เราตอนนี้มีความสุขมาก ใช้ชีวิตไปวันๆ หิวก็กิน ง่วงก็นอน รู้สึกว่าตัวเองปล่อยวางมากขึ้น จากแต่ก่อนจะโมโห เรื่องเล็กๆน้อยๆ ตอนนี้มองมันเป็นเรื่องปกติ เช่น คนอื่นทำน้ำหก ก็แค่หาผ้ามาเช็ด แต่ก่อนไม่ได้เลยต้องโวยวายก่อน ถือยังไง ทำไมทำน้ำหก ไม่ระวังเลย พร้อมชักสีหน้า ขึ้นเสียง หรือมีคนทำแก้วแตก โอ๊ย แก้วมันก็อยู่ของมันดีๆ ตาไม่มองหรอ ทำไมไม่ถึงเดินไปเตะ ตอนนี้ถ้าเจอเหตุการแบบนี้จะพยายามใจเย็น ไม่พูดอะไร มองข้ามมันไป ถ้าเป็นเรามีคนมาว่าแบบนี้เราก็ไม่โอเค
เลยมานั่งคิดกับตัวเองว่า การที่ไปต่อว่า มันก็ไม่สามารถย้อนเวลาไม่ให้มันเกิดได้อยู่ดี เปลี่ยนมาเป็นเข้าใจแล้วแคร์ความรู้สึกของอีกฝ่ายจะดีกว่ามั้ย มันดีต่อตัวเราและเค้าด้วย