นั้นเยอะแยะกว่าจะเสร็จก็5ทุ่มแถมยังไม่ได้ทำการบ้านอีก เราเครียดมากๆ เครียดจนอยากตาย แต่เราก็มีความคิดว่าคนอื่นอ่ะเหนื่อยกว่าเราอีกเขายังผ่านมาได้เลย แต่กว่าจะผ่านจุดนั้นไปได้เราต้องทรมานอีกนานเท่าไหนกัน  เราเคยคิดว่าที่เราเป็นอย่างงี้เพราะเราขี้เกียจไปรร.รึป่าว แบบอาการซึมเศร้าเพราะเปิดเทอม แต่เราก็มีอีกความคิดว่าไม่ใช่หรอก เพราะตั้งแต่เข้าเรียนจนถึงม.1เรายังไม่ได้ทรมานขนาดนี้ แถมเราก็ไม่ได้มีปัญหากับเพื่อนที่รร.อีก เราเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไร อยากอยู่เฉยๆในที่เงียบๆคนเดียวหรือไม่ก็อยากว่ายน้ำ เพราะเรารู้สึกว่าพอเวลาได้ว่ายน้ำแล้วเสียงรอบข้างมันจะเงียบมากๆ  เราเหนื่อยมากเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายหลายรอบ กินยานอนหลับเยอะๆก็ไม่ตาย มันเหนื่อย เหนื่อยจนอธิบายไม่ถูกมันกระอักกระอ่วนที่อยากจะอ้วก แต่ก็อ้วกไม่ออก มันอึดอัดมากๆ มากๆ แถมตอนนี้ยังมีความคิดว่าถ้าเกิดกูตายมันจะดีกว่ามั้ย มันเหนื่อยอะ ไม่อยากใช้ชีวิตสุดๆ แถมเรายังแพนิคอีก