ทะเลาะกับสามีแถบจะทุกเรื่องในการใช้ชีวิตร่วมกัน
ส่วนตัวทำงานโรงพยาบาลมีการขึ้นเวร สามีเลี้ยงลูกเวลาเราขึ้นเวร ลูกยังเล็ก คนโต 4 ขวบ คนเล็ก2ขวบ เลยไม่กล้าเลิกเพราะไม่มีใครดูลูกเวลาขึ้นเวร  สามีต้องการให้เราเป็นแม่ศรีเรือน งานบ้านต้องเป็นหน้าที่ผู้หญิงแถบจะทั้งหมด ทำกับข้าว ซักผ้าตากผ้า ดูแลบ้าน ดูแลลูก ดูแลสามี
ส่วนสามีทำงานเป็นพนักงานส่งพัสดุ กลับบ้านไม่เป็นเวลา เพราะถ้าของเยอะ ติดต่อลูกค้าไม้ได้ก็จะกลับบ้านช้า
ปัญหาที่ทำให้อยากเลิกคือ
1.สามีเป็นคนเลือกกินมากๆ คือทำกับข้าวไม่ถูกใจไม่กินเลยถึงจะหิวยังไงก็ไม่กิน ตัวอย่างเช่น ไข่เจียวธรรมดาจะกินไม่ได้ต้องเป็นสูตรของสามีเท่านั้น  คืออีแค่ไข่เจียวจนตอนนี้มีเป็นสิบสูตรเปลี่ยนทุกครั้งที่เราทำบ่นทุกครั้งติทุกครั้ง เราแก้ปัญหาโดยการกินใครกินมันทำใครทำมันไม่มีการทำกับข้าวรอ แต่ด่าเราตลอดว่าแค่สอนให้ทำกับข้าวอร่อยๆทำไหมเราไม่ยอมเรียนรู้ คือแบบเรียนรู้ไม่ไหวกับข้าวเมนูเดิมแต่เปลี่ยนสูตรทุกครั้งที่ทำ
2.ซักผ้าตากผ้าเราไม่ขอให้ทำเลยเพราะถ้าได้ซักก็จะประชดเราตลอดเช่นกางเกงในติดกับกางเกงตัวนอกยังไงก็จะตากสภาพนั้นให้เราเลยเฉพาะแค่เสื้อผ้าเรา
3.เสื้อผ้ากลับมาถึงบ้านอยากถอดไว้ตรงไหนก็ถอด บอกให้ช่วยเอาใส่ในตะกร้าให้หน่อยเวลาถอด มีปากเสียงกันอีก ว่าเราว่าเสื้อผ้าแค่นี้ก็แค่ช่วยเก็บ แต่คือใครจะไปตามเก็บเสื้อผ้าทั่วบ้านได้ทุกวัน เบื่อทุกวันนี้เก็บทิ้งอย่างเดียว
4.กวาดบ้านถูบ้านล้างห้องน้ำ เราทำตลอดแต่ล้างห้องน้ำเราไม่ได้ล้างทุกวัน ด่าเราอีกว่ามันทำอยู่คนเดียวจนมันทำไม่ไหวละ เราบอกว่าช่วยๆกันทำเพราะเราไม่ได้อยู่บ้านทุกวันถ้ามันเห็นว่าสกปรกก็แค่ช่วยทำไม่จำเป็นต้องมาว่าเราขนาดนั้น ทะเลาะกันยกใหญ่อีก เบื่อมากๆ
5.เรื่องเงิน สามีเงินเดือนน้อยกว่าเราประมาณ10,000 ตอนแรกใช้กระเป่าเดียวกันแต่เงินที่สามีให้เราน้อยกว่าเงินที่เราต้องจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆของสามีคนเดียวสรุปเก็บเงินกันไม่ได้ แก้ปัญหาโดยการแยกกระเป๋าของใครของมันแต่มีเงินกองกลางสำหรับค่าใช้จ่ายของลูกๆและซื้อของใช้ต่างๆเข้าบ้าน 
6.สามีติดเพื่อนและกินเหล้ากินเบียร์ตลอด วันที่เราไม่อยู่เวรเราจะปล่อยสามีไปแต่เราขอร้องให้วันที่เราอยู่เวรอย่าไป เพราะเราต้องทำงานด้วยเลี้ยงลูกด้วยเราเหนื่อยและลูกจะเข้านอนสายถ้าสามีไปกับเพื่อน บางทีลูกอยู่กับเราจนเราเลิกงานเที่ยงคืนสามียังไม่มารับ ทะเลาะจนไม่รู้จะทะเลาะกันยังไงกับเรื่องนี้  เสาร์-อาทิตย์ ถ้าเราอยู่เวรเราก็ต้องเอาลูกมาอยู่ด้วยทุกครั้งเพราะไม่อย่าให้ลูกนั่งรถไปส่งของกับพ่อกลัวอันตราย
7.เรื่องบนเตียงด้วยความที่เราทำงานอยู่เวรและต้องดูแลลูกทำให้ร่างกายหรือฮอร์โมนเราเปลี่ยนแปลงเวลาว่างเราอยากนอนอย่างเดียวร่างกายไม่มีความต้องการเรื่องบนเตียง ทำให้เป็นปัญหาในชีวิตคู่

แต่ตอนนี้คือมันเป็นปัญหาเดิมๆ และสามีบอกว่าไม่คิดที่จะแก้ไข้อยู่ที่เราว่าเราจะรับได้ไหม เขาจะไม่ปรับปรุงตัวเองแน่นอน เพราะเขาคิดว่าเขาดีที่สุดแล้ว
อยู่ที่เราตัดสินใจ
ที่เรายังไม่เลิกกับสามีเพราะ เรามีขึ้นเวรตลอดตอนเราขึ้นเวรถึงสามีจะมารับช้าบ้างแต่ก็ได้สามีช่วยดูลูกในช่วงที่ขึ้นเวร สามีจะเป็นคนเตรียมกับข้าวให้ลูกเตรียมตัวและส่งลูกไปโรงเรียนในวันที่เราขึ้นเวรกับวันที่เราลงเวรตอนเช้ามาแล้วเราเหนื่อยจนไม่สามารถหากับข้าวหรือเตรียมตัวส่งลูกไปโรงเรียนบวกกับสามีรักลูกมากๆ เราไม่อย่าให้เรื่องของเราสองคนไปส่งผลกระทบกับลูกๆเพราะลูกยังเล็กยังไม่อย่าให้ลูกมีปม 

ข้อเสียของเราคือเราไม่สามารถควบคุมสติตัวเองไม่ให้ทะเลาะกันต่อหน้าลูกได้ และตอนนี้เราเอาความเครียดไปลงกับลูกๆสงสารลูกแต่เราก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย