คงจะนานมากๆแล้วล่ะที่ต้องหลั่งน้ำตาจมกองดินพร้อมกับกองเลือดของตัวเอง 
ตอนนั้นเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงกับตัว แต่ใจกลับรู้สึก สงบนิ่งไม่รับรู้สิ่งใด
มีแต่ใบหน้าของคนอื่นที่กรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเรา
นั้นสินะ น้ำตาที่เอ่อล้นออกมา เรากำลังทำหน้าแบบไหนอยู่กันนะตอนนั้น กำลังยิ้มอยู่หรอ หรือตกใจจนนิ่งไป
แต่สิ่งเดียวที่จำได้ว่าถึงแล้วเวลาสินะ ที่ทุกอย่างกำลังจะจบลง
ตอนนั้นตัวเราคงเผลอผ่อนคลายมากเกินไป ไม่ได้ยินเสียงอะไรนี่มัน สงบใจดีจริงๆ