เริ่มเเรกเราบอกแม่ตอนม.3ว่าอยากเรียนพยาบาล แต่แม่บอกว่าไม่ให้เรียน เรียนไปทำไม เรียนไปก็ต้องดูแลผู้ป่วย ต้องคอยทำความสะอาดร่างกายคนป่วยตลอด ไหนจะไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง จนเมื่อตอนม.4 เราก็บอกว่างั้นขอเรียนทันตะได้ไหม แม่ก็บอกว่าแล้วแต่ แต่พอป้ารู้ว่าแม่ให้เราเรียนทันตะ แกก็คอยมาพูดจาให้แม่คล้อยตามว่าทันตะมันไม่ดี หางานก็ยาก นอกจากไปเปิดคลินิกเอง เอาเงินไหนไปเปิดล่ะ ไหนจะอยู่กับแม่แค่2คนอีก เราก็อธิบายไปว่าไม่จำเป็นต้องเปิดคลินิกด้วยซ้ำ แต่แกก็ไม่ฟัง แกก็พูดว่าเรียนจบมาก็ทำงานไม่ตรงสายอยู่ดีเสียเวลาเหมือนลูกแก เพราะลูกแกเรียนบัญชีที่ราชภัฏ จบมา2ปียังไม่มีงานทำ ต้องไปหางานอื่นทำที่ไม่เกี่ยวกับที่เรียน แกก็พูดจนแม่เราคล้อยตาม แต่เราก็อธิบายให้แม่ฟัง จนแม่ก็เหมือนจะยอม แต่ก็ไม่ เราเลยหาคณะอื่นที่ใกล้เคียงกัน เราเลยไปเขอวิศวะชีวการแพทย์ แม่ก็สนับสนุน จนเรายื่นพอร์ตติด แล้วแม่ก็บอกว่าอย่าเรียนได้ไหม ค่อยเอาใหม่ เราก็สละสิทธิ์ไป แล้วแม่ก็ให้เราเลิกระหว่างพยาบาลกับจบแค่ม.6 เอาจริงตอนให้ยินคือเราน้ำตาคลออ่ะ ไหนตอนแรกไม่ให้เราเรียน บอกว่าอย่าหวังอย่าให้เห็นว่ายื่น แล้วพอจะยื่นรอบที่2 ลูกพี่ลูกน้องเราพูดบอกว่าขอให้เรียนทันตะได้ไหม แม่ก็ให้ เราก็ยื่นไป ในใจคือไม่หวังแล้ว มันเฟลไปหมดแล้ว แล้วพอไม่ได้ รอบที่3แม่ก็ให้ยื่นพยาบาลทั้งหมด สุดท้ายก็ไม่ติด แต่ที่เราสมัครรามไว้เราติด แต่แม่ไม่ให้ไปสัมภาษณ์ จนตอนนี้แม่ก็จะให้เรายื่นครู ทั้งที่มันสวนทางกันหมด และpat5 เราก็ไม่สอบ แล้วเราก็ชอบชีวะมากๆ ถึงจะไม่เก่งมาก แต่แม่ให้เราลงครูฟิสิกส์ เราโคตรที่จะน้อยใจสุดๆ แถมต้องมาแอบร้องให้อยู่คนเดียวทุกวันที่แม่ไม่เข้าใจเราทั้งที่อธิบายเหตุผลไปทั้งหมด ไม่ว่าใครพูดอะไรมาแม่ก็จะเอามาพูดกล่อมเราทุกอย่าง เราให้เราเรียนนั้นเรียนนี่ เรียนคณะที่ป้าน้าอาหรือญาติๆในบ้านเรียนมาแล้วไม่ได้ทำงาน จนเราเกิดความคิดที่ว่าซิ่วดีกว่า ไม่ต้องเสียเงินกับค่าเทอมหรืออะไรเยอะเกินไป เพราะที่บ้านก็หาเช้ากินค่ำ จนเราตัดสินใจว่าเราขอซิ่วแม่ก็บอกว่าได้แต่เรียนไปแล้วอ่านไป แล้วต้องยื่นให้ติด แต่เราบอกว่าขอซิ่วอยู่บ้าน เพราะได้เต็มที่กับมัน ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเยอะเกินไป แม่ก็โอเครนะ แต่ก็พยายามหาที่เรียนใหม่ให้ที่ไม่ตรงสายเราเลย เราก็พูดไปว่าหยุดแค่แปปเดียวไม่นานมาก ไม่ต้องเสียเงินอีก จนแม่เราก็พูดคำนี้มาว่า งั้นก็ไม่ต้องเรียนแล้ว ไม่ให้เรียนแล้ว อย่าให้เห็นว่าไปสอบหรือยื่นอะไรนะ
เราเครียดมาก เครียดจนนอนไม่ค่อยหลับ กินอะไรไม่ค่อยได้ บางทีก็แบบว่าไม่อยากทำอะไรแล้ว ไม่อยากอยู่เลยด้วยซ้ำบางที มืดไปหมดทุกด้าน
แม่ไม่สนับสนุนให้เรียน
เราเครียดมาก เครียดจนนอนไม่ค่อยหลับ กินอะไรไม่ค่อยได้ บางทีก็แบบว่าไม่อยากทำอะไรแล้ว ไม่อยากอยู่เลยด้วยซ้ำบางที มืดไปหมดทุกด้าน