สมัครมาเพราะอยากระบายมากค่ะ หมดกำลังใจในชีวิตมากๆค่ะ
อาจจะบรรยายได้ไม่เก่งนะคะเพราะสภาพจิตใจย้ำแย่สุดๆ
ปีนี้เราอายุ30ปีแล้วแต่ยังไม่มีครอบครัวนะคะ
เพราะมัวแต่ทำงานหนัก จนรู้อีกทีก็ตรวจเจอโรคร้ายซะแล้ว
เราไม่ได้เรียนจบสูงนะคะเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยสนับสนุนเรื่องเรียน เราจบแค่กศน.ค่ะอาชีพรับจ้างกับค้าขาย ประทังชีพไปวันๆ
บ้านเรามีกันอยู่4คนค่ะ พ่อแม่เราและก็น้องสาว
น้องสาวห่างกับเราเป็น10ปีเลยค่ะ ปีนี้ขึ้นม.3แล้ว
เป็นเด็กเรียนเก่งจนได้รับทุนบ่อยๆเลยค่ะ บางทีครูก็ให้ค่าขนม200-300ตลอด
พ่อกับแม่เราทำอาชีพค้าขายค่ะ พวกเขาชอบกินเหล้า กินมาตั้งแต่เราเด็กๆเลยค่ะ
ไม่เคยมีใครห้ามใคร ปัจจุบันกินหนักมากๆๆค่ะ
กินจนอาเจียน นอนกับพื้น ทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะ
พวกเขากินแล้วเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้ สักพักก็ตีกันค่ะ ตีกันรุนแรงด้วยนะคะ ของพังไปหมด
ขนาดตอนนี้พัดลมยังไม่มีเลยค่ะ พังหมด
เรากับน้องไม่เป็นอันอยู่บ้านเลยค่ะ บ้านนี่ไม่เป็นอันนอนอันกิน ลุกเป็นไฟ
แม่เราไม่เคยหาข้าวให้น้องกิน ไม่เคยรับรู้ว่าปีนี้จะขึ้นมัธยมอะไร สุดจริงๆ นิ่งเฉยกับทุกสิ่ง
ช่วงโควิดที่ผ่านมาค้าขายย้ำแย่ พ่อแม่เรากินเยอะกว่าเดิม ข้าวนี่ไม่เคยหุงเลยค่ะ ซื้อเหล้ากับกับข้าวมาแล้วเข้าห้อง ล้อคห้องเลย
บ้านก็สกปรกมาก ยิ่งห้องพ่อกับแม่ ขวดเหล้าเต้มไปหมด กับข้าวที่บูดก็ยังวางยัดอยู่ในห้อง
ทุกๆวันไม่เคยถามว่าน้องจะกินอะไร วันนี้กินข้าวหรือยัง ไม่มีเลยค่ะ
พ่อแม่เรากินจน ขายรถ ขายบ้าน มากินจริงๆค่ะ ตอนนี้หนักมากๆ หนี้สินรุมล้อม ทั้งในและนอกระบบ
เมื่อก่อนที่มีบ้านมีรถได้เพราะปู่กับย่าซื้อให้ค่ะ ตอนนี้พวกเขาเสียไปเพราะโควิดค่ะ บ้าน รถ พ่อเราไม่เอาเลยค่ะ
ไม่สนใจ ไม่ส่งรถ จนได้ขายดาวให้พี่สาวแม่ไปค่ะ เพราะไม่ทำมาหากินหนี้สินเยอะมากค่ะ
เค้าบอกว่าเครียดแล้วก็กินแต่เหล้า กินหัวราน้ำ กินแล้วหาเรื่องทะเลาะกับเราทุกวัน ตีกันกับแม่ทุกวัน เพราะเมาด้วยกัน
พอเราพูด เค้าจะตัดบทเลยค่ะว่า กูขี้เมากูก็เลี้ยงมา!!
ตอนนี้ญาติพี่น้องพวกเราแทบไม่มีเลยค่ะ ใครก็ไม่อยากคุยด้วยเพราะพ่อแม่เรายืมเงินคนไปทั่ว
หนูกับน้องไม่มีที่พึ่งจริงๆ
น้องร้องไห้ทุกวัน ช่วงนี้เราพาน้องหนีออกมาอยู่ห้องเช่า ดีขึ้นนิดนึงค่ะเพราะได้ต้องเห้นพวกเค้า
ตอนนี้เราป่วยหนัก เราอยากอยู่อย่างสงบๆ น้องจะได้มีสมาธิในการเรียนด้วยค่ะ
แต่ก็ยังส่งข้อความมาขอเงินน้องทุกวัน น้องเราได้เงินไปโรงเรียนน้อยมาก40-50฿
พ่อแม่ส่งมาบอกว่าไม่มีเงินกินข้าว น้องก็โอนให้หมดเลยค่ะ จนต้องบอกว่าอย่าให้เค้า
ตอนนี้หนูป่วยหนักเข้าโรงพยาบาลตลอด มีแต่น้องที่มาคอยดู พ่อแม่ไม่เคยถามถึง หรือแค่เพราะเค้าไม่ได้เลี้ยงหนูมา
ถ้าได้นอนโรงพยาบาล น้องก็จะมานอนด้วยตลอด เพราะมีกันแค่สองคน
รายได้ทุกวันนี้มาจากการขายออนไลน์ซึ่งแน่นอนไม่เคยพอใช้ ขายออนไลน์ไม่ต้องลงทุนมาก เพราะมีเพื่อนคอยช่วยบ้างอะไรบ้าง
ตอนนี้อยู่กันสองคนพี่น้อง บางครั้งยังเคยคิดว่า ถ้าไม่มีหนูแล้วน้องจะอยู่ยังไง
หรือพวกเราพี่น้องควรจะตายไปด้วยกัน มันเครียดดีจริงๆค่ะ
จริงๆหนูไม่เคยอยู่กับพ่อแม่เท่าไหร่เลยค่ะ ย่ากับปู่เลี้ยงมา พวกเขาพึ่งจะเข้ามาเมื่อตอนมีน้อง เมื่อ15ปีก่อน
ตอนมีปู่ย่าก็ยังดีค่ะ ตอนนี้ไม่มีใครให้พึ่ง มันรู้สึกว่าอยากไปหาปู่ย่าทุกวันเลยค่ะ
พ่อแม่ติดเหล้าจนเรากับน้องอยากฆตตเลยค่ะ
อาจจะบรรยายได้ไม่เก่งนะคะเพราะสภาพจิตใจย้ำแย่สุดๆ
ปีนี้เราอายุ30ปีแล้วแต่ยังไม่มีครอบครัวนะคะ
เพราะมัวแต่ทำงานหนัก จนรู้อีกทีก็ตรวจเจอโรคร้ายซะแล้ว
เราไม่ได้เรียนจบสูงนะคะเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยสนับสนุนเรื่องเรียน เราจบแค่กศน.ค่ะอาชีพรับจ้างกับค้าขาย ประทังชีพไปวันๆ
บ้านเรามีกันอยู่4คนค่ะ พ่อแม่เราและก็น้องสาว
น้องสาวห่างกับเราเป็น10ปีเลยค่ะ ปีนี้ขึ้นม.3แล้ว
เป็นเด็กเรียนเก่งจนได้รับทุนบ่อยๆเลยค่ะ บางทีครูก็ให้ค่าขนม200-300ตลอด
พ่อกับแม่เราทำอาชีพค้าขายค่ะ พวกเขาชอบกินเหล้า กินมาตั้งแต่เราเด็กๆเลยค่ะ
ไม่เคยมีใครห้ามใคร ปัจจุบันกินหนักมากๆๆค่ะ
กินจนอาเจียน นอนกับพื้น ทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะ
พวกเขากินแล้วเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้ สักพักก็ตีกันค่ะ ตีกันรุนแรงด้วยนะคะ ของพังไปหมด
ขนาดตอนนี้พัดลมยังไม่มีเลยค่ะ พังหมด
เรากับน้องไม่เป็นอันอยู่บ้านเลยค่ะ บ้านนี่ไม่เป็นอันนอนอันกิน ลุกเป็นไฟ
แม่เราไม่เคยหาข้าวให้น้องกิน ไม่เคยรับรู้ว่าปีนี้จะขึ้นมัธยมอะไร สุดจริงๆ นิ่งเฉยกับทุกสิ่ง
ช่วงโควิดที่ผ่านมาค้าขายย้ำแย่ พ่อแม่เรากินเยอะกว่าเดิม ข้าวนี่ไม่เคยหุงเลยค่ะ ซื้อเหล้ากับกับข้าวมาแล้วเข้าห้อง ล้อคห้องเลย
บ้านก็สกปรกมาก ยิ่งห้องพ่อกับแม่ ขวดเหล้าเต้มไปหมด กับข้าวที่บูดก็ยังวางยัดอยู่ในห้อง
ทุกๆวันไม่เคยถามว่าน้องจะกินอะไร วันนี้กินข้าวหรือยัง ไม่มีเลยค่ะ
พ่อแม่เรากินจน ขายรถ ขายบ้าน มากินจริงๆค่ะ ตอนนี้หนักมากๆ หนี้สินรุมล้อม ทั้งในและนอกระบบ
เมื่อก่อนที่มีบ้านมีรถได้เพราะปู่กับย่าซื้อให้ค่ะ ตอนนี้พวกเขาเสียไปเพราะโควิดค่ะ บ้าน รถ พ่อเราไม่เอาเลยค่ะ
ไม่สนใจ ไม่ส่งรถ จนได้ขายดาวให้พี่สาวแม่ไปค่ะ เพราะไม่ทำมาหากินหนี้สินเยอะมากค่ะ
เค้าบอกว่าเครียดแล้วก็กินแต่เหล้า กินหัวราน้ำ กินแล้วหาเรื่องทะเลาะกับเราทุกวัน ตีกันกับแม่ทุกวัน เพราะเมาด้วยกัน
พอเราพูด เค้าจะตัดบทเลยค่ะว่า กูขี้เมากูก็เลี้ยงมา!!
ตอนนี้ญาติพี่น้องพวกเราแทบไม่มีเลยค่ะ ใครก็ไม่อยากคุยด้วยเพราะพ่อแม่เรายืมเงินคนไปทั่ว
หนูกับน้องไม่มีที่พึ่งจริงๆ
น้องร้องไห้ทุกวัน ช่วงนี้เราพาน้องหนีออกมาอยู่ห้องเช่า ดีขึ้นนิดนึงค่ะเพราะได้ต้องเห้นพวกเค้า
ตอนนี้เราป่วยหนัก เราอยากอยู่อย่างสงบๆ น้องจะได้มีสมาธิในการเรียนด้วยค่ะ
แต่ก็ยังส่งข้อความมาขอเงินน้องทุกวัน น้องเราได้เงินไปโรงเรียนน้อยมาก40-50฿
พ่อแม่ส่งมาบอกว่าไม่มีเงินกินข้าว น้องก็โอนให้หมดเลยค่ะ จนต้องบอกว่าอย่าให้เค้า
ตอนนี้หนูป่วยหนักเข้าโรงพยาบาลตลอด มีแต่น้องที่มาคอยดู พ่อแม่ไม่เคยถามถึง หรือแค่เพราะเค้าไม่ได้เลี้ยงหนูมา
ถ้าได้นอนโรงพยาบาล น้องก็จะมานอนด้วยตลอด เพราะมีกันแค่สองคน
รายได้ทุกวันนี้มาจากการขายออนไลน์ซึ่งแน่นอนไม่เคยพอใช้ ขายออนไลน์ไม่ต้องลงทุนมาก เพราะมีเพื่อนคอยช่วยบ้างอะไรบ้าง
ตอนนี้อยู่กันสองคนพี่น้อง บางครั้งยังเคยคิดว่า ถ้าไม่มีหนูแล้วน้องจะอยู่ยังไง
หรือพวกเราพี่น้องควรจะตายไปด้วยกัน มันเครียดดีจริงๆค่ะ
จริงๆหนูไม่เคยอยู่กับพ่อแม่เท่าไหร่เลยค่ะ ย่ากับปู่เลี้ยงมา พวกเขาพึ่งจะเข้ามาเมื่อตอนมีน้อง เมื่อ15ปีก่อน
ตอนมีปู่ย่าก็ยังดีค่ะ ตอนนี้ไม่มีใครให้พึ่ง มันรู้สึกว่าอยากไปหาปู่ย่าทุกวันเลยค่ะ