คือผมเจออะไรมาตลอด 14 ปี ทั้งโดนหยอกแบบไม่เข้าหู โดนด่า โดนเมิน
ทำให้ปัจจุบันนี้ใครพูดอะไรนิดๆหน่อยๆ
ก็จะเก็บไปคิดแล้วร้องไห้คนเดียว
ผมไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าเพื่อน เพราะมันดูเหมือนลูกแหง่อ่อนแอ คือแค่ผมเกิดมามันมีอะไรสักอย่างไม่ได้เลย ผมไม่กล้าแสดงออกเพราะความผิดพลาดของผมในอดีต พอผมทำอะไรดีๆความผิดพลาดในอเีตของผมมันก็วนกลับมา ผมก็ไม่อยาดจะอยู่แล้ว ผมเคยคิดทำร้ายตัวเอง แต่ผมนึกถึงคนที่เขาเลี้ยงเรามา ทุกวันนี้ผมก็ยังคิดจะทำร้ายตัวเองอยู่บ้าง
ผมขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านนะครับ