สวัสดีค่ะ เราอายุ 19 ปีนี้แล้ว เราอยู่กับปู่ย่ามาตั้งแต่อายุ 7 เดือน พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เรายังไม่รู้เรื่อง เราอยากมาระบาย อยากหาวิธีแก้ไขกับความรู้สึกตัวเองที่มันเจ็บปวดมาตลอดค่ะ ตอนนี้พ่อก็มีครอบครัวใหม่มีลูกที่กำลังจะคลอด ส่วนแม่ก็กำลังตั้งท้องกับครอบครัวใหม่ พอหนูรู้เรื่องนี้หนูรู้สึกเครียด รู้สึกสิ้นหวังไปหมด เหมือนตัวเองจะไม่มีตัวตนในสายตาพ่อแม่อีกตลอดไป บางทีก็น้อยใจตัวเองบ้างที่ไม่มีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนอื่น ชีวิตที่เราอยู่กับปู่กับย่าเราก็มีความสุขนะคะ แต่ปู่กับย่าเราเป็นคนที่toxicพอสมควร เราเคยพบหมอตอนม.3 เพราะเป็นซึมเศร้าได้ยามากินแต่ก็เหมือนเดิม เพราะสภาพแวดล้อมที่เจอมันก็วนลูปเหมือนเดิม หนูไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองได้ความรักเลยค่ะ หนูไม่รู้ว่าความอบอุ่นเป็นยังไง บางทีหนูก็โหยหาสิ่งพวกนี้ เพราะหนูไม่อยากเสียใจ หนูโหยหาความรักจากพ่อแม่ แต่หนูก็รู้ดีว่าหนูโตแล้วหนูไม่ควรทำตัวปญอแบบนี้ ที่ผ่านมาหนูตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อทำให้เขาพอใจแต่ก็ยังไม่ดีเท่าที่ควร หนูเป็นเด็กที่ไม่ได้เก่ง ไม่สวย และอ้วน มักโดนด่าตลอด เหตุผลพวกนี้รึเปล่าที่พ่อแม่หายไป ตอนนี้หนูรู้สึกแย่มากๆ หนูคิดว่าตลอดเลยถ้าปู่กับย่าไม่อยู่หนูจะได้อยู่ที่ไหนอยู่กับใครหรือหนูไม่ควรอยู่แล้ว หนูอ่อนแอกับเรื่องครอบครัวมาตลอด หนูอิจฉาเพื่อนๆที่มีครอบครัวอบอุ่น หนูไม่ได้หวังให้พ่อแม่กลับมารักหนูเลย แต่หนูอยากให้เขาเห็นว่าหนูยังมีตัวตนอยู่ได้มั้ย หนูอยากปรึกษาพี่ๆ หนูควรจัดการกับตัวเองยังไง หนูไม่ไหวจริงๅ