ตอนนี้เราอายุ 25เพิ่งย้ายงานใหม่ เป็นบอที่2 เกี่ยวกับอสังหาฯค่ะ ทำมาได้เกือบจะ3เดือนแล้ว(โปร4เดือน) แต่รู้สึกว่าเราไม่ชอบงานนี้เลย รู้สึกไม่เหมาะกับงานนี้ อยากลาออกทุกวัน ตื่นขึ้นมาทุกเช้าก็นั่งถอนหายใจทุกวัน ขับรถกลับจากที่ทำงานก้น้ำตาซึมทุกวัน แต่ที่บ้านบอกให้ทน

บอแรกที่ทำหลังเรียนจบทำมาได้1ปี เป็นบอก่อสร้าง ไม่ถึงกับตรงสายที่เรียนมาแต่พอทำได้ ภาพรวมก็โอเคมีความสุขดี งานโอเค ใกล้บ้าน เพื่อนร่วมงานไม่ได้ดีแต่ก้ไม่ได้แย่มาก แต่เงินเดือนน้อยและรู้สึกว่าไม่เห็นหนทางเติบโตเลย เลยเริ่มอยากหางานใหม่ จนเพื่อนที่มหาลัยติดต่อมาว่ามีตำแหน่งนี้หาคนอยู่สนใจมั้ย ด้วยความที่ตำแหน่งนี้งานตรงกับที่เรียนจบมาและคิดว่ามีโอกาสเติบโตได้ เลยลองมาสมัครดู แล้วก็ได้ด้วย

แต่มีข้อจำกัดที่เรารู้อยู่แล้วคือ บออยู่ในเมือง รถติด และไกลบ้านมาก ตอนเช้าใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง ขากลับ2ชั่วโมง เงินเดือนเพิ่มไม่เยอะหักลบค่าเดินทางแล้วก้เข้าเนื้ออยู่ดี แต่ตอนนั้นไฟแรงอยากลองดู คิดว่าทนได้ ถือว่าไปลอง พอเข้ามาทำจริงๆ เพื่อนร่วมงานดีนะ แต่กลับไม่ชอบงานนี้เลย รู้สึกว่างานนี้ไม่เหมาะกับตัวเอง หัวหน้าก้พูดไม่ค่อยดี อยากออกตั้งแต่สัปดาห์แรก แต่ก้ทนมาจนจะ3เดือนก้ยังรู้สึกเหมือนเดิม ปรึกษาเพื่อน ร้องไห้กับเพื่อนบ่อยๆ ก้ได้แต่ให้กำลังใจกันละก็ทน เข้ามาอ่านพันทิปบ่อยๆก้พอรู้มาบ้างว่าช่วงโปรคือเราและบริษัททดลองกันและกัน แต่ที่บ้านก็บอกว่าให้ทน ไม่อยากให้เปลี่ยนงานบ่อยๆ และก็พูดตลอดว่าอย่าออกๆๆ แต่เราเหนื่อยมาก ท้อมาก พยายามหางานใหม่เรื่อยๆ

ตอนนี้เราทำธุรกิจเล็กๆของตัวเองอยู่2อย่างด้วยพอได้ค่าขนมเล็กๆน้อยๆบ้าง และกำลังลงทุนทำธุรกิจโปรเจ็คใหญ่กับพี่สาว (เพราะรู้ว่าตัวเองไม่อยากทำงานออฟฟิศแล้ว เลยหาช่องทางเอาไว้) แต่ยังไม่รู้จะเอาไงกะชีวิตดีเพราะมีคำพูดของที่บ้านว่าให้อดทนไปก่อน วนเวียนอยู่ในหัว
มีใครเคยมีประสบการสับสนกับชีวิตแบบนี้มั้ยคะ? และจัดการกะความรู้สึกยังไงกันคะ?

ปล.แนะนำ พูดคุยกันได้ แต่ขออย่าซ้ำเติมกันเลยค่ะ แค่นี้ก็เครียดอยู่แล้ว