เราควรทำยังไงดีกับแม่เราคะต้องเล่าก่อนว่าตั้งแต่จำความได้แม่เราอารมณ์รุนแรงมากทั้งวาจาและทำร้ายร่างกายไม่ว่าจะสบดคำหยาบคายสาปแช่งเวลาเราทำงานไม่ได้ดั่งใจรวมถึงไม่เอาใจใส่เราเลย บางวัน2ทุ่มไม่อยู่บ้าน บางวันเราไม่ได้กินข้าว ถึงแม่จะทำก็ตักแต่เนื้อๆใส่ถุงไปให้คนรู้จัก(ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร) บางวันแม่ขายของไม่ได้ก็พาลด่าเรา ของแม่ทำหายเองก็ตีเรา ตอนนั้นคิดว่าแม่คงเครียดเเพราะแม่เอาฉโนดบ้านไปจำนอง แม่เล่าว่าเพราะจ่ายค่าคลอดเราแม่ถึงเอาทอง10บาทกับฉโนดที่ดินบ้านจำนองตอนนั้นก็เชื่อ มีครั้งหนึ่งตอนนั้นอายุแค่6ขวบเราล้างจานไม่สะอาดแม่โมโหมากใช้เท้าเตะกระทืบเราอย่างแรงและด่าด้วยถ่อยคำหยาบคายตอนนั้นเราคิดว่าเป็นการสั่งสอนของพ่อแม่ปกติ โดยตลอดช่วงเวลาที่เราเติบโตเราโดนแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งเราอายุ12ปีเริ่มมีเพื่อนเราอยากเล่นสงกรานต์แบบเด็กๆทั่วไปเราบอกพ่อว่าจะขอช่วงปิดเทอมไปทำงานจึงออกรับทำงานล้างจานและเล่นค้างบ้านเพื่อนซึ่งพ่อเราอนุญาติ เหตุการณ์ในครั้งนี้ทำให้แม่เราโมโหมากที่ไม่ช่วยงานแม่ วันที่เรากลับบ้านมา ผปค.เพื่อนขับรถมาส่งแม่เรารีบลุกพลวดเพื่อมาด่าทอพร้อมถือไม่กวาดมาจะตีเพียงเพราะเราไม่อยู่ช่วยงาน ผปค.เพื่อนจึงต่อว่าแม่ ตอนนั้นเราคิดขึ้นได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติที่แม่ทำกับลูก ซึ่งเราได้ถามพี่สาวที่ห่างกับเรา15ปีว่าสมัยแม่ยังสาวเขาเป็นแบบนี้มั้ย(ตอนนั้นเราคิดว่าแม่วัยทอง)คำตอบพี่สาวเราคือแม่เป็นแบบนี้มานานแล้ว พ่อก็เล่าว่าตอนพี่สาวยังเด็กพี่สาวร้องไห้อ้อนแม่ให้อุ้มแต่แม่ลำคาญถีบพี่สาวเราตกคลอง(ย้ำนะคะตอนนั้นพี่อายุเพียง3ขวบ)พ่อตกใจมากจึงโดดลงคลองไปอุ้มพี่เราขึ้นมา ทุกครั้งที่ใครทำไม่ได้ดั่งใจแม่จะด่าและตบตีพี่สาวเหมือนกับที่เราโดนซึ่งเราโดนหนักกว่า เรารู้ว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ปกติจึงเลือกจะเงียบแต่ก็ไม่พ้นโดนเหมือนเดิมครั้งสุดท้ายคือแม่โมโหเรามากเราสั่งแม่เลิกเล่นแชร์เพราะเล่นแล้วถูกโกงแม่โมโหมากคว้ามีดมาจะฟันเราครั้งนั้นทำให้ตัดสินใจผลักแม่ครั้งนั้นเราว่าแม่ไปว่า(อย่ามายุ่งกับเรา) หลังจากนั้นแม่ไม่กล้าทำร้ายร่างกายเราอีกแต่ยังด่าและเอาไปเล่าให้ชาวบ้านฟังเรื่องเราไม่เอาแม่บ้าง พ่อไม่ตามใจแม่อยู่กับพ่อไม่เคยสบาย หรือพี่ไม่ให้เงินแม่บ้างแบบเสียๆหายๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาแม่ไม่เคยเลี้ยงดูและส่งเสียค่าเล่าเรียนเลยแม่เคยขอให้เราเลิกเรียนแค่ป.6ให้ออกมาช่วยทำงานไถ่ฉโนดที่ดินบ้าน แต่พ่อกับพี่สาวเราให้เรียนต่อ เรามาเจ็บใจเมื่อตอนเรียนมหาลัยว่าทุกครั้งที่เราต้องอยู่บ้านคนเดียวที่แม่ออกไปตอนกลางคืนเรานั่งกลัวตัวสั่นอยู่บ้านคนเดียวแล้วเราไม่มีข้าวกินสภาพเราอายุ8ขวบซ้ำนะคะข้างบ้านที่เป็นญาติแม่เราโรคจิตแอบดูตามรู้บ้านตอนเราแก้ผ้าอาบน้ำเรามาจับได้เพราะหลังๆรู้แล้วว่าตาที่เห็นในร่องหน้าต่างไม่ใช่ผีแน่ๆ😅เราแอบย่องขึ้นบนบ้านแล้วตะโกนพูดว่า...ทำอะไรเขาก็วิ่งเข้าบ้านเขาไปแม่ไม่เคยรู้เลยว่าลูกสาวคนนี้เจอกับอะไรบ้าง แม่ทิ้งทุกอย่างเพียงเพราะแม่ชอบผู้ชายเป็นดีเจวิทยุคนนึงเรายอมรับว่าเราเสียใจและโกรธแม่มากๆ เรื่องฉโนดที่ดิน ทอง ที่พ่อเก็บให้ภรรยา+ส่งลูกเรียน แม่เอาให้ผู้ชายคนนี้หมดไม่ไม่ได้ต่ายค่าคลอดเพราะแม่นมกับพ่อยืนยันว่าพ่อเองเป็นคนจ่ายค่าผ่าคลอด ทุกวันนี้เราเลือกคุยกับแม่ให้น้อยที่สุดเพราะทุกครั้งที่เราอยากคุยกับแม่จะใส่อารมณ์ด่าพ่อด่าพี่สาวให้เราฟังแล้วสุดท้ายก็พาลด่าเราไปด้วย ล่าสุดแม่เริ่มมีการลงที่สัตว์เลี้ยงในบ้านด่าทอเสียงดังตีสัตว์เลี้ยงรวมถึงจับโยนลงบรรไดเตะกระทืบตอนนี้เราแยกสัตว์เลี้ยงออกมาในห้องเรากับห้องพ่อแล้วนะคะ บางวันด่าน้าสาวเพราะทำงานไม่ได้ดั่งใจแม่ บางวันแค่ฝนตกพื้นเปียกฟ้าร้องเสียงดัง มีดบาดมือแม่ก็พาลด่าเราแบบไม่มีเหตุผลเลย อยากทราบว่าเราควรทำยังไงกับแม่ดี ควรส่งแม่ไปพบจิตแพทย์มั้ยคะ และอาการที่แม่เป็นแบบนี้คืออะไรขอคำปรึกษาค่ะ