ประมาท หลงตัวเอง ปัญหาจึงเกิด ความยุ่งยากจึงตามมา

กระทู้สนทนา

เข้าใจได้ ที่ทักษิณหนีคดี เพราะนั่นล้วนคดีที่เกิดจากรัฐประหาร ที่ตั้งคณะบุคคลขึ้นมากล่าวหา
ไม่เป็นธรรม ขัดหลักยุติธรรม สู้คดีให้ตายก็ไม่มีทางชนะ

แต่กับเรื่อง 112 ที่ทักษิณกำลังเผชิญอยู่นี่
เป็นเรื่องไม่มีใครช่วยได้จริง ๆ เป็นเรื่องที่ไม่ใช่ผลพวงของรัฐประหาร แต่เป็นเรื่อง "ปากเสีย-ใช้อารมณ์" ของทักษิณเอง

หากไม่ประมาท หากไม่หลงตัวเอง คิดว่าจะได้สิทธิพิเศษ ใช้อำนาจทางการเมืองการเงินเป่าคดีได้
ทักษิณควรจัดการเรื่อง 112 ให้จบก่อนกลับไทย

รู้ทั้งรู้ว่าอัยการมีคำสั่งว่าฟ้องแน่แล้ว ตั้งแต่อัยการคนก่อน ๆ โน่น
แต่ทักษิณยังเฉยเมย จนที่สุดก็มาถึงจุดเลี้ยวกลับไม่ได้

เด็กนักเรียน นักศึกษา ประชาชน โดน 112 หลายร้อยคดี ติดคุกติดตะรางกันเป็นแถว

เสียงเรียกร้องให้แก้ไข 112 เรื่องเหล่านี้ ทักษิณมีทีท่าเฉยเมย อย่างมากก็แค่พูดเพื่อไม่ให้เสียหายทางการเมืองเท่านั้น

เด็กอดข้าวเรียกร้องความเป็นธรรม ขณะทักษิณนอนสบายที่ชั้น 14

บุ้งเสียชีวิต ทักษิณก็เฉยเมย (เศรษฐาเสียใจกับเรื่องทั้งโลก แต่เรื่องบุ้ง เศรษฐาเงียบกริบ)

ตอนนี้ ที่ทักษิณโดน 112 คนที่เกลียดทักษิณก็ได้ที สหบาทาก็รุมกระหน่ำอีกครั้ง

ถึงขั้นสร้างกระแสทักษิณต้องติดคุก ไม่ควรได้ประกันตัว

ทักษิณรู้สึกถึงความเฉยเมยจากสังคมบ้างไหม ?

เรื่องอื่นอาจยกเว้นให้ได้ อภัยให้ได้ แต่เรื่อง 112 ที่มีผู้โดนหลายร้อย ทักษิณจะได้สิทธิพิเศษได้อย่างไร

จะหาทางออกอย่างไร ?

ความอยากลับบ้าน ความอยากมีอำนาจอย่างเคยมี ทำให้ทักษิณพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ถึงที่สุด ถึงขนาดทำลายน้ำใจ ย่ำยีประชาชนที่โอบอุ้ม

นอกจากคนที่ได้และหวังได้ประโยชน์